ایّوب 30

۱ 1 «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم.

Nyt minun nuorempani nauravat minua, joiden isiä en minä olisi pannut minun laumani koirain sekaan;

۲ 2 قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود،

Joiden voiman minä tyhjänä pidin, jotka ei ijällisiksi tulleet;

۳ 3 از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند.

Ne jotka nälän ja tuskan tähden pakenivat erinänsä korpeen, äsken turmeltuneet ja köyhtyneet,

۴ 4 خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود.

Jotka nukulaisia repivät pensasten ympäri; ja katajan juuret olivat heidän ruokansa:

۵ 5 از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند.

He ajettiin ulos, ja huudettiin heitä vastaan niinkuin varasta.

۶ 6 در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها.

He asuivat kauhiain ojain tykönä maan luolissa ja vuorten rotkoissa.

۷ 7 در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند.

Pensasten keskellä he huusivat, ja ohdakkein sekaan he kokosivat itsensä,

۸ 8 ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند.

Turhain ja hyljättyin ihmisten lapset, jotka halvimmat olivat maan päällä.

۹ 9 و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام.

Ja nyt minä olen heidän lauluksensa tullut, ja minun täytyy heidän juttunansa olla.

۱۰ 10 مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند.

He kauhistavat minua, ja erkanevat kauvas minusta; ja ei he häpee sylkeä minun kasvoilleni.

۱۱ 11 چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند.

Sillä hän on minun köyteni päästänyt, ja on nöyryyttänyt minun: He ovat suitset minun edestäni heittäneet pois.

۱۲ 12 از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند.

Oikialle puolelle nousivat nuorukaiset: He lykkäsivät pois minun jalkani, ja tekivät tien minua kohden, hukuttaaksensa minua.

۱۳ 13 راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند.

He ovat kukistaneet minun polkuni: se oli huokia heille minua vahingoittaa, ilman kenenkään avuta.

۱۴ 14 گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند.

He ovat tulleet sisälle niinkuin suurten rakoin lävitse, ja ovat sekaseuraisin karaneet sisälle.

۱۵ 15 ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد.

Pelko on kääntynyt minua vastaan, ja niinkuin tuuli vainonnut minun kunniaani, ja niinkuin pilvi, on minun autuuteni mennyt ohitse.

۱۶ 16 و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است.

Mutta nyt kääntää minun sieluni itsensä minua vastaan, ja minun murhepäiväni ovat minun käsittäneet.

۱۷ 17 شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد.

Yöllä minun luuni lävistettiin kaikin paikoin lävitse, ja minun suoneni ei saa lepoa.

۱۸ 18 ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد.

Suuren voiman kautta minun vaatteeni muutetaan, ja hän on vyöttänyt minun niinkuin hameeni pään lävellä.

۱۹ 19 مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام.

Minä sotkutaan lokaan, ja verrataan tomuun ja tuhkaan.

۲۰ 20 «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی.

Jos minä hudan sinun tykös, niin et sinä vastaa minua: jos minä käyn edes, niin et sinä minusta tietävinäs ole.

۲۱ 21 خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی.

Sinä olet muuttunut minulle hirmuiseksi, ja vainoot minua kätes voimalla.

۲۲ 22 مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی.

Sinä nostat minun tuuleen, ja annat minun ajaa sen päällä, ja sulaat minun voimallisesti.

۲۳ 23 زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است.

Sillä minä tiedän, ettäs annat minun kuolemaan, joka on se huone, joka kaikille eläville on asetettu.

۲۴ 24 یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟

Ei hän kuitenkaan ojenna kättänsä luutarhaan, eikä he huuda kadotuksestansa.

۲۵ 25 آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد.

Minä itkin kovana aikana, ja minun sieluni armahti köyhää.

۲۶ 26 لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید.

Minä odotin hyvää, ja paha tuli: minä odotin valkeutta, ja pimeys tuli.

۲۷ 27 احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است.

Minun sisällykseni kiehuvat lakkaamatta: Murheen aika on minun ennättänyt.

۲۸ 28 ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم.

Minä käyn mustettuna, ehkei aurinko minua ruskoittanut: minä nousen kansan seassa ja huudan.

۲۹ 29 برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام.

Minä olen kärmetten veli, strutsilinnun poikain kumppani.

۳۰ 30 پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است.

Minun nahkani minun päälläni on mustettunut, ja minun luuni ovat helteestä palaneet.

۳۱ 31 بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان.

Minun kanteleeni on muuttunut valitukseksi, ja minun huiluni itkuksi.