ایّوب 23

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Then Job answered and said,

۲ 2 «امروز نیز شکایت من تلخ است، وضرب من از ناله من سنگینتر.

Even today is my complaint rebellious: my stroke is heavier than my groaning.

۳ 3 کاش می‌دانستم که او را کجا یابم، تا آنکه نزد کرسی او بیایم.

Oh that I knew where I might find him, that I might come even to his seat!

۴ 4 آنگاه دعوی خود را به حضور وی ترتیب می‌دادم، ودهان خود را از حجت‌ها پر می‌ساختم.

I would order my cause before him, and fill my mouth with arguments.

۵ 5 سخنانی را که در جواب من می‌گفت می‌دانستم، و آنچه راکه به من می‌گفت می‌فهمیدم.

I would know the words which he would answer me, and understand what he would say unto me.

۶ 6 آیا به عظمت قوت خود با من مخاصمه می‌نمود؟ حاشا! بلکه به من التفات می‌کرد.

Would he contend with me in the greatness of his power? Nay; but he would give heed unto me.

۷ 7 آنگاه مرد راست با اومحاجه می‌نمود و از داور خود تا به ابد نجات می‌یافتم.

There the upright might reason with him; so should I be delivered for ever from my judge.

۸ 8 اینک به طرف مشرق می‌روم و اویافت نمی شود و به طرف مغرب و او را نمی بینم.

Behold, I go forward, but he is not [there]; and backward, but I cannot perceive him:

۹ 9 به طرف شمال جایی که او عمل می‌کند، و او رامشاهده نمی کنم. و او خود را به طرف جنوب می‌پوشاند و او را نمی بینم،

On the left hand, when he doth work, but I cannot behold him: he hideth himself on the right hand, that I cannot see him.

۱۰ 10 زیرا او طریقی راکه می‌روم می‌داند و چون مرا می‌آزماید، مثل طلابیرون می‌آیم.

But he knoweth the way that I take; when he hath tried me, I shall come forth as gold.

۱۱ 11 پایم اثر اقدام او را گرفته است وطریق او را نگاه داشته، از آن تجاوز نمی کنم.

My foot hath held fast to his steps; his way have I kept, and turned not aside.

۱۲ 12 از فرمان لبهای وی برنگشتم و سخنان دهان اورا زیاده از رزق خود ذخیره کردم.

I have not gone back from the commandment of his lips; I have treasured up the words of his mouth more than my necessary food.

۱۳ 13 لیکن اوواحد است و کیست که او را برگرداند؟ و آنچه دل او می‌خواهد، به عمل می‌آورد.

But he is in one [mind], and who can turn him? and what his soul desireth, even that he doeth.

۱۴ 14 زیرا آنچه را که بر من مقدر شده است بجا می‌آورد، و چیزهای بسیار مثل این نزد وی است.

For he performeth that which is appointed for me: and many such things are with him.

۱۵ 15 از این جهت ازحضور او هراسان هستم، و چون تفکر می‌نمایم از او می‌ترسم،

Therefore am I troubled at his presence; when I consider, I am afraid of him.

۱۶ 16 زیرا خدا دل مرا ضعیف کرده است، و قادرمطلق مرا هراسان گردانیده.

For God hath made my heart faint, and the Almighty hath troubled me:

۱۷ 17 چونکه پیش از تاریکی منقطع نشدم، و ظلمت غلیظ را از نزد من نپوشانید.

Because I was not cut off before the darkness, neither did he cover the thick darkness from my face.