ایّوب 11
| و صوفر نعماتی در جواب گفت: | ۱ 1 |
А Софар Намаћанин одговори и рече:
| «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟ | ۲ 2 |
Зар на многе речи нема одговора? Или ће човек говорљив остати прав?
| آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟ | ۳ 3 |
Хоће ли твоје лажи ућуткати људе? И кад се ругаш, зар те неће нико посрамити?
| و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم. | ۴ 4 |
Јер си рекао: Чиста је наука моја, и чист сам пред очима твојим.
| و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید، | ۵ 5 |
Али кад би Бог проговорио и усне своје отворио на те,
| و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است. | ۶ 6 |
И показао ти тајне мудрости, јер их је двојином више, познао би да те Бог кара мање него што заслужује твоје безакоње.
| آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟ | ۷ 7 |
Можеш ли ти тајне Божије докучити, или докучити савршенство Свемогућег?
| مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585) | ۸ 8 |
То су висине небеске, шта ћеш учинити? Дубље је од пакла, како ћеш познати? (Sheol h7585)
| پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است. | ۹ 9 |
Дуже од земље, шире од мора.
| اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟ | ۱۰ 10 |
Да преврати, или затвори или сабере, ко ће Му бранити?
| زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند. | ۱۱ 11 |
Јер зна ништавило људско, и видећи неваљалство зар неће пазити?
| ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود. | ۱۲ 12 |
Човек безуман постаје разуман, премда се човек рађа као дивље магаре.
| اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی، | ۱۳ 13 |
Да ти управиш срце своје и подигнеш руке своје к Њему,
| اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود. | ۱۴ 14 |
Ако је безакоње у руци твојој, да га уклониш, и не даш да неправда буде у шаторима твојим,
| پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید. | ۱۵ 15 |
Тада ћеш подигнути лице своје без мане и стајаћеш тврдо и нећеш се бојати;
| زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد، | ۱۶ 16 |
Заборавићеш муку, као воде која протече опомињаћеш је се;
| و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت. | ۱۷ 17 |
Настаће ти време ведрије него подне, синућеш, бићеш као јутро;
| و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید. | ۱۸ 18 |
Уздаћеш се имајући надање, закопаћеш се, и мирно ћеш спавати.
| و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود. | ۱۹ 19 |
Лежаћеш, и нико те неће плашити, и многи ће ти се молити.
| لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.» | ۲۰ 20 |
Али очи ће безбожницима ишчилети, и уточишта им неће бити, и надање ће им бити издисање.
