اشعیا 2

۱ 1 کلامی که اشعیا ابن آموص درباره یهودا واورشلیم دید.

The word that Isaiah the son of Amoz saw concerning Judah and Jerusalem.

۲ 2 و در ایام آخر واقع خواهد شد که کوه خانه خداوند برقله کوهها ثابت خواهد شد و فوق تلهابرافراشته خواهد گردید و جمیع امت‌ها بسوی آن روان خواهند شد.

And it shall come to pass in the end of days, [that] the mountain of Jehovah's house shall be established on the top of the mountains, and shall be lifted up above the hills; and all the nations shall flow unto it.

۳ 3 و قوم های بسیار عزیمت کرده، خواهند گفت: «بیایید تا به کوه خداوند و به خانه خدای یعقوب برآییم تا طریق های خویش را به ما تعلیم دهد و به راههای وی سلوک نماییم.» زیرا که شریعت از صهیون و کلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد.

And many peoples shall go and say, Come, and let us go up to the mountain of Jehovah, to the house of the God of Jacob; and he will teach us of his ways, and we will walk in his paths. For out of Zion shall go forth the law, and Jehovah's word from Jerusalem.

۴ 4 و اوامت‌ها را داوری خواهد نمود و قوم های بسیاری را تنبیه خواهد کرد و ایشان شمشیرهای خود رابرای گاوآهن و نیزه های خویش را برای اره هاخواهند شکست و امتی بر امتی شمشیر نخواهدکشید و بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت.

And he shall judge among the nations, and shall reprove many peoples; and they shall forge their swords into ploughshares, and their spears into pruning-knives: nation shall not lift up sword against nation, neither shall they learn war any more.

۵ 5 ‌ای خاندان یعقوب بیایید تا در نور خداوند سلوک نماییم.

House of Jacob, come ye, and let us walk in the light of Jehovah.

۶ 6 زیرا قوم خود یعنی خاندان یعقوب را ترک کرده‌ای، چونکه از رسوم مشرقی مملو و مانندفلسطینیان فالگیر شده‌اند و با پسران غربا دست زده‌اند،

For thou hast cast off thy people, the house of Jacob, because they are filled [with what comes] from the east, and use auguries like the Philistines, and ally themselves with the children of foreigners.

۷ 7 و زمین ایشان از نقره و طلا پر شده وخزاین ایشان را انتهایی نیست، و زمین ایشان ازاسبان پر است و ارابه های ایشان را انتهایی نیست؛

And their land is full of silver and gold, and there is no end of their treasures: their land also is full of horses, and there is no end of their chariots.

۸ 8 و زمین ایشان از بتها پر است؛ صنعت دستهای خویش را که به انگشتهای خود ساخته‌اند سجده می‌نمایند.

And their land is full of idols; they bow themselves down to the work of their own hands, to that which their fingers have made.

۹ 9 و مردم خم شده و مردان پست می‌شوند. لهذا ایشان را نخواهی آمرزید.

And the mean man shall be bowed down, and the great man shall be brought low: and do not thou forgive them!

۱۰ 10 از ترس خداوند و از کبریای جلال وی به صخره داخل شده، خویشتن را در خاک پنهان کن.

Enter into the rock, and hide thee in the dust, from before the terror of Jehovah, and from the glory of his majesty.

۱۱ 11 چشمان بلند انسان پست و تکبر مردان خم خواهد شد و در آن روز خداوند به تنهایی متعال خواهد بود.

The lofty eyes of man shall be brought low, and the haughtiness of men shall be bowed down, and Jehovah alone shall be exalted in that day.

۱۲ 12 زیرا که برای یهوه صبایوت روزی است که بر هرچیز بلند و عالی خواهد آمد و برهرچیز مرتفع، و آنها پست خواهد شد؛

For there shall be a day of Jehovah of hosts upon everything proud and lofty, and upon everything lifted up, and it shall be brought low;

۱۳ 13 و برهمه سروهای آزاد بلند و رفیع لبنان و بر تمامی بلوطهای باشان؛

and upon all the cedars of Lebanon, high and lifted up, and upon all the oaks of Bashan;

۱۴ 14 و بر همه کوههای عالی و برجمیع تلهای بلند؛

and upon all the lofty mountains, and upon all the hills that are lifted up;

۱۵ 15 و بر هربرج مرتفع و بر هرحصار منیع؛

and upon every high tower, and upon every fenced wall;

۱۶ 16 و برهمه کشتیهای ترشیش وبرهمه مصنوعات مرغوب؛

and upon all the ships of Tarshish, and upon all pleasant works of art.

۱۷ 17 و کبریای انسان خم شود و تکبر مردان پست خواهد شد. و در آن روز خداوند به تنهایی متعال خواهد بود،

And the loftiness of man shall be bowed down, and the haughtiness of men shall be brought low; and Jehovah alone shall be exalted in that day:

۱۸ 18 وبتها بالکل تلف خواهند شد.

and the idols shall utterly pass away.

۱۹ 19 و ایشان به مغاره های صخره‌ها و حفره های خاک داخل خواهند شد، به‌سبب ترس خداوند وکبریای جلال وی هنگامی که او برخیزد تا زمین را متزلزل سازد.

And they shall go into the caves of the rocks, and into the holes of the earth, from before the terror of Jehovah, and from the glory of his majesty, when he shall arise to terrify the earth.

۲۰ 20 در آن روز مردمان، بتهای نقره و بتهای طلای خود را که برای عبادت خویش ساخته‌اند، نزد موش کوران و خفاشها خواهندانداخت،

In that day men shall cast away their idols of silver and their idols of gold, which they made [each] for himself to worship, to the moles and to the bats;

۲۱ 21 تا به مغاره های صخره‌ها و شکافهای سنگ خارا داخل شوند، به‌سبب ترس خداوند و کبریای جلال وی هنگامی که او برخیزد تا زمین را متزلزل سازد.

to go into the clefts of the rocks, and into the fissures of the cliffs, from before the terror of Jehovah, and from the glory of his majesty, when he shall arise to terrify the earth.

۲۲ 22 شما از انسانی که نفس او دربینی‌اش می‌باشد دست برکشید زیرا که او به چه چیز محسوب می‌شود؟

Cease ye from man, whose breath is in his nostrils; for what account is to be made of him?