ایّوب 30
| «و اما الان کسانی که از من خردسالترندبر من استهزا می‌کنند، که کراهت می‌داشتم از اینکه پدران ایشان را با سگان گله خود بگذارم. | ۱ 1 |
Nyní pak posmívají se mi mladší mne, jejichž bych otců nechtěl byl postaviti se psy stáda svého.
| قوت دستهای ایشان نیز برای من چه فایده داشت؟ کسانی که توانایی ایشان ضایع شده بود، | ۲ 2 |
Ač síla rukou jejich k čemu by mi byla? Zmařena jest při nich starost jejich.
| از احتیاج و قحطی بی‌تاب شده، زمین خشک را در ظلمت خرابی و ویرانی می‌خاییدند. | ۳ 3 |
Nebo chudobou a hladem znuzeni, utíkali na planá, tmavá, soukromná a pustá místa.
| خبازی را در میان بوته‌ها می‌چیدند، و ریشه شورگیاه نان ایشان بود. | ۴ 4 |
Kteříž trhali zeliny po chrastinách, ano i koření, a jalovec za pokrm byl jim.
| از میان (مردمان ) رانده می‌شدند. از عقب ایشان مثل دزدان، هیاهومی کردند. | ۵ 5 |
Z prostřed lidí vyháníni byli; povolávali za nimi, jako za zlodějem,
| در گریوه های وادیها ساکن می‌شدند. در حفره های زمین و در صخره‌ها. | ۶ 6 |
Tak že musili bydliti v výmolích potoků, v děrách země a skálí.
| در میان بوته‌ها عرعر می‌کردند، زیر خارها با هم جمع می‌شدند. | ۷ 7 |
V chrastinách řvali, pod trní se shromažďovali,
| ابنای احمقان و ابنای مردم بی‌نام، بیرون از زمین رانده می‌گردیدند. | ۸ 8 |
Lidé nejnešlechetnější, nýbrž lidé bez poctivosti, menší váhy i než ta země.
| و اما الان سرود ایشان شده‌ام و از برای ایشان ضرب‌المثل گردیده‌ام. | ۹ 9 |
Nyní, pravím, jsem jejich písničkou, jsa jim učiněn za přísloví.
| مرا مکروه داشته، از من دورمی شوند، و از آب دهان بر رویم انداختن، بازنمی ایستند. | ۱۰ 10 |
V ošklivosti mne mají, vzdalují se mne, a na tvář mou nestydí se plvati.
| چونکه زه را بر من باز کرده، مرامبتلا ساخت. پس لگام را پیش رویم رها کردند. | ۱۱ 11 |
Nebo Bůh mou vážnost odjal, a ssoužil mne; pročež uzdu před přítomností mou svrhli.
| از طرف راست من انبوه عوام الناس برخاسته، پاهایم را از پیش در می‌برند، و راههای هلاکت خویش را بر من مهیا می‌سازند. | ۱۲ 12 |
Po pravici mládež povstává, nohy mi podrážejí, tak že šlapáním protřeli ke mně stezky nešlechetnosti své.
| راه مرا خراب کرده، به اذیتم اقدام می‌نمایند، و خود معاونی ندارند. | ۱۳ 13 |
Mou pak stezku zkazili, k bídě mé přidali, ač jim to nic nepomůže.
| گویا از ثلمه های وسیع می‌آیند، و ازمیان خرابه‌ها بر من هجوم می‌آورند. | ۱۴ 14 |
Jako širokou mezerou vskakují, a k vyplénění mému valí se.
| ترسها برمن برگشته، آبروی مرا مثل باد تعاقب می‌کنند، و فیروزی من مثل ابر می‌گذرد. | ۱۵ 15 |
Obrátily se na mne hrůzy, stihají jako vítr ochotnost mou, nebo jako oblak pomíjí zdraví mé.
| و الان جانم بر من ریخته شده است، و روزهای مصیبت، مرا گرفتارنموده است. | ۱۶ 16 |
A již ve mně rozlila se duše má, pochytili mne dnové trápení mého,
| شبانگاه استخوانهایم در اندرون من سفته می‌شود، و پیهایم آرام ندارد. | ۱۷ 17 |
Kteréž v noci vrtá kosti mé ve mně; pročež ani nervové moji neodpočívají.
| ازشدت سختی لباسم متغیر شده است، و مرا مثل گریبان پیراهنم تنگ می‌گیرد. | ۱۸ 18 |
Oděv můj mění se pro násilnou moc bolesti, kteráž mne tak jako obojek sukně mé svírá.
| مرا در گل انداخته است، که مثل خاک و خاکستر گردیده‌ام. | ۱۹ 19 |
Uvrhl mne do bláta, tak že jsem již podobný prachu a popelu.
| «نزد تو تضرع می‌نمایم و مرا مستجاب نمی کنی، و برمی خیزم و بر من نظر نمی اندازی. | ۲۰ 20 |
Volám k tobě, ó Bože, a neslyšíš mne; postavuji se, ale nehledíš na mne.
| خویشتن را متبدل ساخته، بر من بیرحم شده‌ای، با قوت دست خود به من جفا می‌نمایی. | ۲۱ 21 |
Obrátils mi se v ukrutného nepřítele, silou ruky své mi odporuješ.
| مرا به باد برداشته، برآن سوار گردانیدی، و مرادر تندباد پراکنده ساختی. | ۲۲ 22 |
Vznášíš mne u vítr, sázíš mne na něj, a k rozplynutí mi přivodíš zdravý soud.
| زیرا می‌دانم که مرابه موت باز خواهی گردانید، و به خانه‌ای که برای همه زندگان معین است. | ۲۳ 23 |
Nebo vím, že mne k smrti odkážeš, a do domu, do něhož se shromažďuje všeliký živý.
| یقین بر توده ویران دست خود را دراز نخواهد کرد، و چون کسی دربلا گرفتار شود، آیا به این سبب استغاثه نمی کند؟ | ۲۴ 24 |
Jistě žeť nevztáhne Bůh do hrobu ruky, by pak, když je stírá, i volali.
| آیا برای هر مستمندی گریه نمی کردم، و دلم به جهت مسکین رنجیده نمی شد. | ۲۵ 25 |
Zdaliž jsem neplakal nad tím, kdož okoušel zlých dnů? Duše má kormoutila se nad nuzným.
| لکن چون امید نیکویی داشتم بدی آمد، و چون انتظار نورکشیدم ظلمت رسید. | ۲۶ 26 |
Když jsem dobrého čekal, přišlo mi zlé; nadál jsem se světla, ale přišla mrákota.
| احشایم می‌جوشد وآرام نمی گیرد، و روزهای مصیبت مرا درگرفته است. | ۲۷ 27 |
Vnitřností mé zevřely, tak že se ještě neupokojily; předstihli mne dnové trápení.
| ماتم‌کنان بی‌آفتاب گردش می‌کنم و درجماعت برخاسته، تضرع می‌نمایم. | ۲۸ 28 |
Chodím osmahlý, ne od slunce, povstávaje, i mezi mnohými křičím.
| برادرشغالان شده‌ام، و رفیق شترمرغ گردیده‌ام. | ۲۹ 29 |
Bratrem učiněn jsem draků, a tovaryšem mladých pstrosů.
| پوست من سیاه گشته، از من می‌ریزد، واستخوانهایم از حرارت سوخته گردیده است. | ۳۰ 30 |
Kůže má zčernala na mně, a kosti mé vyprahly od horkosti.
| بربط من به نوحه گری مبدل شده و نای من به آواز گریه کنندگان. | ۳۱ 31 |
A protož v kvílení obrátila se harfa má, a píšťalka má v hlas plačících.
