ایّوب 13

۱ 1 «اینک چشم من همه این چیزها رادیده، و گوش من آنها را شنیده وفهمیده است.

Ja, alltsammans har mitt öga sett, mitt öra har hört det och nogsamt givit akt.

۲ 2 چنانکه شما می‌دانید من هم می‌دانم. و من کمتر از شما نیستم.

Vad I veten, det vet också jag; icke står jag tillbaka för eder.

۳ 3 لیکن می‌خواهم با قادر مطلق سخن گویم. و آرزو دارم که با خدا محاجه نمایم.

Men till den Allsmäktige vill jag nu tala, det lyster mig att gå till rätta med Gud.

۴ 4 اما شما دروغها جعل می‌کنید، و جمیع شما طبیبان باطل هستید.

Dock, I ären män som spinna ihop lögn, allasammans hopsätten I fåfängligt tal.

۵ 5 کاش که شما به کلی ساکت می‌شدید که این برای شما حکمت می‌بود.

Om I ändå villen alldeles tiga! Det kunde tillräknas eder som vishet.

۶ 6 پس حجت مرابشنوید. و دعوی لبهایم را گوش گیرید.

Hören nu likväl mitt klagomål, och akten på mina läppars gensagor.

۷ 7 آیابرای خدا به بی‌انصافی سخن خواهید راند؟ و به جهت او با فریب تکلم خواهید نمود؟

Viljen I försvara Gud med orättfärdigt tal och honom till förmån bruka oärligt tal?

۸ 8 آیا برای او طرف داری خواهید نمود؟ و به جهت خدادعوی خواهید کرد؟

Skolen I visa eder partiska för honom eller göra eder till sakförare för Gud?

۹ 9 آیا نیکو است که او شما راتفتیش نماید؟ یا چنانکه انسان را مسخره می‌نمایند او را مسخره می‌سازید.

Icke kan sådant ändas väl, när han håller räfst med eder? Eller kunnen I gäckas med honom, såsom man kan gäckas med en människa?

۱۰ 10 البته شما را توبیخ خواهد کرد. اگر در خفا طرف داری نمایید.

Nej, förvisso skall han straffa eder, om I visen en hemlig partiskhet.

۱۱ 11 آیا جلال او شما را هراسان نخواهد ساخت؟ و هیبت او بر شما مستولی نخواهد شد؟

Sannerligen, hans majestät skall då förskräcka eder, och fruktan för honom skall falla över eder.

۱۲ 12 ذکرهای شما، مثل های غبار است. وحصارهای شما، حصارهای گل است.

Edra tänkespråk skola då bliva visdomsord av aska, edra försvarsverk varda såsom vallar av ler.

۱۳ 13 «از من ساکت شوید و من سخن خواهم گفت. و هرچه خواهد، بر من واقع شود.

Tigen nu för min, så skall jag tala, gånge så över mig vad det vara må.

۱۴ 14 چراگوشت خود را با دندانم بگیرم و جان خود را دردستم بنهم؟

Ja, huru det än går, vill jag fatta mitt kött mellan tänderna och taga min själ i min hand.

۱۵ 15 اگرچه مرا بکشد، برای او انتظارخواهم کشید. لیکن راه خود را به حضور او ثابت خواهم ساخت.

Må han dräpa mig, jag hoppas intet annat; min vandel vill jag ändå hålla fram inför honom.

۱۶ 16 این نیز برای من نجات خواهدشد. زیرا ریاکار به حضور او حاضر نمی شود.

Redan detta skall lända mig till frälsning, ty ingen gudlös dristar komma inför honom.

۱۷ 17 بشنوید! سخنان مرا بشنوید. و دعوی من به گوشهای شما برسد.

Hören, hören då mina ord, och låten min förklaring tränga in i edra öron.

۱۸ 18 اینک الان دعوی خود رامرتب ساختم. و می‌دانم که عادل شمرده خواهم شد.

Se, här lägger jag saken fram; jag vet att jag skall befinnas hava rätt.

۱۹ 19 کیست که بامن مخاصمه کند؟ پس خاموش شده جان را تسلیم خواهم کرد.

Eller gives det någon som kan vederlägga mig? Ja, då vill jag tiga -- och dö.

۲۰ 20 فقطدو چیز به من مکن. آنگاه خود را از حضور توپنهان نخواهم ساخت.

Allenast två ting må du ej göra mot mig, så behöver jag ej dölja mig inför ditt ansikte:

۲۱ 21 دست خود را از من دورکن. و هیبت تو مرا هراسان نسازد.

din hand må du ej låta komma mig när, och fruktan för dig må icke förskräcka mig.

۲۲ 22 آنگاه بخوان و من جواب خواهم داد، یا اینکه من بگویم و مراجواب بده.

Sedan må du åklaga, och jag vill svara, eller ock skall jag tala, och du må gendriva mig.

۲۳ 23 خطایا و گناهانم چقدر است؟ تقصیر و گناه مرا به من بشناسان.

Huru är det alltså med mina missgärningar och synder? Låt mig få veta min överträdelse och synd.

۲۴ 24 چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ و مرا دشمن خودمی شماری؟

Varför döljer du ditt ansikte och aktar mig såsom din fiende?

۲۵ 25 آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌گریزانی؟ و کاه خشک را تعاقب می‌کنی؟

Vill du skrämma ett löv som drives av vinden, vill du förfölja ett borttorkat strå?

۲۶ 26 زیرا که چیزهای تلخ را به ضد من می‌نویسی، و گناهان جوانی‌ام را نصیب من می‌سازی.

Du skriver ju bedrövelser på min lott och giver mig till arvedel min ungdoms missgärningar;

۲۷ 27 و پایهای مرا در کنده می‌گذاری، وجمیع راههایم را نشان می‌کنی و گرد کف پاهایم خط می‌کشی؛

du sätter mina fötter i stocken, du vaktar på alla vägar, för mina fotsulor märker du ut stegen.

۲۸ 28 و حال آنکه مثل چیز گندیده فاسد، و مثل جامه بید خورده هستم.

Och detta mot en som täres bort lik murket trä, en som liknar en klädnad sönderfrätt av mal!