ایّوب 19

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Då svara Job og sagde:

۲ 2 «تا به کی جان مرا می‌رنجانید؟ و مرا به سخنان خود فرسوده می‌سازید؟

«Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?

۳ 3 این ده مرتبه است که مرا مذمت نمودید، و خجالت نمی کشید که با من سختی می‌کنید؟

Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.

۴ 4 و اگر فی الحقیقه خطا کرده‌ام، خطای من نزد من می‌ماند.

Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.

۵ 5 اگر فی الواقع بر من تکبر نمایید و عار مرا بر من اثبات کنید،

Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?

۶ 6 پس بدانید که خدا دعوی مرا منحرف ساخته، و به دام خود مرا احاطه نموده است.

Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.

۷ 7 اینک از ظلم، تضرع می‌نمایم و مستجاب نمی شوم و استغاثه می‌کنم و دادرسی نیست.

Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.

۸ 8 طریق مرا حصارنموده است که از آن نمی توانم گذشت و برراههای من تاریکی را گذارده است.

Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.

۹ 9 جلال مرا ازمن کنده است و تاج را از سر من برداشته،

Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.

۱۰ 10 مرا ازهر طرف خراب نموده، پس هلاک شدم. و مثل درخت، ریشه امید مرا کنده است.

Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.

۱۱ 11 غضب خودرا بر من افروخته، و مرا یکی از دشمنان خودشمرده است.

Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.

۱۲ 12 فوجهای او با هم می‌آیند و راه خود را بر من بلند می‌کنند و به اطراف خیمه من اردو می‌زنند.

Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.

۱۳ 13 «برادرانم را از نزد من دور کرده است وآشنایانم از من بالکل بیگانه شده‌اند.

Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.

۱۴ 14 خویشانم مرا ترک نموده و آشنایانم مرا فراموش کرده‌اند.

Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.

۱۵ 15 نزیلان خانه‌ام و کنیزانم مرا غریب می‌شمارند، و در نظر ایشان بیگانه شده‌ام.

For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.

۱۶ 16 غلام خود راصدا می‌کنم و مرا جواب نمی دهد، اگر‌چه او را به دهان خود التماس بکنم.

Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;

۱۷ 17 نفس من نزد زنم مکروه شده است و تضرع من نزد اولاد رحم مادرم.

min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.

۱۸ 18 بچه های کوچک نیز مرا حقیرمی شمارند و چون برمی خیزم به ضد من حرف می‌زنند.

Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.

۱۹ 19 همه اهل مشورتم از من نفرت می‌نمایند، و کسانی را که دوست می‌داشتم از من برگشته‌اند.

Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.

۲۰ 20 استخوانم به پوست و گوشتم چسبیده است، و با پوست دندانهای خودخلاصی یافته‌ام.

Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.

۲۱ 21 بر من ترحم کنید! ترحم کنیدشما‌ای دوستانم! زیرا دست خدا مرا لمس نموده است.

Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.

۲۲ 22 چرا مثل خدا بر من جفا می‌کنید وازگوشت من سیر نمی شوید.

Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?

۲۳ 23 کاش که سخنانم الان نوشته می‌شد! کاش که در کتابی ثبت می‌گردید،

Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,

۲۴ 24 و با قلم آهنین و سرب بر صخره‌ای تا به ابد کنده می‌شد!

ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!

۲۵ 25 و من می‌دانم که ولی من زنده است، و در ایام آخر، بر زمین خواهدبرخاست.

Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.

۲۶ 26 و بعد از آنکه این پوست من تلف شود، بدون جسدم نیز خدا را خواهم دید.

Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,

۲۷ 27 ومن او را برای خود خواهم دید. و چشمان من بر اوخواهد نگریست و نه چشم دیگری. اگر‌چه گرده هایم در اندرونم تلف شده باشد.

eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!

۲۸ 28 اگربگویید چگونه بر او جفا نماییم و حال آنگاه اصل امر در من یافت می‌شود.

De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!

۲۹ 29 پس از شمشیربترسید، زیرا که سزاهای شمشیر غضبناک است، تا دانسته باشید که داوری خواهد بود.»

Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»