ایّوب 10
| «جانم از حیاتم بیزار است. پس ناله خود را روان می‌سازم و در تلخی جان خود سخن می‌رانم. | ۱ 1 |
Stanco io sono della mia vita! Darò libero sfogo al mio lamento, parlerò nell'amarezza del mio cuore.
| به خدا می‌گویم مرا ملزم مساز، و مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت می‌کنی؟ | ۲ 2 |
Dirò a Dio: Non condannarmi! Fammi sapere perché mi sei avversario.
| آیا برای تو نیکو است که ظلم نمایی وعمل دست خود را حقیر شماری، و بر مشورت شریران بتابی؟ | ۳ 3 |
E' forse bene per te opprimermi, disprezzare l'opera delle tue mani e favorire i progetti dei malvagi?
| آیا تو را چشمان بشر است؟ یامثل دیدن انسان می‌بینی؟ | ۴ 4 |
Hai tu forse occhi di carne o anche tu vedi come l'uomo?
| آیا روزهای تو مثل روزهای انسان است؟ یا سالهای تو مثل روزهای مرد است؟ | ۵ 5 |
Sono forse i tuoi giorni come i giorni di un uomo, i tuoi anni come i giorni di un mortale,
| که معصیت مرا تفحص می‌کنی وبرای گناهانم تجسس می‌نمایی؟ | ۶ 6 |
perché tu debba scrutare la mia colpa e frugare il mio peccato,
| اگر‌چه می‌دانی که شریر نیستم و از دست تو رهاننده‌ای نیست. | ۷ 7 |
pur sapendo ch'io non sono colpevole e che nessuno mi può liberare dalla tua mano?
| «دستهایت مرا جمیع و تمام سرشته است، و مرا آفریده است و آیا مرا هلاک می‌سازی؟ | ۸ 8 |
Le tue mani mi hanno plasmato e mi hanno fatto integro in ogni parte; vorresti ora distruggermi?
| به یادآور که مرا مثل سفال ساختی و آیا مرا به غباربرمی گردانی؟ | ۹ 9 |
Ricordati che come argilla mi hai plasmato e in polvere mi farai tornare.
| آیا مرا مثل شیر نریختی و مثل پنیر، منجمد نساختی؟ | ۱۰ 10 |
Non m'hai colato forse come latte e fatto accagliare come cacio?
| مرا به پوست و گوشت ملبس نمودی و مرا با استخوانها و پیها بافتی. | ۱۱ 11 |
Di pelle e di carne mi hai rivestito, d'ossa e di nervi mi hai intessuto.
| حیات و احسان به من عطا فرمودی و لطف توروح مرا محافظت نمود. | ۱۲ 12 |
Vita e benevolenza tu mi hai concesso e la tua premura ha custodito il mio spirito.
| اما این چیزها را دردل خود پنهان کردی، و می‌دانم که اینها در فکرتو بود. | ۱۳ 13 |
Eppure, questo nascondevi nel cuore, so che questo avevi nel pensiero!
| اگر گناه کردم، مرا نشان کردی و مرا ازمعصیتم مبرا نخواهی ساخت. | ۱۴ 14 |
Tu mi sorvegli, se pecco, e non mi lasci impunito per la mia colpa.
| اگر شریر هستم وای بر من! و اگر عادل هستم سر خود رابرنخواهم افراشت، زیرا از اهانت پر هستم ومصیبت خود را می‌بینم! | ۱۵ 15 |
Se sono colpevole, guai a me! Se giusto, non oso sollevare la testa, sazio d'ignominia, come sono, ed ebbro di miseria.
| و اگر (سرم )برافراشته شود، مثل شیر مرا شکار خواهی کرد و باز عظمت خود را بر من ظاهر خواهی ساخت. | ۱۶ 16 |
Se la sollevo, tu come un leopardo mi dai la caccia e torni a compiere prodigi contro di me,
| گواهان خود را بر من پی درپی می‌آوری و غضب خویش را بر من می‌افزایی وافواج متعاقب یکدیگر به ضد منند. | ۱۷ 17 |
su di me rinnovi i tuoi attacchi, contro di me aumenti la tua ira e truppe sempre fresche mi assalgono.
| پس برای چه مرا از رحم بیرون آوردی؟ کاش که جان می‌دادم و چشمی مرا نمی دید. | ۱۸ 18 |
Perché tu mi hai tratto dal seno materno? Fossi morto e nessun occhio m'avesse mai visto!
| پس می‌بودم، چنانکه نبودم و از رحم مادرم به قبر برده می‌شدم. | ۱۹ 19 |
Sarei come se non fossi mai esistito; dal ventre sarei stato portato alla tomba!
| آیا روزهایم قلیل نیست؟ پس مراترک کن، و از من دست بردار تا اندکی گشاده روشوم، | ۲۰ 20 |
E non son poca cosa i giorni della mia vita? Lasciami, sì ch'io possa respirare un poco
| قبل از آنکه بروم به‌جایی که از آن برنخواهم گشت، به زمین ظلمت و سایه موت! | ۲۱ 21 |
prima che me ne vada, senza ritornare, verso la terra delle tenebre e dell'ombra di morte,
| به زمین تاریکی غلیظ مثل ظلمات، زمین سایه موت و بی‌ترتیب که روشنایی آن مثل ظلمات است.» | ۲۲ 22 |
terra di caligine e di disordine, dove la luce è come le tenebre.
