ایّوب 17

۱ 1 «روح من تلف شده، و روزهایم تمام گردیده، و قبر برای من حاضر است.

Semangatku patah, umurku telah habis, dan bagiku tersedia kuburan.

۲ 2 به درستی که استهزاکنندگان نزد منند، و چشم من در منازعت ایشان دائم می‌ماند.

Sesungguhnya, aku menjadi ejekan; mataku terpaksa menyaksikan tantangan mereka.

۳ 3 الان گرو بده و به جهت من نزد خود ضامن باش. والا کیست که به من دست دهد؟

Biarlah Engkau menjadi jaminanku bagi-Mu sendiri! Siapa lagi yang dapat membuat persetujuan bagiku?

۴ 4 چونکه دل ایشان را از حکمت منع کرده‌ای، بنابراین ایشان را بلند نخواهی ساخت.

Karena hati mereka telah Kaukatupkan bagi pengertian; itulah sebabnya Engkau mencegah mereka untuk menang.

۵ 5 کسی‌که دوستان خود را به تاراج تسلیم کند، چشمان فرزندانش تار خواهد شد.

Barangsiapa mengadukan sahabatnya untuk mencari keuntungan, mata anak-anaknya akan menjadi rabun.

۶ 6 مرا نزدامت‌ها مثل ساخته است، و مثل کسی‌که بر رویش آب دهان اندازند شده‌ام.

Aku telah dijadikan sindiran di antara bangsa-bangsa, dan aku menjadi orang yang diludahi mukanya.

۷ 7 چشم من از غصه کاهیده شده است، و تمامی اعضایم مثل سایه گردیده.

Mataku menjadi kabur karena pedih hati, segala anggota tubuhku seperti bayang-bayang.

۸ 8 راستان به‌سبب این، حیران می‌مانند وصالحان خویشتن را بر ریاکاران برمی انگیزانند.

Orang-orang yang jujur tercengang karena hal itu, dan orang yang tidak bersalah naik pitam terhadap orang fasik.

۹ 9 لیکن مرد عادل به طریق خود متمسک می‌شود، و کسی‌که دست پاک دارد، در قوت ترقی خواهدنمود.

Meskipun begitu orang yang benar tetap pada jalannya, dan orang yang bersih tangannya bertambah-tambah kuat.

۱۰ 10 «اما همه شما برگشته، الان بیایید و در میان شما حکیمی نخواهم یافت.

Tetapi kamu sekalian, silakan datang kembali! Seorang yang mempunyai hikmat takkan kudapati di antara kamu!

۱۱ 11 روزهای من گذشته، و قصدهای من و فکرهای دلم منقطع شده است.

Umurku telah lalu, telah gagal rencana-rencanaku, cita-citaku.

۱۲ 12 شب را به روز تبدیل می‌کنند و باوجود تاریکی می‌گویند روشنایی نزدیک است.

Malam hendak dijadikan mereka siang: terang segera muncul dari gelap, kata mereka.

۱۳ 13 وقتی که امید دارم هاویه خانه من می‌باشد، وبستر خود را در تاریکی می‌گسترانم، (Sheol h7585)

Apabila aku mengharapkan dunia orang mati sebagai rumahku, menyediakan tempat tidurku di dalam kegelapan, (Sheol h7585)

۱۴ 14 و به هلاکت می‌گویم تو پدر من هستی و به کرم که تومادر و خواهر من می‌باشی.

dan berkata kepada liang kubur: Engkau ayahku, kepada berenga: Ibuku dan saudara perempuanku,

۱۵ 15 پس امید من کجااست؟ و کیست که امید مرا خواهد دید؟

maka di manakah harapanku? Siapakah yang melihat adanya harapan bagiku?

۱۶ 16 تابندهای هاویه فرو می‌رود، هنگامی که با هم درخاک نزول (نماییم ).» (Sheol h7585)

Keduanya akan tenggelam ke dasar dunia orang mati, apabila kami bersama-sama turun ke dalam debu." (Sheol h7585)