ایّوب 23

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

А Јов одговори и рече:

۲ 2 «امروز نیز شکایت من تلخ است، وضرب من از ناله من سنگینتر.

Још је тужњава моја одмет? А невоља је моја тежа од уздаха мојих.

۳ 3 کاش می‌دانستم که او را کجا یابم، تا آنکه نزد کرسی او بیایم.

О, кад бих знао како бих нашао Бога! Да отидем до престола Његовог,

۴ 4 آنگاه دعوی خود را به حضور وی ترتیب می‌دادم، ودهان خود را از حجت‌ها پر می‌ساختم.

Да разложим пред Њим парбу своју, и уста своја напуним разлога,

۵ 5 سخنانی را که در جواب من می‌گفت می‌دانستم، و آنچه راکه به من می‌گفت می‌فهمیدم.

Да знам шта би ми одговорио, и разумем шта би ми рекао.

۶ 6 آیا به عظمت قوت خود با من مخاصمه می‌نمود؟ حاشا! بلکه به من التفات می‌کرد.

Би ли се према великој својој сили прео са мном? Не; него би ми помогао.

۷ 7 آنگاه مرد راست با اومحاجه می‌نمود و از داور خود تا به ابد نجات می‌یافتم.

Онде би се праведан човек могао правдати с Њим, и ослободио бих се за свагда од свог судије.

۸ 8 اینک به طرف مشرق می‌روم و اویافت نمی شود و به طرف مغرب و او را نمی بینم.

Гле, ако пођем напред, нема Га; ако ли натраг, не находим Га;

۹ 9 به طرف شمال جایی که او عمل می‌کند، و او رامشاهده نمی کنم. و او خود را به طرف جنوب می‌پوشاند و او را نمی بینم،

Ако на лево ради, не видим Га; ако на десно, заклонио се, не могу Га видети.

۱۰ 10 زیرا او طریقی راکه می‌روم می‌داند و چون مرا می‌آزماید، مثل طلابیرون می‌آیم.

Али Он зна пут мој; кад ме окуша, изаћи ћу као злато.

۱۱ 11 پایم اثر اقدام او را گرفته است وطریق او را نگاه داشته، از آن تجاوز نمی کنم.

По стопама је Његовим ступала нога моја; пута Његова држао сам се, и не зађох.

۱۲ 12 از فرمان لبهای وی برنگشتم و سخنان دهان اورا زیاده از رزق خود ذخیره کردم.

Од заповести уста Његових нисам одступао; чувао сам речи уста Његових више него свој ужитак.

۱۳ 13 لیکن اوواحد است و کیست که او را برگرداند؟ و آنچه دل او می‌خواهد، به عمل می‌آورد.

Али кад Он шта науми, ко ће Га одвратити? Шта душа Његова зажели, оно чини.

۱۴ 14 زیرا آنچه را که بر من مقدر شده است بجا می‌آورد، و چیزهای بسیار مثل این نزد وی است.

И извршиће шта је наумио за ме; и тога има у Њега много.

۱۵ 15 از این جهت ازحضور او هراسان هستم، و چون تفکر می‌نمایم از او می‌ترسم،

Зато сам се уплашио од Њега; и кад то мислим, страх ме је од Њега.

۱۶ 16 زیرا خدا دل مرا ضعیف کرده است، و قادرمطلق مرا هراسان گردانیده.

Бог је растопио срце моје, Свемогући ме је уплашио.

۱۷ 17 چونکه پیش از تاریکی منقطع نشدم، و ظلمت غلیظ را از نزد من نپوشانید.

Што не погибох пре мрака? И што не сакри мрак испред мене?