ایّوب 16

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

Potem je Job odgovoril in rekel:

۲ 2 «بسیارچیزها مثل این شنیدم. تسلی دهندگان مزاحم همه شما هستید.

»Slišal sem mnoge takšne stvari. Vi vsi ste bedni tolažniki.

۳ 3 آیا سخنان باطل راانتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟

Mar bodo besede ničnosti imele konec? Ali kaj te opogumlja, da odgovarjaš?

۴ 4 من نیز مثل شمامی توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سرخود را بر شما بجنبانم،

Tudi jaz bi lahko govoril, kakor delate vi. Če bi bila vaša duša namesto moje duše, bi lahko kopičil besede zoper vas in z glavo zmajeval nad vami.

۵ 5 لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما رارفع می‌نمود.

Toda jaz bi vas želel okrepiti s svojimi usti in premikanje mojih ustnic bi omililo vašo žalost.

۶ 6 «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل می‌شود؟

Čeprav govorim, moja žalost ni zmanjšana in čeprav potrpim, koliko sem olajšan?

۷ 7 لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای.

Toda sedaj me je naredil izmučenega. Vso mojo skupino si naredil zapuščeno.

۸ 8 مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضدمن برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد.

Napolnil si me z gubami, ki so priča zoper mene. Moja pustost vstaja v meni in pričuje v moj obraz.

۹ 9 در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است.

Trga me v svojem besu ta, ki me sovraži. Nad menoj škripa s svojimi zobmi. Moj sovražnik svoje oči ostri nad menoj.

۱۰ 10 دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من به استحقارزده‌اند، به ضد من با هم اجتماع نموده‌اند.

S svojimi usti so zevali vame. Grajalno so me udarili na lice. Skupaj so se zbrali zoper mene.

۱۱ 11 خدامرا به‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به‌دست شریران افکنده است.

Bog me je izročil brezbožnim in me predal v roke zlobnih.

۱۲ 12 چون در راحت بودم مراپاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خردکرده، و مرا برای هدف خود نصب نموده است.

Bil sem sproščen, toda razlomil me je. Prijel me je tudi za moj vrat in me stresel na koščke in me postavil za svoje znamenje.

۱۳ 13 تیرهایش مرا احاطه کرد. گرده هایم را پاره می‌کند و شفقت نمی نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد.

Njegovi lokostrelci so me obdali naokoli, on mojo notranjost cepi narazen in ne prizanaša; moj žolč izliva na tla.

۱۴ 14 مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد ومثل جبار، بر من حمله می‌آورد.

Lomi me z vrzeljo nad vrzeljo, nadme teče kakor velikan.

۱۵ 15 بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام.

Sešil sem vrečevino na svoji koži in svoj rog omadeževal v prahu.

۱۶ 16 روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است.

Moj obraz je zapacan od joka in na mojih vekah je smrtna senca,

۱۷ 17 اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است.

ne zaradi kakršnekoli nepravičnosti na mojih rokah. Tudi moja molitev je čista.

۱۸ 18 ‌ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد.

Oh zemlja, ne pokrij moje krvi in naj moj jok nima prostora.

۱۹ 19 اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین.

Tudi sedaj, glej, moja priča je v nebesih in moje pričevanje je na višini.

۲۰ 20 دوستانم مرا استهزا می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد.

Moji prijatelji me zasmehujejo, toda moje oko izliva solze k Bogu.

۲۱ 21 و آیا برای انسان نزدخدا محاجه می‌کند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود می‌نماید؟

Oh, da bi se nekdo lahko potegoval za človeka pri Bogu, kakor se človek poteguje za svojega bližnjega!

۲۲ 22 زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت.

Ko pride nekaj let, potem bom šel pot, od koder se ne bom vrnil.