ایّوب 28

۱ 1 «یقین برای نقره معدنی است، و به جهت طلا جایی است که آن را قال می‌گذارند.

Tiešām, sudrabam ir savi ceļi, kur tas rodas, un kausējamam zeltam sava vieta.

۲ 2 آهن از خاک گرفته می‌شود و مس ازسنگ گداخته می‌گردد.

Dzelzs no zemes top ņemta, un no akmeņiem varš top kausēts.

۳ 3 مردم برای تاریکی حدمی گذارند و تا نهایت تمام تفحص می‌نمایند، تابه سنگهای ظلمت غلیظ و سایه موت.

Tumsai gals likts, un caur caurim cilvēks izmeklē arī pašā galējā tumsā apslēptos akmeņus.

۴ 4 کانی دور از ساکنان زمین می‌کنند، از راه گذریان فراموش می‌شوند و دور از مردمان آویخته شده، به هر طرف متحرک می‌گردند.

Viņš izrok ceļu turp, kur neviens nedzīvo, un kur neviena kāja neved; tur viņš karājās un nolaižās tālu no cilvēkiem.

۵ 5 از زمین نان بیرون می‌آید، و ژرفیهایش مثل آتش سرنگون می‌شود.

No zemes virsas izaug maize, viņas apakša top apgriezta kā no uguns.

۶ 6 سنگهایش مکان یاقوت کبود است. وشمشهای طلا دارد.

Viņas akmeņos ir safīri, un tur rodas zelta graudi.

۷ 7 آن راه را هیچ مرغ شکاری نمی داند، و چشم شاهین آن را ندیده است،

Ne ērglis šo ceļu nav ieraudzījis, ne vanaga acs to nav redzējusi.

۸ 8 وجانوران درنده بر آن قدم نزده‌اند، و شیر غران برآن گذر نکرده.

Briesmīgi zvēri pa to nav gājuši, un lauva pa to nav staigājis.

۹ 9 دست خود را به سنگ خارا درازمی کنند، و کوهها را از بیخ برمی کنند.

Cilvēks pieliek savu roku pie akmeņiem, un izrok kalnu pamatus;

۱۰ 10 نهرها ازصخره‌ها می‌کنند و چشم ایشان هر چیز نفیس رامی بیند.

Viņš izcērt ceļus akmeņu kalnos, un viņa acs ierauga visādus dārgumus;

۱۱ 11 نهرها را از تراوش می‌بندند وچیزهای پنهان شده را به روشنایی بیرون می‌آورند.

Viņš aizdara ūdeņus, kā nesūcās cauri, un izved gaismā, kas ir apslēpts.

۱۲ 12 اما حکمت از کجا پیدا می‌شود؟ وجای فطانت کجا است؟

Bet gudrību, kur to atrod, un kur mājo atzīšana?

۱۳ 13 انسان قیمت آن رانمی داند و در زمین زندگان پیدا نمی شود.

Cilvēks nezin, ar ko lai to pērk un dzīvo zemē to nevar uziet.

۱۴ 14 لجه می‌گوید که در من نیست، و دریا می‌گوید که نزدمن نمی باشد.

Bezdibenis saka: te viņas nav; un jūra saka: tā nav pie manis.

۱۵ 15 زر خالص به عوضش داده نمی شود و نقره برای قیمتش سنجیده نمی گردد.

Zeltu par viņu nevar dot, nedz sudraba maksu par viņu iesvērt.

۱۶ 16 به زر خالص اوفیر آن را قیمت نتوان کرد، و نه به جزع گرانبها و یاقوت کبود.

To nevar uzsvērt ar Ofira zeltu nedz ar dārgiem oniksa un safīra akmeņiem.

۱۷ 17 با طلا و آبگینه آن را برابر نتوان کرد، و زیورهای طلای خالص بدل آن نمی شود.

To neatsver ne zelts, ne spīdoši akmeņi, to nevar izmīt pret zelta glītumiem.

۱۸ 18 مرجان و بلور مذکورنمی شود و قیمت حکمت از لعل گرانتر است.

Par pērlēm un kristālu nav ko runāt; jo gudrību mantot ir pārāki par pērlēm.

۱۹ 19 زبرجد حبش با آن مساوی نمی شود و به زرخالص سنجیده نمی گردد.

Moru zemes topāzs viņai nav līdzīgs, un visu šķīstais zelts viņu nepanāk.

۲۰ 20 پس حکمت ازکجا می‌آید؟ و مکان فطانت کجا است؟

Nu tad, no kurienes nāk gudrība un kur mājo atzīšana?

۲۱ 21 ازچشم تمامی زندگان پنهان است، و از مرغان هوامخفی می‌باشد.

Jo tā ir apslēpta priekš visu acīm, kas dzīvo, un putniem apakš debess tā ir nezināma.

۲۲ 22 ابدون و موت می‌گویند که آوازه آن را به گوش خود شنیده‌ایم.

Elle un nāve saka: ar savām ausīm gan esam dzirdējuši viņas slavu.

۲۳ 23 خدا راه آن را درک می‌کند و او مکانش را می‌داند.

Dievs pazīst viņas ceļu, un Tas zin viņas vietu.

۲۴ 24 زیراکه او تا کرانه های زمین می‌نگرد و آنچه را که زیرتمامی آسمان است می‌بیند.

Jo Viņš skatās līdz pasaules galiem, Viņš redz, kas apakš visām debesīm.

۲۵ 25 تا وزن از برای بادقرار دهد، و آبها را به میزان بپیماید.

Kad Viņš vējam deva savu svaru un ūdeni nosvēra pēc mēra,

۲۶ 26 هنگامی که قانونی برای باران قرار داد، و راهی برای سهام رعد،

Kad Viņš lietum sprieda likumu un zibenim un pērkonam ceļu,

۲۷ 27 آنگاه آن را دید و آن را بیان کرد. آن رامهیا ساخت و هم تفتیشش نمود.

Tad Viņš to izredzēja un to izteica, Viņš to sataisīja un izdibināja,

۲۸ 28 و به انسان گفت: اینک ترس خداوند حکمت است، و ازبدی اجتناب نمودن، فطانت می‌باشد.»

Un sacīja uz cilvēku: redzi, Tā Kunga bijāšana, tā ir gudrība, un atstāties no ļauna, tā ir atzīšana.