ایّوب 15

۱ 1 پس الیفاز تیمانی در جواب گفت:

Then answered Eliphaz the Temanite, and said:

۲ 2 «آیامرد حکیم از علم باطل جواب دهد؟ وبطن خود را از باد شرقی پر سازد؟

Should a wise man answer with arguments of wind, Or fill his bosom with the east wind?

۳ 3 آیا به سخن بی‌فایده محاجه نماید؟ و به کلماتی که هیچ نفع نمی بخشد؟

Should he argue with speech that helpeth him not, And with words which do not profit him?

۴ 4 اما تو خداترسی را ترک می‌کنی وتقوا را به حضور خدا ناقص می‌سازی.

Behold, thou makest the fear of God a vain thing, And discouragest prayer before him.

۵ 5 زیرا که دهانت، معصیت تو را ظاهر می‌سازد و زبان حیله گران را اختیار می‌کنی.

Yea, thy own mouth proclaimeth thy iniquity, Though thou choosest the tongue of the crafty.

۶ 6 دهان خودت تو راملزم می‌سازد و نه من، و لبهایت بر تو شهادت می‌دهد.

Thy own mouth condemneth thee, and not I; Thy own lips testify against thee.

۷ 7 آیا شخص اول از آدمیان زاییده شده‌ای؟ و پیش از تلها به وجود آمده‌ای؟

Art thou the first man that was born? Wast thou formed before the hills?

۸ 8 آیامشورت مخفی خدا را شنیده‌ای و حکمت را برخود منحصر ساخته‌ای؟

Hast thou listened in the council of God, And drawn all wisdom to thyself?

۹ 9 چه می‌دانی که ما هم نمی دانیم؟ و چه می‌فهمی که نزد ما هم نیست؟

What dost thou know, that we know not also? What dost thou understand, that is a secret to us?

۱۰ 10 نزد ما ریش سفیدان و پیران هستند که درروزها از پدر تو بزرگترند.

With us are the aged and hoary-headed; Much older than thy father.

۱۱ 11 آیا تسلی های خدابرای تو کم است و کلام ملایم با تو؟

Dost thou despise the consolations of God, And words so full of kindness to thee?

۱۲ 12 چرا دلت تو را می‌رباید؟ و چرا چشمانت را بر هم می‌زنی

Why hath thy passion taken possession of thee? And why this winking of thine eyes?

۱۳ 13 که روح خود را به ضد خدا بر می‌گردانی، وچنین سخنان را از دهانت بیرون می‌آوری؟

For against God hast thou turned thy spirit, And uttered such words from thy mouth.

۱۴ 14 «انسان چیست که پاک باشد، و مولود زن که عادل شمرده شود؟

What is man, that he should be pure, And he that is born of woman, that he should be innocent?

۱۵ 15 اینک بر مقدسان خوداعتماد ندارد، و آسمانها در نظرش پاک نیست.

Behold, He putteth no trust in his ministering spirits, And the heavens are not pure in his sight;

۱۶ 16 پس از طریق اولی انسان مکروه و فاسد که شرارت را مثل آب می‌نوشد.

Much less, abominable and polluted man, Who drinketh iniquity as water.

۱۷ 17 من برای تو بیان می‌کنم پس مرا بشنو. و آنچه دیده‌ام حکایت می‌نمایم.

Hear me, and I will show thee, And that which I have seen will I declare;

۱۸ 18 که حکیمان آن را از پدران خودروایت کردند و مخفی نداشتند،

Which the wise men have told, And not kept concealed, as received from their fathers;

۱۹ 19 که به ایشان به تنهایی زمین داده شد، و هیچ غریبی از میان ایشان عبور نکرد،

To whom alone the land was given, And among whom not a stranger wandered.

۲۰ 20 شریر در تمامی روزهایش مبتلای درد است. و سالهای شمرده شده برای مرد ظالم مهیا است.

“All his days the wicked man is in pain; Yea, all the years, that are laid up for the oppressor.

۲۱ 21 صدای ترسها در گوش وی است. در وقت سلامتی تاراج کننده بر وی می‌آید.

A fearful sound is in his ears; In peace the destroyer cometh upon him.

۲۲ 22 باور نمی کند که از تاریکی خواهد برگشت وشمشیر برای او مراقب است.

He hath no hope that he shall escape from darkness; He is set apart for the sword.

۲۳ 23 برای نان می‌گردد و می‌گوید کجاست. و می‌داند که روزتاریکی نزد او حاضر است.

He wandereth about, seeking bread; He knoweth that a day of darkness is at hand.

۲۴ 24 تنگی و ضیق او رامی ترساند، مثل پادشاه مهیای جنگ بر او غلبه می‌نماید.

Distress and anguish fill him with dread; They prevail against him like a king ready for the battle.

۲۵ 25 زیرا دست خود را به ضد خدا درازمی کند و بر قادر مطلق تکبر می‌نماید.

Because he stretched forth his hand against God, And bade defiance to the Almighty,

۲۶ 26 با گردن بلند بر او تاخت می‌آورد، با گل میخهای سخت سپر خویش،

And ran against him with outstretched neck, With the thick bosses of his bucklers;

۲۷ 27 چونکه روی خود را به پیه پوشانیده، و کمر خود را با شحم ملبس ساخته است.

Because he covered his face with fatness, And gathered fat upon his loins,

۲۸ 28 و در شهرهای ویران و خانه های غیرمسکون که نزدیک به خراب شدن است ساکن می‌شود.

And dwelt in desolated cities, In houses which no man inhabiteth, That are ready to become heaps.

۲۹ 29 او غنی نخواهد شد و دولتش پایدارنخواهد ماند، و املاک او در زمین زیاد نخواهد گردید.

He shall not be rich; his substance shall not endure, And his possessions shall not be extended upon the earth.

۳۰ 30 از تاریکی رها نخواهد شد، و آتش، شاخه هایش را خواهد خشکانید، و به نفخه دهان او زائل خواهد شد.

He shall not escape from darkness, And the flame shall dry up his branches; Yea, by the breath of His mouth shall he be taken away.

۳۱ 31 به بطالت توکل ننماید وخود را فریب ندهد، والا بطالت اجرت او خواهدبود.

“Let not man trust in vanity! he will be deceived; For vanity shall be his recompense.

۳۲ 32 قبل از رسیدن وقتش تمام ادا خواهد شدو شاخه او سبز نخواهد ماند.

He shall come to his end before his time, And his branch shall not be green.

۳۳ 33 مثل مو، غوره خود را خواهد افشاند، و مثل زیتون، شکوفه خود را خواهد ریخت،

He shall shake off his unripe fruit like the vine, And shed his blossoms like the olive-tree.

۳۴ 34 زیرا که جماعت ریاکاران، بی‌کس خواهند ماند، و خیمه های رشوه خواران را آتش خواهد سوزانید.

The house of the unrighteous shall be famished, And fire shall consume the tents of bribery.

۳۵ 35 به شقاوت حامله شده، معصیت را می‌زایند و شکم ایشان فریب را آماده می‌کند.»

They conceive mischief, and bring forth misery, And their breast deviseth deceit.”