ایّوب 29

۱ 1 و ایوب باز مثل خود را آورده، گفت:

И продолжал Иов возвышенную речь свою и сказал:

۲ 2 «کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت.

о, если бы я был, как в прежние месяцы, как в те дни, когда Бог хранил меня,

۳ 3 هنگامی که چراغ او بر سر من می‌تابید، و با نور او به تاریکی راه می‌رفتم.

когда светильник Его светил над головою моею, и я при свете Его ходил среди тьмы;

۴ 4 چنانکه در روزهای کامرانی خود می‌بودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من می‌ماند.

как был я во дни молодости моей, когда милость Божия была над шатром моим,

۵ 5 وقتی که قادر مطلق هنوز با من می‌بود، و فرزندانم به اطراف من می‌بودند.

когда еще Вседержитель был со мною, и дети мои вокруг меня,

۶ 6 حینی که قدمهای خود را باکره می‌شستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت.

когда пути мои обливались молоком, и скала источала для меня ручьи елея!

۷ 7 چون به دروازه شهر بیرون می‌رفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر می‌ساختم.

когда я выходил к воротам города и на площади ставил седалище свое, -

۸ 8 جوانان مرا دیده، خود را مخفی می‌ساختند، وپیران برخاسته، می‌ایستادند.

юноши, увидев меня, прятались, а старцы вставали и стояли;

۹ 9 سروران از سخن‌گفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند.

князья удерживались от речи и персты полагали на уста свои;

۱۰ 10 آواز شریفان ساکت می‌شد وزبان به کام ایشان می‌چسبید.

голос знатных умолкал, и язык их прилипал к гортани их.

۱۱ 11 زیرا گوشی که مرا می‌شنید، مرا خوشحال می‌خواند و چشمی که مرا می‌دید، برایم شهادت می‌داد.

Ухо, слышавшее меня, ублажало меня; око видевшее восхваляло меня,

۱۲ 12 زیرافقیری که استغاثه می‌کرد او را می‌رهانیدم، ویتیمی که نیز معاون نداشت.

потому что я спасал страдальца вопиющего и сироту беспомощного.

۱۳ 13 برکت شخصی که در هلاکت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن راخوش می‌ساختم.

Благословение погибавшего приходило на меня, и сердцу вдовы доставлял я радость.

۱۴ 14 عدالت را پوشیدم و مراملبس ساخت، و انصاف من مثل ردا و تاج بود.

Я облекался в правду, и суд мой одевал меня, как мантия и увясло.

۱۵ 15 من به جهت کوران چشم بودم، و به جهت لنگان پای.

Я был глазами слепому и ногами хромому;

۱۶ 16 برای مسکینان پدر بودم، و دعوایی را که نمی دانستم، تفحص می‌کردم.

отцом был я для нищих и тяжбу, которой я не знал, разбирал внимательно.

۱۷ 17 دندانهای آسیای شریر را می‌شکستم و شکار را ازدندانهایش می‌ربودم.

Сокрушал я беззаконному челюсти и из зубов его исторгал похищенное.

۱۸ 18 «و می‌گفتم، در آشیانه خود جان خواهم سپرد و ایام خویش را مثل عنقا طویل خواهم ساخت.

И говорил я: в гнезде моем скончаюсь, и дни мои будут многи, как песок;

۱۹ 19 ریشه من به سوی آبها کشیده خواهدگشت، و شبنم بر شاخه هایم ساکن خواهد شد.

корень мой открыт для воды, и роса ночует на ветвях моих;

۲۰ 20 جلال من در من تازه خواهد شد، و کمانم دردستم نو خواهد ماند.

слава моя не стареет, лук мой крепок в руке моей.

۲۱ 21 مرا می‌شنیدند و انتظارمی کشیدند، و برای مشورت من ساکت می‌ماندند.

Внимали мне и ожидали, и безмолвствовали при совете моем.

۲۲ 22 بعد از کلام من دیگر سخن نمی گفتند و قول من بر ایشان فرو می‌چکید.

После слов моих уже не рассуждали; речь моя капала на них.

۲۳ 23 و برای من مثل باران انتظار می‌کشیدند و دهان خویش را مثل باران آخرین باز می‌کردند.

Ждали меня, как дождя, и, как дождю позднему, открывали уста свои.

۲۴ 24 اگر بر ایشان می‌خندیدم باور نمی کردند، و نور چهره مرا تاریک نمی ساختند.

Бывало, улыбнусь им - они не верят; и света лица моего они не помрачали.

۲۵ 25 راه را برای ایشان اختیار کرده، به ریاست می‌نشستم، و در میان لشکر، مثل پادشاه ساکن می‌بودم، و مثل کسی‌که نوحه‌گران را تسلی می‌بخشد.

Я назначал пути им и сидел во главе и жил как царь в кругу воинов, как утешитель плачущих.