ایّوب 11

۱ 1 و صوفر نعماتی در جواب گفت:

Then answered Zophar the Naamathite, and said:

۲ 2 «آیابه کثرت سخنان جواب نباید داد و مردپرگو عادل شمرده شود؟

Shall not the multitude of words receive an answer? Shall the man of words be justified?

۳ 3 آیا بیهوده‌گویی تومردمان را ساکت کند و یا سخریه کنی و کسی تورا خجل نسازد؟

Shall thy boastings make men hold their peace? Shalt thou mock, and none put thee to shame?

۴ 4 و می‌گویی تعلیم من پاک است، و من در نظر تو بی‌گناه هستم.

Thou sayest, My speech is pure; I am clean in thine eyes, [[O God!]]

۵ 5 و لیکن کاش که خدا سخن بگوید و لبهای خود را بر تو بگشاید،

But O that God would speak, And open his lips against thee;

۶ 6 و اسرار حکمت را برای تو بیان کند. زیرا که درماهیت خود دو طرف دارد. پس بدان که خدا کمتراز گناهانت تو را سزا داده است.

That he would show thee the secrets of his wisdom, —His wisdom, which is unsearchable! Then shouldst thou know that God forgiveth thee many of thine iniquities.

۷ 7 آیا عمق های خدا را می‌توانی دریافت نمود؟ یا به کنه قادرمطلق توانی رسید؟

Canst thou search out the deep things of God? Canst thou find out the Almighty to perfection?

۸ 8 مثل بلندیهای آسمان است؛ چه خواهی کرد؟ گودتر از هاویه است؛ چه توانی دانست؟ (Sheol h7585)

'Tis high as heaven, what canst thou do? Deeper than hell, what canst thou know? (Sheol h7585)

۹ 9 پیمایش آن از جهان طویل تر واز دریا پهن تر است.

The measure thereof is longer than the earth, And broader than the sea.

۱۰ 10 اگر سخت بگیرد و حبس نماید و به محاکمه دعوت کند کیست که او راممانعت نماید؟

If he apprehend, and bind, and bring to trial, Who shall oppose him?

۱۱ 11 زیرا که بطالت مردم را می‌داندو شرارت را می‌بیند اگرچه در آن تامل نکند.

For he knoweth the unrighteous; He seeth iniquity, when they do not observe it.

۱۲ 12 ومرد جاهل آنوقت فهیم می‌شود که بچه خروحشی، انسان متولد شود.

But vain man is without understanding; Yea, man is born a wild ass's colt.

۱۳ 13 اگر تو دل خود راراست سازی و دستهای خود را بسوی او درازکنی،

If thou direct thy heart, And stretch out thy hands, toward him;

۱۴ 14 اگر در دست تو شرارت باشد، آن را ازخود دور کن، و بی‌انصافی در خیمه های تو ساکن نشود.

If thou put away iniquity from thy hand, And let not wickedness dwell in thy habitation, —

۱۵ 15 پس یقین روی خود را بی‌عیب برخواهی افراشت، و مستحکم شده، نخواهی ترسید.

Then shalt thou lift up thy face without spot; Yea, thou shalt be steadfast, and have no fear.

۱۶ 16 زیرا که مشقت خود را فراموش خواهی کرد، و آن را مثل آب رفته به یاد خواهی آورد،

For thou shalt forget thy misery, Or remember it as waters that have passed away.

۱۷ 17 و روزگار تو از وقت ظهر روشن ترخواهد شد، و اگرچه تاریکی باشد، مثل صبح خواهد گشت.

Thy life shall be brighter than the noon-day; Now thou art in darkness, thou shalt then be as morning.

۱۸ 18 و مطمئن خواهی بود چونکه امید داری، و اطراف خود را تجسس نموده، ایمن خواهی خوابید.

Thou shalt be secure, because there is hope; Now thou art disappointed, thou shalt then rest in safety.

۱۹ 19 و خواهی خوابید وترساننده‌ای نخواهد بود، و بسیاری تو راتملق خواهند نمود.

Thou shalt lie down, and none shall make thee afraid; And many shall make suit unto thee.

۲۰ 20 لیکن چشمان شریران کاهیده می‌شود و ملجای ایشان از ایشان نابود می‌گردد و امید ایشان جان کندن ایشان است.»

But the eyes of the wicked shall be wearied out; They shall find no refuge; Their hope is—the breathing forth of life.