ایّوب 10

۱ 1 «جانم از حیاتم بیزار است. پس ناله خود را روان می‌سازم و در تلخی جان خود سخن می‌رانم.

我厌烦我的性命， 必由着自己述说我的哀情； 因心里苦恼，我要说话，

۲ 2 به خدا می‌گویم مرا ملزم مساز، و مرا بفهمان که از چه سبب با من منازعت می‌کنی؟

对 神说：不要定我有罪， 要指示我，你为何与我争辩？

۳ 3 آیا برای تو نیکو است که ظلم نمایی وعمل دست خود را حقیر شماری، و بر مشورت شریران بتابی؟

你手所造的， 你又欺压，又藐视， 却光照恶人的计谋。 这事你以为美吗？

۴ 4 آیا تو را چشمان بشر است؟ یامثل دیدن انسان می‌بینی؟

你的眼岂是肉眼？ 你查看岂像人查看吗？

۵ 5 آیا روزهای تو مثل روزهای انسان است؟ یا سالهای تو مثل روزهای مرد است؟

你的日子岂像人的日子， 你的年岁岂像人的年岁，

۶ 6 که معصیت مرا تفحص می‌کنی وبرای گناهانم تجسس می‌نمایی؟

就追问我的罪孽， 寻察我的罪过吗？

۷ 7 اگر‌چه می‌دانی که شریر نیستم و از دست تو رهاننده‌ای نیست.

其实，你知道我没有罪恶， 并没有能救我脱离你手的。

۸ 8 «دستهایت مرا جمیع و تمام سرشته است، و مرا آفریده است و آیا مرا هلاک می‌سازی؟

你的手创造我，造就我的四肢百体， 你还要毁灭我。

۹ 9 به یادآور که مرا مثل سفال ساختی و آیا مرا به غباربرمی گردانی؟

求你记念—制造我如抟泥一般， 你还要使我归于尘土吗？

۱۰ 10 آیا مرا مثل شیر نریختی و مثل پنیر، منجمد نساختی؟

你不是倒出我来好像奶， 使我凝结如同奶饼吗？

۱۱ 11 مرا به پوست و گوشت ملبس نمودی و مرا با استخوانها و پیها بافتی.

你以皮和肉为衣给我穿上， 用骨与筋把我全体联络。

۱۲ 12 حیات و احسان به من عطا فرمودی و لطف توروح مرا محافظت نمود.

你将生命和慈爱赐给我； 你也眷顾保全我的心灵。

۱۳ 13 اما این چیزها را دردل خود پنهان کردی، و می‌دانم که اینها در فکرتو بود.

然而，你待我的这些事早已藏在你心里； 我知道你久有此意。

۱۴ 14 اگر گناه کردم، مرا نشان کردی و مرا ازمعصیتم مبرا نخواهی ساخت.

我若犯罪，你就察看我， 并不赦免我的罪孽。

۱۵ 15 اگر شریر هستم وای بر من! و اگر عادل هستم سر خود رابرنخواهم افراشت، زیرا از اهانت پر هستم ومصیبت خود را می‌بینم!

我若行恶，便有了祸； 我若为义，也不敢抬头， 正是满心羞愧， 眼见我的苦情。

۱۶ 16 و اگر (سرم )برافراشته شود، مثل شیر مرا شکار خواهی کرد و باز عظمت خود را بر من ظاهر خواهی ساخت.

我若昂首自得，你就追捕我如狮子， 又在我身上显出奇能。

۱۷ 17 گواهان خود را بر من پی درپی می‌آوری و غضب خویش را بر من می‌افزایی وافواج متعاقب یکدیگر به ضد منند.

你重立见证攻击我， 向我加增恼怒， 如军兵更换着攻击我。

۱۸ 18 پس برای چه مرا از رحم بیرون آوردی؟ کاش که جان می‌دادم و چشمی مرا نمی دید.

你为何使我出母胎呢？ 不如我当时气绝，无人得见我；

۱۹ 19 پس می‌بودم، چنانکه نبودم و از رحم مادرم به قبر برده می‌شدم.

这样，就如没有我一般， 一出母胎就被送入坟墓。

۲۰ 20 آیا روزهایم قلیل نیست؟ پس مراترک کن، و از من دست بردار تا اندکی گشاده روشوم،

我的日子不是甚少吗？ 求你停手宽容我， 叫我在往而不返之先— 就是往黑暗和死荫之地以先— 可以稍得畅快。

۲۱ 21 قبل از آنکه بروم به‌جایی که از آن برنخواهم گشت، به زمین ظلمت و سایه موت!

۲۲ 22 به زمین تاریکی غلیظ مثل ظلمات، زمین سایه موت و بی‌ترتیب که روشنایی آن مثل ظلمات است.»

那地甚是幽暗，是死荫混沌之地； 那里的光好像幽暗。