ایّوب 16

۱ 1 پس ایوب در جواب گفت:

respondens autem Iob dixit

۲ 2 «بسیارچیزها مثل این شنیدم. تسلی دهندگان مزاحم همه شما هستید.

audivi frequenter talia consolatores onerosi omnes vos estis

۳ 3 آیا سخنان باطل راانتها نخواهد شد؟ و کیست که تو را به جواب دادن تحریک می‌کند؟

numquid habebunt finem verba ventosa aut aliquid tibi molestum est si loquaris

۴ 4 من نیز مثل شمامی توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سرخود را بر شما بجنبانم،

poteram et ego similia vestri loqui atque utinam esset anima vestra pro anima mea consolarer et ego vos sermonibus et moverem caput meum super vos

۵ 5 لیکن شما را به دهان خود تقویت می‌دادم و تسلی لبهایم غم شما رارفع می‌نمود.

roborarem vos ore meo et moverem labia quasi parcens vobis

۶ 6 «اگر من سخن گویم، غم من رفع نمی گردد؛ واگر ساکت شوم مرا چه راحت حاصل می‌شود؟

sed quid agam si locutus fuero non quiescet dolor meus et si tacuero non recedet a me

۷ 7 لیکن الان او مرا خسته نموده است. تو تمامی جماعت مرا ویران ساخته‌ای.

nunc autem oppressit me dolor meus et in nihili redacti sunt omnes artus mei

۸ 8 مرا سخت گرفتی و این بر من شاهد شده است. و لاغری من به ضدمن برخاسته، روبرویم شهادت می‌دهد.

rugae meae testimonium dicunt contra me et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi

۹ 9 در غضب خود مرا دریده و بر من جفا نموده است. دندانهایش را بر من افشرده و مثل دشمنم چشمان خود را بر من تیز کرده است.

collegit furorem suum in me et comminans mihi infremuit contra me dentibus suis hostis meus terribilibus oculis me intuitus est

۱۰ 10 دهان خود را بر من گشوده‌اند، بر رخسار من به استحقارزده‌اند، به ضد من با هم اجتماع نموده‌اند.

aperuerunt super me ora sua exprobrantes percusserunt maxillam meam satiati sunt poenis meis

۱۱ 11 خدامرا به‌دست ظالمان تسلیم نموده، و مرا به‌دست شریران افکنده است.

conclusit me Deus apud iniquum et manibus impiorum me tradidit

۱۲ 12 چون در راحت بودم مراپاره پاره کرده است، و گردن مرا گرفته، مرا خردکرده، و مرا برای هدف خود نصب نموده است.

ego ille quondam opulentus repente contritus sum tenuit cervicem meam confregit me et posuit sibi quasi in signum

۱۳ 13 تیرهایش مرا احاطه کرد. گرده هایم را پاره می‌کند و شفقت نمی نماید. و زهره مرا به زمین می‌ریزد.

circumdedit me lanceis suis convulneravit lumbos meos non pepercit et effudit in terra viscera mea

۱۴ 14 مرا زخم بر زخم، مجروح می‌سازد ومثل جبار، بر من حمله می‌آورد.

concidit me vulnere super vulnus inruit in me quasi gigans

۱۵ 15 بر پوست خود پلاس دوخته‌ام، و شاخ خود را در خاک خوار نموده‌ام.

saccum consui super cutem meam et operui cinere cornu meum

۱۶ 16 روی من از گریستن سرخ شده است، و بر مژگانم سایه موت است.

facies mea intumuit a fletu et palpebrae meae caligaverunt

۱۷ 17 اگر‌چه هیچ بی‌انصافی در دست من نیست، و دعای من پاک است.

haec passus sum absque iniquitate manus meae cum haberem mundas ad Deum preces

۱۸ 18 ‌ای زمین خون مرا مپوشان، واستغاثه مرا آرام نباشد.

terra ne operias sanguinem meum neque inveniat locum in te latendi clamor meus

۱۹ 19 اینک الان نیز شاهد من در آسمان است، و گواه من در اعلی علیین.

ecce enim in caelo testis meus et conscius meus in excelsis

۲۰ 20 دوستانم مرا استهزا می‌کنند، لیکن چشمانم نزد خدا اشک می‌ریزد.

verbosi mei amici mei ad Deum stillat oculus meus

۲۱ 21 و آیا برای انسان نزدخدا محاجه می‌کند، مثل بنی آدم که برای همسایه خود می‌نماید؟

atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo

۲۲ 22 زیرا سالهای اندک سپری می‌شود، پس به راهی که برنمی گردم، خواهم رفت.

ecce enim breves anni transeunt et semitam per quam non revertar ambulo