ایّوب 30

۱ 1 «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم.

А ныне смеются надо мною младшие меня летами, те, которых отцов я не согласился бы поместить с псами стад моих.

۲ 2 قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود،

И сила рук их к чему мне? Над ними уже прошло время.

۳ 3 از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند.

Бедностью и голодом истощенные, они убегают в степь безводную, мрачную и опустевшую;

۴ 4 خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود.

щиплют зелень подле кустов, и ягоды можжевельника - хлеб их.

۵ 5 از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند.

Из общества изгоняют их, кричат на них, как на воров,

۶ 6 در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها.

чтобы жили они в рытвинах потоков, в ущельях земли и утесов.

۷ 7 در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند.

Ревут между кустами, жмутся под терном.

۸ 8 ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند.

Люди отверженные, люди без имени, отребье земли!

۹ 9 و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

Их-то сделался я ныне песнью и пищею разговора их.

۱۰ 10 مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند.

Они гнушаются мною, удаляются от меня и не удерживаются плевать пред лицом моим.

۱۱ 11 چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند.

Так как Он развязал повод мой и поразил меня, то они сбросили с себя узду пред лицом моим.

۱۲ 12 از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند.

С правого боку встает это исчадие, сбивает меня с ног, направляет гибельные свои пути ко мне.

۱۳ 13 راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند.

А мою стезю испортили: все успели сделать к моей погибели, не имея помощника.

۱۴ 14 گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند.

Они пришли ко мне, как сквозь широкий пролом; с шумом бросились на меня.

۱۵ 15 ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد.

Ужасы устремились на меня; как ветер, развеялось величие мое, и счастье мое унеслось, как облако.

۱۶ 16 و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است.

И ныне изливается душа моя во мне: дни скорби объяли меня.

۱۷ 17 شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد.

Ночью ноют во мне кости мои, и жилы мои не имеют покоя.

۱۸ 18 ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد.

С великим трудом снимается с меня одежда моя; края хитона моего жмут меня.

۱۹ 19 مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام.

Он бросил меня в грязь, и я стал, как прах и пепел.

۲۰ 20 «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی.

Я взываю к Тебе, и Ты не внимаешь мне, - стою, а Ты только смотришь на меня.

۲۱ 21 خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی.

Ты сделался жестоким ко мне, крепкою рукою враждуешь против меня.

۲۲ 22 مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی.

Ты поднял меня и заставил меня носиться по ветру и сокрушаешь меня.

۲۳ 23 زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است.

Так, я знаю, что Ты приведешь меня к смерти и в дом собрания всех живущих.

۲۴ 24 یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟

Верно, Он не прострет руки Своей на дом костей: будут ли они кричать при своем разрушении?

۲۵ 25 آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد.

Не плакал ли я о том, кто был в горе? не скорбела ли душа моя о бедных?

۲۶ 26 لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید.

Когда я чаял добра, пришло зло; когда ожидал света, пришла тьма.

۲۷ 27 احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است.

Мои внутренности кипят и не перестают; встретили меня дни печали.

۲۸ 28 ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم.

Я хожу почернелый, но не от солнца; встаю в собрании и кричу.

۲۹ 29 برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام.

Я стал братом шакалам и другом страусам.

۳۰ 30 پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است.

Моя кожа почернела на мне, и кости мои обгорели от жара.

۳۱ 31 بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان.

И цитра моя сделалась унылою, и свирель моя - голосом плачевным.