ایّوب 22

۱ 1 پس الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Then answered Eliphaz the Temanite, and said,

۲ 2 «آیا مرد به خدا فایده برساند؟ البته مرد دانا برای خویشتن مفید است.

Can a man be profitable unto God? surely he that is wise is profitable unto himself.

۳ 3 آیا اگر توعادل باشی، برای قادر مطلق خوشی رخ می‌نماید؟ یا اگر طریق خود را راست سازی، او رافایده می‌شود؟

Is it any pleasure to the Almighty, that thou art righteous? or is it gain [to him], that thou makest thy ways perfect?

۴ 4 آیا به‌سبب ترس تو، تو را توبیخ می‌نماید؟ یا با تو به محاکمه داخل خواهد شد؟

Is it for thy fear [of him] that he reproveth thee, that he entereth with thee into judgment?

۵ 5 آیا شرارت تو عظیم نیست و عصیان تو بی‌انتهانی،

Is not thy wickedness great? neither is there any end to thine iniquities.

۶ 6 چونکه از برادران خود بی‌سبب گرو گرفتی و لباس برهنگان را کندی،

For thou hast taken pledges of thy brother for nought, and stripped the naked of their clothing.

۷ 7 به تشنگان آب ننوشانیدی، و از گرسنگان نان دریغ داشتی؟

Thou hast not given water to the weary to drink, and thou hast withholden bread from the hungry.

۸ 8 امامرد جبار، زمین از آن او می‌باشد و مرد عالیجاه، در آن ساکن می‌شود.

But as for the mighty man, he had the earth; and the honourable man, he dwelt in it.

۹ 9 بیوه‌زنان را تهی‌دست رد نمودی، و بازوهای یتیمان شکسته گردید.

Thou hast sent widows away empty, and the arms of the fatherless have been broken.

۱۰ 10 بنابراین دامها تو را احاطه می‌نماید و ترس، ناگهان تو را مضطرب می‌سازد.

Therefore snares are round about thee, and sudden fear troubleth thee,

۱۱ 11 یا تاریکی که آن را نمی بینی و سیلابها تو را می‌پوشاند.

Or darkness, that thou canst not see, and abundance of waters cover thee.

۱۲ 12 آیاخدا مثل آسمانها بلند نیست؟ و سر ستارگان رابنگر چگونه عالی هستند.

Is not God in the height of heaven? and behold the height of the stars, how high they are!

۱۳ 13 و تو می‌گویی خداچه می‌داند و آیا از تاریکی غلیظ داوری تواندنمود؟

And thou sayest, What doth God know? can he judge through the thick darkness?

۱۴ 14 ابرها ستر اوست پس نمی بیند، و بردایره افلاک می‌خرامد.

Thick clouds are a covering to him, that he seeth not; and he walketh in the circuit of heaven.

۱۵ 15 آیا طریق قدما را نشان کردی که مردمان شریر در آن سلوک نمودند،

Wilt thou keep the old way which wicked men have trodden?

۱۶ 16 که قبل از زمان خود ربوده شدند، و اساس آنهامثل نهر ریخته شد

Who were snatched away before their time, whose foundation was poured out as a stream:

۱۷ 17 که به خدا گفتند: از ما دورشو و قادر مطلق برای ما چه تواند کرد؟

Who said unto God, Depart from us; and, What can the Almighty do for us?

۱۸ 18 و حال آنگاه او خانه های ایشان را از چیزهای نیکو پرساخت. پس مشورت شریران از من دور شود.

Yet he fired their houses with good things: but the counsel of the wicked is far from me.

۱۹ 19 «عادلان چون آن را بینند، شادی خواهندنمود و بی‌گناهان بر ایشان استهزا خواهند کرد.

The righteous see it, and are glad; and the innocent laugh them to scorn:

۲۰ 20 آیا مقاومت کنندگان ما منقطع نشدند؟ و آتش بقیه ایشان را نسوزانید؟

[Saying], Surely they that did rise up against us are cut off, and the remnant of them the fire hath consumed.

۲۱ 21 پس حال با او انس بگیر و سالم باش. و به این منوال نیکویی به توخواهد رسید.

Acquaint now thyself with him, and be at peace: thereby good shall come unto thee.

۲۲ 22 تعلیم را از دهانش قبول نما، وکلمات او را در دل خود بنه.

Receive, I pray thee, the law from his mouth, and lay up his words in thine heart.

۲۳ 23 اگر به قادرمطلق بازگشت نمایی، بنا خواهی شد. و اگر شرارت رااز خیمه خود دور نمایی

If thou return to the Almighty, thou shalt be built up; if thou put away unrighteousness far from thy tents.

۲۴ 24 و اگر گنج خود را درخاک و طلای اوفیر را در سنگهای نهرهابگذاری،

And lay thou [thy] treasure in the dust, and [the gold of] Ophir among the stones of the brooks;

۲۵ 25 آنگاه قادر مطلق گنج تو و نقره خالص برای تو خواهد بود،

And the Almighty shall be thy treasure, and precious silver unto thee.

۲۶ 26 زیرا در آنوقت ازقادر مطلق تلذذ خواهی یافت، و روی خود را به طرف خدا برخواهی افراشت.

For then shalt thou delight thyself in the Almighty, and shalt lift up thy face unto God.

۲۷ 27 نزد او دعاخواهی کرد و او تو را اجابت خواهد نمود، و نذرهای خود را ادا خواهی ساخت.

Thou shalt make thy prayer unto him, and he shall hear thee; and thou shalt pay thy vows.

۲۸ 28 امری راجزم خواهی نمود و برایت برقرار خواهد شد، وروشنایی بر راههایت خواهد تابید.

Thou shalt also decree a thing, and it shall be established unto thee; and light shall shine upon thy ways.

۲۹ 29 وقتی که ذلیل شوند، خواهی گفت: رفعت باشد، و فروتنان را نجات خواهد داد.

When they cast [thee] down, thou shalt say, [There is] lifting up; and the humble person he shall save.

۳۰ 30 کسی را که بی‌گناه نباشدخواهد رهانید، و به پاکی دستهای تو رهانیده خواهد شد.»

He shall deliver [even] him that is not innocent: yea, he shall be delivered through the cleanness of thine hands.