ایّوب 31

۱ 1 «با چشمان خود عهد بسته‌ام، پس چگونه بر دوشیزه‌ای نظر افکنم؟

Szövetségre léptem szemeimmel, és hajadonra mit sem ügyeltem.

۲ 2 زیراقسمت خدا از اعلی چیست؟ و نصیب قادرمطلق، از اعلی علیین؟

És mi volt jutalmam Istentől felülről; vagy örökségem a Mindenhatótól a magasságból?

۳ 3 آیا آن برای شریران هلاکت نیست؟ و به جهت عاملان بدی مصیبت نی؟

Avagy nem az istentelent illeti-é romlás, és nem a gonosztevőt-é veszedelem?

۴ 4 آیا او راههای مرا نمی بیند؟ و جمیع قدمهایم را نمی شمارد؟

Avagy nem láthatta-é utaimat, és nem számlálhatta-é meg lépéseimet?

۵ 5 اگر با دروغ راه می‌رفتم یا پایهایم با فریب می‌شتابید،

Ha én csalárdsággal jártam, vagy az én lábam álnokságra sietett:

۶ 6 مرا به میزان عدالت بسنجد، تا خدا کاملیت مرا بداند.

Az ő igazságának mérlegével mérjen meg engem, és megismeri Isten az én ártatlanságomat!

۷ 7 اگرقدمهایم از طریق آواره گردیده، و قلبم در‌پی چشمانم رفته، و لکه‌ای به‌دستهایم چسبیده باشد،

Ha az én lépésem letért az útról és az én lelkem követte szemeimet, vagy kezeimhez szenny tapadt:

۸ 8 پس من کشت کنم و دیگری بخورد، ومحصول من از ریشه‌کنده شود.

Hadd vessek én és más egye meg, és tépjék ki az én maradékaimat gyökerestől!

۹ 9 اگر قلبم به زنی فریفته شده، یا نزد در همسایه خود در کمین نشسته باشم،

Ha az én szívem asszony után bomlott, és leselkedtem az én felebarátomnak ajtaján:

۱۰ 10 پس زن من برای شخصی دیگرآسیا کند، و دیگران بر او خم شوند.

Az én feleségem másnak őröljön, és mások hajoljanak rája.

۱۱ 11 زیرا که آن قباحت می‌بود و تقصیری سزاوار حکم داوران.

Mert gyalázatosság volna ez, és birák elé tartozó bűn.

۱۲ 12 چونکه این آتشی می‌بود که تا ابدون می‌سوزانید، و تمامی محصول مرا از ریشه می‌کند.

Mert tűz volna ez, a mely pokolig emésztene, és minden jövedelmemet tövestől kiirtaná. (questioned)

۱۳ 13 اگر دعوی بنده و کنیز خود را ردمی کردم، هنگامی که بر من مدعی می‌شدند.

Ha megvetettem volna igazát az én szolgámnak és szolgálómnak, mikor pert kezdtek ellenem:

۱۴ 14 پس چون خدا به ضد من برخیزد چه خواهم کرد؟ و هنگامی که تفتیش نماید به او چه جواب خواهم داد؟

Mi tevő lennék, ha felkelne az Isten, és ha meglátogatna: mit felelnék néki?

۱۵ 15 آیا آن کس که مرا در رحم آفریداو را نیز نیافرید؟ و آیا کس واحد، ما را در رحم نسرشت؟

Nem az teremtette-é őt is, a ki engem teremtett anyám méhében; nem egyugyanaz formált-é bennünket anyánk ölében?

۱۶ 16 «اگر مراد مسکینان را از ایشان منع نموده باشم، و چشمان بیوه‌زنان را تار گردانیده،

Ha a szegények kivánságát megtagadtam, és az özvegy szemeit epedni engedtem;

۱۷ 17 اگرلقمه خود را به تنهایی خورده باشم، و یتیم از آن تناول ننموده،

És ha falatomat egymagam ettem meg, és az árva abból nem evett;

۱۸ 18 و حال آنکه او از جوانیم با من مثل پدر پرورش می‌یافت، و از بطن مادرم بیوه‌زن را رهبری می‌نمودم.

Hiszen ifjúságom óta, mint atyánál nevekedett nálam, és anyámnak méhétől kezdve vezettem őt!

۱۹ 19 اگر کسی را از برهنگی هلاک دیده باشم، و مسکین را بدون پوشش،

Ha láttam a ruhátlant veszni indulni, és takaró nélkül a szegényt;

۲۰ 20 اگر کمرهای او مرا برکت نداده باشد، و از پشم گوسفندان من گرم نشده،

Hogyha nem áldottak engem az ő ágyékai, és az én juhaim gyapjából fel nem melegedett;

۲۱ 21 اگر دست خود را بر یتیم بلند کرده باشم، هنگامی که اعانت خود را دردروازه می‌دیدم،

Ha az árva ellen kezemet felemeltem, mert láttam a kapuban az én segítségemet;

۲۲ 22 پس بازوی من از کتفم بیفتد، و ساعدم از قلم آن شکسته شود.

A lapoczkájáról essék ki a vállam, és a forgócsontról szakadjon le karom!

۲۳ 23 زیرا که هلاکت از خدا برای من ترس می‌بود و به‌سبب کبریایی او توانایی نداشتم.

Hiszen úgy rettegtem Isten csapásától, és fensége előtt tehetetlen valék!

۲۴ 24 اگر طلا را امیدخود می‌ساختم و به زر خالص می‌گفتم تو اعتمادمن هستی،

Ha reménységemet aranyba vetettem, és azt mondtam az olvasztott aranynak: Én bizodalmam!

۲۵ 25 اگر از فراوانی دولت خویش شادی می‌نمودم، و از اینکه دست من بسیار کسب نموده بود،

Ha örültem azon, hogy nagy a gazdagságom, és hogy sokat szerzett az én kezem;

۲۶ 26 اگر چون آفتاب می‌تابید بر آن نظرمی کردم و بر ماه، هنگامی که با درخشندگی سیرمی کرد.

Ha néztem a napot, mikor fényesen ragyogott, és a holdat, mikor méltósággal haladt,

۲۷ 27 و دل من خفیه فریفته می‌شد و دهانم دستم را می‌بوسید.

És az én szívem titkon elcsábult, és szájammal megcsókoltam a kezemet:

۲۸ 28 این نیز گناهی مستوجب قصاص می‌بود زیرا خدای متعال را منکرمی شدم.

Ez is biró elé tartozó bűn volna, mert ámítottam volna az Istent oda fent!

۲۹ 29 اگر از مصیبت دشمن خود شادی می‌کردم یا حینی که بلا به او عارض می‌شد وجدمی نمودم،

Ha örvendeztem az engem gyűlölőnek nyomorúságán, és ugráltam örömömben, hogy azt baj érte;

۳۰ 30 و حال آنکه زبان خود را از گناه ورزیدن بازداشته، بر جان او لعنت را سوال ننمودم.

(De nem engedtem, hogy szájam vétkezzék azzal, hogy átkot kérjek az ő lelkére!)

۳۱ 31 اگر اهل خیمه من نمی گفتند: کیست که از گوشت او سیر نشده باشد،

Ha nem mondták az én sátorom cselédei: Van-é, a ki az ő húsával jól nem lakott?

۳۲ 32 غریب درکوچه شب را به‌سر نمی برد و در خود را به روی مسافر می‌گشودم.

(A jövevény nem hált az utczán, ajtóimat az utas előtt megnyitám.)

۳۳ 33 اگر مثل آدم، تقصیر خود رامی پوشانیدم و عصیان خویش را در سینه خودمخفی می‌ساختم،

Ha emberi módon eltitkoltam vétkemet, keblembe rejtve bűnömet:

۳۴ 34 از این جهت که از انبوه کثیرمی ترسیدم و اهانت قبایل مرا هراسان می‌ساخت، پس ساکت مانده، از در خود بیرون نمی رفتم.

Bizony akkor tarthatnék a nagy tömegtől, rettegnem kellene nemzetségek megvetésétől; elnémulnék és az ajtón sem lépnék ki!

۳۵ 35 کاش کسی بود که مرا می‌شنید، اینک امضای من حاضر است. پس قادر مطلق مرا جواب دهد. و اینک کتابتی که مدعی من نوشته است.

Oh, bárcsak volna valaki, a ki meghallgatna engem! Ímé, ez a végszóm: a Mindenható feleljen meg nékem; és írjon könyvet ellenem az én vádlóm.

۳۶ 36 یقین که آن را بر دوش خود برمی داشتم و مثل تاج برخود می‌بستم.

Bizony én azt a vállamon hordanám, és korona gyanánt a fejemre tenném!

۳۷ 37 شماره قدمهای خود را برای اوبیان می‌کردم و مثل امیری به او تقرب می‌جستم.

Lépteimnek számát megmondanám néki, mint egy fejedelem, úgy járulnék hozzá!

۳۸ 38 اگر زمین من بر من فریاد می‌کرد و مرزهایش با هم گریه می‌کردند،

Ha földem ellenem kiáltott és annak barázdái együtt siránkoztak;

۳۹ 39 اگر محصولاتش را بدون قیمت می‌خوردم و جان مالکانش را تلف می‌نمودم،

Ha annak termését fizetés nélkül ettem, vagy gazdájának lelkét kioltottam:

۴۰ 40 پس خارها به عوض گندم وکرکاس به عوض جو بروید.» سخنان ایوب تمام شد.

Búza helyett tövis teremjen és árpa helyett konkoly! Itt végződnek a Jób beszédei.