ایّوب 14
| قلیل الایام و پر از زحمات است. | ۱ 1 |
L'homme né de la femme est borné dans ses jours, et rassasié d'alarmes.
| مثل گل می‌روید و بریده می‌شود. و مثل سایه می‌گریزد و نمی ماند. | ۲ 2 |
Comme la fleur il pousse, et il est tranché, il fuit comme l'ombre, et n'est point permanent.
| و آیا بر چنین شخص چشمان خود را می‌گشایی و مرا با خود به محاکمه می‌آوری؟ | ۳ 3 |
Et c'est sur lui que tu tiens tes yeux ouverts! et c'est moi que tu mènes en jugement avec toi!
| کیست که چیز طاهر را ازچیز نجس بیرون آورد؟ هیچکس نیست. | ۴ 4 |
De la souillure fera-t-on naître un homme pur? Pas un.
| چونکه روزهایش مقدر است و شماره ماههایش نزد توست و حدی از برایش گذاشته‌ای که از آن تجاوز نتواند نمود. | ۵ 5 |
Si ses jours sont déterminés, si le nombre de ses mois par devers toi est marqué, si tu en fixas le terme qu'il ne franchira pas,
| از او رو بگردان تاآرام گیرد. و مثل مزدور روزهای خود را به انجام رساند. | ۶ 6 |
ne le suis plus de l'œil! pour qu'il ait du relâche, et puisse se réjouir, comme un mercenaire de sa journée!
| «زیرا برای درخت امیدی است که اگر بریده شود باز خواهد رویید، و رمونهایش نابودنخواهد شد. | ۷ 7 |
Pour l'arbre, en effet, il est un espoir: est-il coupé, il reverdit encore, et ne cesse pas de pousser des jets;
| اگر‌چه ریشه‌اش در زمین کهنه شود، و تنه آن در خاک بمیرد. | ۸ 8 |
si sa racine devient caduque en terre, et que dans la poussière sa tige se meure,
| لیکن از بوی آب، رمونه می‌کند و مثل نهال نو، شاخه‌ها می‌آورد. | ۹ 9 |
au parfum des eaux il se ranime, et, comme un plant, il pousse des rameaux.
| اما مرد می‌میرد و فاسد می‌شود و آدمی چون جان را سپارد کجا است؟ | ۱۰ 10 |
Mais quand l'homme meurt, le voilà gisant! quand le mortel expire, où est-il?
| چنانکه آبها از دریازایل می‌شود، و نهرها ضایع و خشک می‌گردد. | ۱۱ 11 |
L'eau s'est écoulée du lac, et la rivière tarit et se dessèche;
| همچنین انسان می‌خوابد و برنمی خیزد، تانیست شدن آسمانها بیدار نخواهند شد و ازخواب خود برانگیخته نخواهند گردید. | ۱۲ 12 |
ainsi l'homme se couche, et il ne se relève pas; jusqu'à ce qu'il n'y ait plus de ciel, on ne se réveille pas, et l'on n'est point tiré de son sommeil.
| کاش که مرا در هاویه پنهان کنی؛ و تا غضبت فرو نشیند، مرا مستور سازی؛ و برایم زمانی تعیین نمایی تا مرا به یاد آوری. (Sheol h7585) | ۱۳ 13 |
O! si dans les Enfers Tu me plongeais, me cachais, jusqu'à ce que passe ta colère, me fixant un terme pour me rendre ton souvenir! (Sheol h7585)
| اگر مرد بمیرد باردیگر زنده شود؛ در تمامی روزهای مجاهده خودانتظار خواهم کشید، تا وقت تبدیل من برسد. | ۱۴ 14 |
Une fois mort, l'homme revivrait-il?… Je patienterais durant tous mes jours de corvée, jusqu'à ce qu'on vînt me relever:
| تو ندا خواهی کرد و من جواب خواهم داد، و به صنعت دست خود مشتاق خواهی شد. | ۱۵ 15 |
tu appellerais, et je te répondrais… Tu languirais après l'ouvrage de tes mains!
| اما الان قدمهای مرا می‌شماری و آیا برگناه من پاسبانی نمی کنی؟ | ۱۶ 16 |
Mais maintenant tu comptes mes pas! N'es-tu pas aux aguets de mon péché?
| معصیت من در کیسه مختوم است. و خطای مرا مسدود ساخته‌ای. | ۱۷ 17 |
L'acte de mon crime dans le sac est scellé, et tu imagines encore, pour ajouter à ma faute!
| به درستی کوهی که می‌افتد فانی می‌شود وصخره از مکانش منتقل می‌گردد. | ۱۸ 18 |
Mais enfin la montagne éboulée gît anéantie, et le rocher se mine détaché de sa place:
| آب سنگهارا می‌ساید، و سیلهایش خاک زمین را می‌برد. همچنین امید انسان را تلف می‌کنی، | ۱۹ 19 |
les pierres sont creusées par les eaux, dont les flots emportent la poudre de la terre. Ainsi tu as détruit l'espérance du mortel;
| بر او تا به ابد غلبه می‌کنی، پس می‌رود. روی او را تغییرمی دهی و او را رها می‌کنی. | ۲۰ 20 |
incessamment tu l'assailles, et il s'en va; tu altères son visage, et le pousses dehors:
| پسرانش به عزت می‌رسند و او نمی داند. یا به ذلت می‌افتند و ایشان را به نظر نمی آورد. | ۲۱ 21 |
ses fils sont honorés, et il n'en sait rien; ils sont dans la bassesse, et il l'ignore;
| برای خودش فقط جسد اواز درد بی‌تاب می‌شود. و برای خودش جان اوماتم می‌گیرد.» | ۲۲ 22 |
sa chair ne ressent que sa propre douleur, et son âme pour lui seul s'attriste.
