ایّوب 21

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Darauf antwortete Hiob folgendermaßen:

۲ 2 «بشنوید، کلام مرا بشنوید. و این، تسلی شماباشد.

»Hört, o höret an, was ich zu sagen habe! Das soll mir eure Tröstungen ersetzen!

۳ 3 با من تحمل نمایید تا بگویم، و بعد ازگفتنم استهزا نمایید.

Erlaubt mir, daß ich rede, und nachdem ich gesprochen habe, magst du es bespötteln!

۴ 4 و اما من، آیا شکایتم نزدانسان است؟ پس چرا بی‌صبر نباشم؟

Richtet sich meine Klage etwa gegen Menschen? Oder warum sollte ich nicht ungeduldig werden?

۵ 5 به من توجه کنید و تعجب نمایید، و دست به دهان بگذارید.

Wendet euch her zu mir, so werdet ihr euch entsetzen und euch die Hand auf den Mund legen!

۶ 6 هرگاه به یاد می‌آورم، حیران می‌شوم. و لرزه جسد مرا می‌گیرد.

Wenn ich bloß daran denke, gerate ich in Bestürzung, und ein Schauder überläuft meinen Leib!«

۷ 7 چرا شریران زنده می‌مانند، پیر می‌شوند و در توانایی قوی می‌گردند؟

»Warum bleiben die Frevler am Leben, werden alt, nehmen sogar an Kraft zu?

۸ 8 ذریت ایشان به حضور ایشان، با ایشان استوار می‌شوند و اولاد ایشان در نظرایشان.

Ihr Nachwuchs steht bei fester Gesundheit vor ihnen, ja neben ihnen, und deren Sprößlinge vor ihren Augen.

۹ 9 خانه های ایشان، از ترس ایمن می‌باشد وعصای خدا بر ایشان نمی آید.

Ihre Häuser stehen ungefährdet da, ohne Furcht vor Schrecknis, und Gottes Zuchtrute fährt nicht auf sie nieder.

۱۰ 10 گاو نر ایشان جماع می‌کند و خطا نمی کند و گاو ایشان می‌زایدو سقط نمی نماید.

Sein Stier belegt und befruchtet sicher, seine Kuh kalbt leicht und tut keine Fehlgeburt.

۱۱ 11 بچه های خود را مثل گله بیرون می‌فرستند و اطفال ایشان رقص می‌کنند.

Ihre Buben lassen sie wie eine Herde Lämmer ausziehen, und ihre kleineren Kinder hüpfen tanzend umher;

۱۲ 12 با دف وعود می‌سرایند، و با صدای نای شادی می‌نمایند.

sie singen laut zur Pauke und Zither und sind vergnügt beim Klang der Schalmei.

۱۳ 13 روزهای خود را در سعادتمندی صرف می‌کنند، و به لحظه‌ای به هاویه فرودمی روند. (Sheol h7585)

Sie verbringen im Wohlergehen ihre Tage und fahren in Ruhe zum Totenreich hinab. (Sheol h7585)

۱۴ 14 و به خدا می‌گویند: از ما دور شو زیراکه معرفت طریق تو را نمی خواهیم.

Und doch haben sie zu Gott gesagt: ›Bleibe fern von uns; denn nach der Erkenntnis deiner Wege tragen wir kein Verlangen.

۱۵ 15 قادرمطلق کیست که او را عبادت نماییم، و ما را چه فایده که از او استدعا نماییم.

Was ist der Allmächtige, daß wir ihm dienen sollten? Und könnte es uns nützen, daß wir ihn mit Bitten angehen?‹«

۱۶ 16 اینک سعادتمندی ایشان در دست ایشان نیست. کاش که مشورت شریران از من دور باشد.

»Seht, ihr Wohlergehen liegt allerdings nicht in ihrer Hand – die Denkweise der Frevler steht mir fern! –,

۱۷ 17 «بسا چراغ شریران خاموش می‌شود وذلت ایشان به ایشان می‌رسد، و خدا در غضب خود دردها را نصیب ایشان می‌کند.

aber wie oft kommt es denn vor, daß die Leuchte der Frevler erlischt und ihr Verderben über sie hereinbricht? Daß Gott ihnen die Lose gemäß seinem Zorn zuteilt?

۱۸ 18 مثل سفال پیش روی باد می‌شوند و مثل کاه که گردبادپراکنده می‌کند.

Daß es ihnen ergeht wie dem Strohhalm vor dem Wind und wie der Spreu, die der Sturm entführt hat?

۱۹ 19 خدا گناهش را برای فرزندانش ذخیره می‌کند، و او را مکافات می‌رساند و خواهد دانست.

›Gott spart‹, sagt ihr, ›sein Unheil für die Kinder des Frevlers auf‹ – doch ihm selber sollte er vergelten, daß er es fühlte!

۲۰ 20 چشمانش هلاکت او را خواهد دید، و از خشم قادر مطلق خواهدنوشید.

Sehen müßten seine eigenen Augen das Verderben, und er selbst sollte von der Zornglut des Allmächtigen trinken!

۲۱ 21 زیرا که بعد از او در خانه‌اش او را چه شادی خواهد بود، چون عدد ماههایش منقطع شود؟

Denn was wird er sich noch um seine Familie nach seinem Tode kümmern, nachdem die Zahl seiner Monde abgeschnitten ist?

۲۲ 22 آیا خدا را علم توان آموخت؟ چونکه اوبر اعلی علیین داوری می‌کند.

Doch – darf man Gott Erkenntnis lehren, ihn, der die himmlischen (Geister) richtet?

۲۳ 23 یکی در عین قوت خود می‌میرد، در حالی که بالکل در امنیت وسلامتی است.

Der eine stirbt im Vollbesitz des Glücks, ganz sorgenfrei und in Ruhe:

۲۴ 24 قدحهای او پر از شیر است، ومغز استخوانش تر و تازه است.

seine Kufen sind mit Milch gefüllt, und so ist das Mark in seinen Knochen wohlversorgt;

۲۵ 25 و دیگری درتلخی جان می‌میرد و از نیکویی هیچ لذت نمی برد.

der andere aber stirbt in bitterem Herzeleid, ohne je vom Glück etwas geschmeckt zu haben:

۲۶ 26 اینها باهم در خاک می‌خوابند و کرمها ایشان را می‌پوشانند.

gleicherweise liegen sie in der Erde, und Gewürm legt sich als Decke über beide.«

۲۷ 27 اینک افکار شما رامی دانم و تدبیراتی که ناحق بر من می‌اندیشید.

»Seht, ich kenne eure Gedanken wohl und die Anschläge, mit denen ihr mir Gewalt antut.

۲۸ 28 زیرا می‌گویید کجاست خانه امیر، و خیمه های مسکن شریران؟

Wenn ihr sagt: ›Wo ist das Haus des Gewaltmenschen geblieben und wo das Zelt, in welchem die Frevler wohnten?‹ –

۲۹ 29 آیا از راه گذریان نپرسیدید؟ ودلایل ایشان را انکار نمی توانید نمود،

habt ihr euch denn noch nie bei den weitgereisten Leuten erkundigt, deren beweiskräftige Aussagen ihr doch nicht verwerfen könnt:

۳۰ 30 که شریران برای روز ذلت نگاه داشته می‌شوند و درروز غضب، بیرون برده می‌گردند.

daß am Unglückstage der Böse verschont bleibt und am Tage des (göttlichen) Zorngerichts heil davonkommt?

۳۱ 31 کیست که راهش را پیش رویش بیان کند، و جزای آنچه راکه کرده است به او برساند؟

Wer hält ihm auch nur seinen Lebenswandel unverhohlen vor? Und hat er etwas verübt, wer vergilt es ihm?

۳۲ 32 که آخر او را به قبرخواهند برد، و بر مزار او نگاهبانی خواهند کرد.

Nein, man gibt ihm noch das feierliche Geleit zur Gräberstätte und hält über seinem Grabhügel noch Wache.

۳۳ 33 کلوخهای وادی برایش شیرین می‌شود وجمیع آدمیان در عقب او خواهند رفت، چنانکه قبل از او بیشماره رفته‌اند.

Sanft liegen auf ihm die Schollen des Tales, und hinter ihm her zieht alle Welt, wie Unzählige ihm vorangegangen sind.

۳۴ 34 پس چگونه مراتسلی باطل می‌دهید که در جوابهای شما محض خیانت می‌ماند!»

Wie mögt ihr mir da so nichtigen Trost bieten? Und eure Entgegnungen – von denen bleibt nur Treubruch übrig!«