ایّوب 3

۱ 1 و بعد از آن ایوب دهان خود را باز کرده، روز خود را نفرین کرد.

Sesudah itu Ayub membuka mulutnya dan mengutuki hari kelahirannya.

۲ 2 و ایوب متکلم شده، گفت:

Maka berbicaralah Ayub:

۳ 3 «روزی که در آن متولد شدم، هلاک شود و شبی که گفتند مردی در رحم قرار گرفت،

"Biarlah hilang lenyap hari kelahiranku dan malam yang mengatakan: Seorang anak laki-laki telah ada dalam kandungan.

۴ 4 آن روز تاریکی شود. و خدا از بالا بر آن اعتنانکند و روشنایی بر او نتابد.

Biarlah hari itu menjadi kegelapan, janganlah kiranya Allah yang di atas menghiraukannya, dan janganlah cahaya terang menyinarinya.

۵ 5 تاریکی و سایه موت، آن را به تصرف آورند. ابر بر آن ساکن شود. کسوفات روز آن را بترساند.

Biarlah kegelapan dan kekelaman menuntut hari itu, awan-gemawan menudunginya, dan gerhana matahari mengejutkannya.

۶ 6 و آن شب را ظلمت غلیظ فرو‌گیرد و در میان روزهای سال شادی نکند، و به شماره ماهها داخل نشود.

Malam itu--biarlah dia dicekam oleh kegelapan; janganlah ia bersukaria pada hari-hari dalam setahun; janganlah ia termasuk bilangan bulan-bulan.

۷ 7 اینک آن شب نازاد باشد. و آواز شادمانی در آن شنیده نشود.

Ya, biarlah pada malam itu tidak ada yang melahirkan, dan tidak terdengar suara kegirangan.

۸ 8 لعنت کنندگان روز، آن را نفرین نمایند، که در برانگیزانیدن لویاتان ماهر می‌باشند.

Biarlah ia disumpahi oleh para pengutuk hari, oleh mereka yang pandai membangkitkan marah Lewiatan.

۹ 9 ستارگان شفق آن، تاریک گردد و انتظار نوربکشد و نباشد، و مژگان سحر را نبیند،

Biarlah bintang-bintang senja menjadi gelap; biarlah ia menantikan terang yang tak kunjung datang, janganlah ia melihat merekahnya fajar,

۱۰ 10 چونکه درهای رحم مادرم را نبست، و مشقت را ازچشمانم مستور نساخت.

karena tidak ditutupnya pintu kandungan ibuku, dan tidak disembunyikannya kesusahan dari mataku.

۱۱ 11 «چرا از رحم مادرم نمردم؟ و چون از شکم بیرون آمدم چرا جان ندادم؟

Mengapa aku tidak mati waktu aku lahir, atau binasa waktu aku keluar dari kandungan?

۱۲ 12 چرا زانوها مراقبول کردند، و پستانها تا مکیدم؟

Mengapa pangkuan menerima aku; mengapa ada buah dada, sehingga aku dapat menyusu?

۱۳ 13 زیرا تا بحال می‌خوابیدم و آرام می‌شدم. در خواب می‌بودم واستراحت می‌یافتم.

Jikalau tidak, aku sekarang berbaring dan tenang; aku tertidur dan mendapat istirahat

۱۴ 14 با پادشاهان و مشیران جهان، که خرابه‌ها برای خویشتن بنا نمودند،

bersama-sama raja-raja dan penasihat-penasihat di bumi, yang mendirikan kembali reruntuhan bagi dirinya,

۱۵ 15 یابا سروران که طلا داشتند، و خانه های خود را ازنقره پر ساختند.

atau bersama-sama pembesar-pembesar yang mempunyai emas, yang memenuhi rumahnya dengan perak.

۱۶ 16 یا مثل سقط پنهان شده نیست می‌بودم، مثل بچه هایی که روشنایی را ندیدند.

Atau mengapa aku tidak seperti anak gugur yang disembunyikan, seperti bayi yang tidak melihat terang?

۱۷ 17 در آنجا شریران از شورش باز می‌ایستند، و درآنجا خستگان می‌آرامند،

Di sanalah orang fasik berhenti menimbulkan huru-hara, di sanalah mereka yang kehabisan tenaga mendapat istirahat.

۱۸ 18 در آنجا اسیران دراطمینان با هم ساکنند، و آواز کارگذاران رانمی شنوند.

Dan para tawanan bersama-sama menjadi tenang, mereka tidak lagi mendengar suara pengerah.

۱۹ 19 کوچک و بزرگ در آنجا یک‌اند. وغلام از آقایش آزاد است.

Di sana orang kecil dan orang besar sama, dan budak bebas dari pada tuannya.

۲۰ 20 چرا روشنی به مستمند داده شود؟ و زندگی به تلخ جانان؟

Mengapa terang diberikan kepada yang bersusah-susah, dan hidup kepada yang pedih hati;

۲۱ 21 که انتظار موت را می‌کشند و یافت نمی شود، و برای آن حفره می‌زنند بیشتر از گنجها.

yang menantikan maut, yang tak kunjung tiba, yang mengejarnya lebih dari pada menggali harta terpendam;

۲۲ 22 که شادی وابتهاج می‌نمایند و مسرور می‌شوند چون قبر رامی یابند؟

yang bersukaria dan bersorak-sorai dan senang, bila mereka menemukan kubur;

۲۳ 23 چرا نور داده می‌شود به کسی‌که راهش مستور است، که خدا اطرافش را مستورساخته است؟

kepada orang laki-laki yang jalannya tersembunyi, yang dikepung Allah?

۲۴ 24 زیرا که ناله من، پیش از خوراکم می‌آید و نعره من، مثل آب ریخته می‌شود،

Karena ganti rotiku adalah keluh kesahku, dan keluhanku tercurah seperti air.

۲۵ 25 زیرا ترسی که از آن می‌ترسیدم، بر من واقع شد. و آنچه از آن بیم داشتم بر من رسید.

Karena yang kutakutkan, itulah yang menimpa aku, dan yang kucemaskan, itulah yang mendatangi aku.

۲۶ 26 مطمئن و آرام نبودم و راحت نداشتم وپریشانی بر من آمد.»

Aku tidak mendapat ketenangan dan ketenteraman; aku tidak mendapat istirahat, tetapi kegelisahanlah yang timbul."