ایّوب 13

۱ 1 «اینک چشم من همه این چیزها رادیده، و گوش من آنها را شنیده وفهمیده است.

Aj, všecko to vidělo oko mé, slyšelo ucho mé, a srozumělo tomu.

۲ 2 چنانکه شما می‌دانید من هم می‌دانم. و من کمتر از شما نیستم.

Jakož vy znáte to, znám i já, nejsem zpozdilejší než vy.

۳ 3 لیکن می‌خواهم با قادر مطلق سخن گویم. و آرزو دارم که با خدا محاجه نمایم.

Jistě žeť já s Všemohoucím mluviti, a s Bohem silným o svou při jednati budu.

۴ 4 اما شما دروغها جعل می‌کنید، و جمیع شما طبیبان باطل هستید.

Nebo vy jste skladatelé lži, a lékaři marní všickni vy.

۵ 5 کاش که شما به کلی ساکت می‌شدید که این برای شما حکمت می‌بود.

Ó kdybyste aspoň mlčeli, a bylo by vám to za moudrost.

۶ 6 پس حجت مرابشنوید. و دعوی لبهایم را گوش گیرید.

Slyštež medle odpory mé, a důvodů rtů mých pozorujte.

۷ 7 آیابرای خدا به بی‌انصافی سخن خواهید راند؟ و به جهت او با فریب تکلم خواهید نمود؟

Zdali zastávajíce Boha silného, mluviti máte nepravost? Aneb za něho mluviti máte lest?

۸ 8 آیا برای او طرف داری خواهید نمود؟ و به جهت خدادعوی خواهید کرد؟

Zdaliž osobu jeho přijímati budete, a o Boha silného se zasazovati?

۹ 9 آیا نیکو است که او شما راتفتیش نماید؟ یا چنانکه انسان را مسخره می‌نمایند او را مسخره می‌سازید.

Zdaž vám to k dobrému bude, když na průbu vezme vás, že jakož člověk oklamán bývá, oklamati jej chcete?

۱۰ 10 البته شما را توبیخ خواهد کرد. اگر در خفا طرف داری نمایید.

V pravdě žeť vám přísně domlouvati bude, budete-li povrchně osoby jeho šetřiti.

۱۱ 11 آیا جلال او شما را هراسان نخواهد ساخت؟ و هیبت او بر شما مستولی نخواهد شد؟

Což ani důstojnost jeho vás nepředěšuje, ani strach jeho nepřikvačuje vás?

۱۲ 12 ذکرهای شما، مثل های غبار است. وحصارهای شما، حصارهای گل است.

Všecka vzácnost vaše podobná jest popelu, a hromadám bláta vyvýšení vaše.

۱۳ 13 «از من ساکت شوید و من سخن خواهم گفت. و هرچه خواهد، بر من واقع شود.

Postrptež mne, nechať já mluvím, přiď na mne cokoli.

۱۴ 14 چراگوشت خود را با دندانم بگیرم و جان خود را دردستم بنهم؟

Pročež bych trhati měl maso své zuby svými, a duši svou klásti v ruku svou?

۱۵ 15 اگرچه مرا بکشد، برای او انتظارخواهم کشید. لیکن راه خود را به حضور او ثابت خواهم ساخت.

By mne i zabil, což bych v něho nedoufal? A však cesty své před oblíčej jeho předložím.

۱۶ 16 این نیز برای من نجات خواهدشد. زیرا ریاکار به حضور او حاضر نمی شود.

Onť sám jest spasení mé; nebo před oblíčej jeho pokrytec nepřijde.

۱۷ 17 بشنوید! سخنان مرا بشنوید. و دعوی من به گوشهای شما برسد.

Poslouchejte pilně řeči mé, a zprávu mou pusťte v uši své.

۱۸ 18 اینک الان دعوی خود رامرتب ساختم. و می‌دانم که عادل شمرده خواهم شد.

Aj, jižť začínám pře své vésti, vím, že zůstanu spravedliv.

۱۹ 19 کیست که بامن مخاصمه کند؟ پس خاموش شده جان را تسلیم خواهم کرد.

Kdo jest, ješto by mi odpíral, tak abych nyní umlknouti a umříti musil?

۲۰ 20 فقطدو چیز به من مکن. آنگاه خود را از حضور توپنهان نخواهم ساخت.

Toliko té dvoji věci, ó Bože, nečiň mi, a tehdy před tváří tvou nebudu se skrývati:

۲۱ 21 دست خود را از من دورکن. و هیبت تو مرا هراسان نسازد.

Ruku svou vzdal ode mne, a hrůza tvá nechť mne neděsí.

۲۲ 22 آنگاه بخوان و من جواب خواهم داد، یا اینکه من بگویم و مراجواب بده.

Zatím povolej mne, a buduť odpovídati; aneb nechať já mluvím, a odpovídej mi.

۲۳ 23 خطایا و گناهانم چقدر است؟ تقصیر و گناه مرا به من بشناسان.

Jak mnoho jest mých nepravostí a hříchů? Přestoupení mé a hřích můj ukaž mi.

۲۴ 24 چرا روی خود را از من می‌پوشانی؟ و مرا دشمن خودمی شماری؟

Proč tvář svou skrýváš, a pokládáš mne sobě za nepřítele?

۲۵ 25 آیا برگی را که از باد رانده شده است می‌گریزانی؟ و کاه خشک را تعاقب می‌کنی؟

Zdaliž list větrem se zmítající potříti chceš, a stéblo suché stihati budeš?

۲۶ 26 زیرا که چیزهای تلخ را به ضد من می‌نویسی، و گناهان جوانی‌ام را نصیب من می‌سازی.

Že zapisuješ proti mně hořkosti, a dáváš mi v dědictví nepravosti mladosti mé,

۲۷ 27 و پایهای مرا در کنده می‌گذاری، وجمیع راههایم را نشان می‌کنی و گرد کف پاهایم خط می‌کشی؛

A dáváš do klady nohy mé, a šetříš všech stezek mých, na paty noh mých našlapuješ;

۲۸ 28 و حال آنکه مثل چیز گندیده فاسد، و مثل جامه بید خورده هستم.

Ješto člověk jako hnis kazí se, a jako roucho, kteréž jí mol.