ایّوب 31
| «با چشمان خود عهد بسته‌ام، پس چگونه بر دوشیزه‌ای نظر افکنم؟ | ۱ 1 |
A covenant, I solemnised for mine eyes, —How then could I gaze upon a virgin?
| زیراقسمت خدا از اعلی چیست؟ و نصیب قادرمطلق، از اعلی علیین؟ | ۲ 2 |
Or what would have been my portion of GOD from above? Or what inheritance of the Almighty from on high?
| آیا آن برای شریران هلاکت نیست؟ و به جهت عاملان بدی مصیبت نی؟ | ۳ 3 |
Is there not calamity, for the perverse? and misfortune, for the workers of iniquity?
| آیا او راههای مرا نمی بیند؟ و جمیع قدمهایم را نمی شمارد؟ | ۴ 4 |
Would, he, not see my ways? and of all my steps, take account?
| اگر با دروغ راه می‌رفتم یا پایهایم با فریب می‌شتابید، | ۵ 5 |
Verily I walked not in falsity, nor did my foot haste unto deceit: —
| مرا به میزان عدالت بسنجد، تا خدا کاملیت مرا بداند. | ۶ 6 |
Let him weigh me in balances of righteousness, —and let GOD take note of mine integrity!
| اگرقدمهایم از طریق آواره گردیده، و قلبم در‌پی چشمانم رفته، و لکه‌ای به‌دستهایم چسبیده باشد، | ۷ 7 |
If my goings have swerved from the way, —and, after mine eyes, hath gone my heart, and, to my hands, hath adhered any stain,
| پس من کشت کنم و دیگری بخورد، ومحصول من از ریشه‌کنده شود. | ۸ 8 |
Let me sow but, another, eat. And let, what I have springing up, be uprooted!
| اگر قلبم به زنی فریفته شده، یا نزد در همسایه خود در کمین نشسته باشم، | ۹ 9 |
If my heart hath been enticed unto a woman, or, by the door of my neighbour, I have lien in wait,
| پس زن من برای شخصی دیگرآسیا کند، و دیگران بر او خم شوند. | ۱۰ 10 |
Let my wife, grind to another, and, over her, let others bend!
| زیرا که آن قباحت می‌بود و تقصیری سزاوار حکم داوران. | ۱۱ 11 |
Surely that had been a shameful thing! and that an iniquity for the judges!
| چونکه این آتشی می‌بود که تا ابدون می‌سوزانید، و تمامی محصول مرا از ریشه می‌کند. | ۱۲ 12 |
Surely, a fire, had that been, which, unto destruction, would have consumed, and, of all mine increase, had it torn up the root.
| اگر دعوی بنده و کنیز خود را ردمی کردم، هنگامی که بر من مدعی می‌شدند. | ۱۳ 13 |
If I refused the right of my servant, or my handmaid, when they contended with me,
| پس چون خدا به ضد من برخیزد چه خواهم کرد؟ و هنگامی که تفتیش نماید به او چه جواب خواهم داد؟ | ۱۴ 14 |
What then could I have done when GOD rose up? And, when he visited, what could I have answered him?
| آیا آن کس که مرا در رحم آفریداو را نیز نیافرید؟ و آیا کس واحد، ما را در رحم نسرشت؟ | ۱۵ 15 |
Did not he who, in the womb, made me, make him? And is not he who formed us in the body one?
| «اگر مراد مسکینان را از ایشان منع نموده باشم، و چشمان بیوه‌زنان را تار گردانیده، | ۱۶ 16 |
If I withheld—from pleasure—the poor, or, the eyes of the widow, I dimmed;
| اگرلقمه خود را به تنهایی خورده باشم، و یتیم از آن تناول ننموده، | ۱۷ 17 |
Or, used to eat my morsel alone, so that the fatherless did not eat thereof;
| و حال آنکه او از جوانیم با من مثل پدر پرورش می‌یافت، و از بطن مادرم بیوه‌زن را رهبری می‌نمودم. | ۱۸ 18 |
Surely, from my youth, he grew up to me, as to a father, and, from my birth, I acted as guide to her:
| اگر کسی را از برهنگی هلاک دیده باشم، و مسکین را بدون پوشش، | ۱۹ 19 |
If I saw one perishing for lack of clothing, or that the needy had no covering;
| اگر کمرهای او مرا برکت نداده باشد، و از پشم گوسفندان من گرم نشده، | ۲۰ 20 |
If his loins did not bless me, or if, with the fleece of my lambs, he did not warm himself;
| اگر دست خود را بر یتیم بلند کرده باشم، هنگامی که اعانت خود را دردروازه می‌دیدم، | ۲۱ 21 |
If I shook—against the fatherless—my hand, when I saw, in the gate, his need of my help,
| پس بازوی من از کتفم بیفتد، و ساعدم از قلم آن شکسته شود. | ۲۲ 22 |
Let, my shoulder, from the shoulder-blade, fall, and, my arm, from the upper bone, be broken;
| زیرا که هلاکت از خدا برای من ترس می‌بود و به‌سبب کبریایی او توانایی نداشتم. | ۲۳ 23 |
For, a dread unto me, was calamity from GOD, and, from his majesty, I could not escape.
| اگر طلا را امیدخود می‌ساختم و به زر خالص می‌گفتم تو اعتمادمن هستی، | ۲۴ 24 |
If I made gold my stay, and, to precious metal, said, My confidence!
| اگر از فراوانی دولت خویش شادی می‌نمودم، و از اینکه دست من بسیار کسب نموده بود، | ۲۵ 25 |
If I rejoiced because great was my substance, and, an abundance, my hand had discovered;
| اگر چون آفتاب می‌تابید بر آن نظرمی کردم و بر ماه، هنگامی که با درخشندگی سیرمی کرد. | ۲۶ 26 |
If I looked at the sun, when it flashed forth light, or at the moon, majestically marching along;
| و دل من خفیه فریفته می‌شد و دهانم دستم را می‌بوسید. | ۲۷ 27 |
And befooled secretly was my heart, so that my hand kissed my mouth,
| این نیز گناهی مستوجب قصاص می‌بود زیرا خدای متعال را منکرمی شدم. | ۲۸ 28 |
That too, had been a judicial iniquity, For I should have been false to GOD, above.
| اگر از مصیبت دشمن خود شادی می‌کردم یا حینی که بلا به او عارض می‌شد وجدمی نمودم، | ۲۹ 29 |
If rejoiced in the misfortune of him that hated me, or exulted when calamity found him; —
| و حال آنکه زبان خود را از گناه ورزیدن بازداشته، بر جان او لعنت را سوال ننمودم. | ۳۰ 30 |
Neither did I suffer my palate to sin, by asking, with a curse, for his life:
| اگر اهل خیمه من نمی گفتند: کیست که از گوشت او سیر نشده باشد، | ۳۱ 31 |
If the men of my household have not said, Oh for some of his flesh—we cannot get filled,
| غریب درکوچه شب را به‌سر نمی برد و در خود را به روی مسافر می‌گشودم. | ۳۲ 32 |
Outside, the sojourner lodged not for the night, My doors—to the wayfarer, I threw open.
| اگر مثل آدم، تقصیر خود رامی پوشانیدم و عصیان خویش را در سینه خودمخفی می‌ساختم، | ۳۳ 33 |
If I covered, like Adam, my transgressions, by hiding in my bosom mine iniquity,
| از این جهت که از انبوه کثیرمی ترسیدم و اهانت قبایل مرا هراسان می‌ساخت، پس ساکت مانده، از در خود بیرون نمی رفتم. | ۳۴ 34 |
Then let me be made to tremble at a great throng, yea let, the contempt of families, terrify me, so that, keeping silence, I shall not go out of the door!
| کاش کسی بود که مرا می‌شنید، اینک امضای من حاضر است. پس قادر مطلق مرا جواب دهد. و اینک کتابتی که مدعی من نوشته است. | ۳۵ 35 |
Oh that I had one to hear me, Lo! my crossmark, May, the Almighty, answer me! And would that, a book, mine opponent had written!
| یقین که آن را بر دوش خود برمی داشتم و مثل تاج برخود می‌بستم. | ۳۶ 36 |
Oh! would I not, upon my shoulder, lift it, or bind it as a crown upon me;
| شماره قدمهای خود را برای اوبیان می‌کردم و مثل امیری به او تقرب می‌جستم. | ۳۷ 37 |
The number of my footsteps, I would declare to him, Like a noble, would I draw near to him.
| اگر زمین من بر من فریاد می‌کرد و مرزهایش با هم گریه می‌کردند، | ۳۸ 38 |
If, against me, my ground used to cry out, and, together, my ridges did weep;
| اگر محصولاتش را بدون قیمت می‌خوردم و جان مالکانش را تلف می‌نمودم، | ۳۹ 39 |
If, the strength thereof, I used to eat, without payment, and, the soul of the holders thereof, I made groan;
| پس خارها به عوض گندم وکرکاس به عوض جو بروید.» سخنان ایوب تمام شد. | ۴۰ 40 |
Instead of wheat, let there come forth bramble, and, instead of barley, a bad-smelling weed! Ended are the words of Job.
