ایّوب 3
| و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد. | ۱ 1 |
Dopo, Giobbe aprì la bocca e maledisse il suo giorno;
| و ایوب متکلم شده، گفت: | ۲ 2 |
prese a dire:
| «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت، | ۳ 3 |
Perisca il giorno in cui nacqui e la notte in cui si disse: «E' stato concepito un uomo!».
| آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد. | ۴ 4 |
Quel giorno sia tenebra, non lo ricerchi Dio dall'alto, né brilli mai su di esso la luce.
| تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند. | ۵ 5 |
Lo rivendichi tenebra e morte, gli si stenda sopra una nube e lo facciano spaventoso gli uragani del giorno!
| و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود. | ۶ 6 |
Quel giorno lo possieda il buio non si aggiunga ai giorni dell'anno, non entri nel conto dei mesi.
| اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود. | ۷ 7 |
Ecco, quella notte sia lugubre e non entri giubilo in essa.
| لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند. | ۸ 8 |
La maledicano quelli che imprecano al giorno, che sono pronti a evocare Leviatan.
| ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند، | ۹ 9 |
Si oscurino le stelle del suo crepuscolo, speri la luce e non venga; non veda schiudersi le palpebre dell'aurora,
| چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت. | ۱۰ 10 |
poiché non mi ha chiuso il varco del grembo materno, e non ha nascosto l'affanno agli occhi miei!
| «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟ | ۱۱ 11 |
E perché non sono morto fin dal seno di mia madre e non spirai appena uscito dal grembo?
| چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟ | ۱۲ 12 |
Perché due ginocchia mi hanno accolto, e perché due mammelle, per allattarmi?
| زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم. | ۱۳ 13 |
Sì, ora giacerei tranquillo, dormirei e avrei pace
| با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند، | ۱۴ 14 |
con i re e i governanti della terra, che si sono costruiti mausolei,
| یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند. | ۱۵ 15 |
o con i principi, che hanno oro e riempiono le case d'argento.
| یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند. | ۱۶ 16 |
Oppure, come aborto nascosto, più non sarei, o come i bimbi che non hanno visto la luce.
| در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند، | ۱۷ 17 |
Laggiù i malvagi cessano d'agitarsi, laggiù riposano gli sfiniti di forze.
| در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند. | ۱۸ 18 |
I prigionieri hanno pace insieme, non sentono più la voce dell'aguzzino.
| کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است. | ۱۹ 19 |
Laggiù è il piccolo e il grande, e lo schiavo è libero dal suo padrone.
| چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟ | ۲۰ 20 |
Perché dare la luce a un infelice e la vita a chi ha l'amarezza nel cuore,
| که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها. | ۲۱ 21 |
a quelli che aspettano la morte e non viene, che la cercano più di un tesoro,
| که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟ | ۲۲ 22 |
che godono alla vista di un tumulo, gioiscono se possono trovare una tomba...
| چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟ | ۲۳ 23 |
a un uomo, la cui via è nascosta e che Dio da ogni parte ha sbarrato?
| زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود، | ۲۴ 24 |
Così, al posto del cibo entra il mio gemito, e i miei ruggiti sgorgano come acqua,
| زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید. | ۲۵ 25 |
perché ciò che temo mi accade e quel che mi spaventa mi raggiunge.
| مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.» | ۲۶ 26 |
Non ho tranquillità, non ho requie, non ho riposo e viene il tormento!
