عبرانیان 4

۱ 1 پس بترسیم مبادا با آنکه وعده دخول درآرامی وی باقی می‌باشد، ظاهر شود که احدی از شما قاصر شده باشد.

Let us fear, therefore, lest while there is a firm promise of entering into his rest, any among you should be found coming short of entering.

۲ 2 زیرا که به ما نیز به مثال ایشان بشارت داده شد، لکن کلامی که شنیدند بدیشان نفع نبخشید، از اینرو که باشنوندگان به ایمان متحد نشدند.

For to us also is the announcement, as well as to them: but the word they heard did not profit them, because it was not mingled with the faith of those who heard it.

۳ 3 زیرا ما که ایمان آوردیم، داخل آن آرامی می‌گردیم، چنانکه گفته است: «در خشم خود قسم خوردم که به آرامی من داخل نخواهند شد.» و حال آنکه اعمال او از آفرینش عالم به اتمام رسیده بود.

But we, who have believed, do enter into rest. But as he said, As I have sworn in my wrath, that they shall not enter into my rest: for lo, the works of God existed from the foundation of the world.

۴ 4 ودر مقامی درباره روز هفتم گفت که «در روز هفتم خدا از جمیع اعمال خود آرامی گرفت.»

As he said of the sabbath, God rested on the seventh day from all his works.

۵ 5 و بازدر این مقام که «به آرامی من داخل نخواهند شد.»

And here again, he said, They shall not enter into my rest.

۶ 6 پس چون باقی است که بعضی داخل آن بشوند و آنانی که پیش بشارت یافتند، به‌سبب نافرمانی داخل نشدند،

Therefore, because there was a place, whither one and another might enter; and those earlier persons, to whom the announcement was made, entered not, because they believed not:

۷ 7 باز روزی معین می‌فرماید چونکه به زبان داود بعد از مدت مدیدی «امروز» گفت، چنانکه پیش مذکور شدکه «امروز اگر آواز او را بشنوید، دل خود راسخت مسازید.»

again he established another day, a long time afterwards; as above written, that David said, Today, if ye will hear his voice, harden not your hearts.

۸ 8 زیرا اگر یوشع ایشان را آرامی داده بود، بعد از آن دیگر را ذکر نمی کرد.

For if Joshua, the son of Nun, had given them rest, he would not have spoken afterwards of another day.

۹ 9 پس برای قوم خدا آرامی سبت باقی می‌ماند.

Therefore it is established, that the people of God are to have a sabbath.

۱۰ 10 زیراهر‌که داخل آرامی او شد، او نیز از اعمال خودبیارامید، چنانکه خدا از اعمال خویش.

For he who had entered into his rest, hath also rested from his works, as God did from his.

۱۱ 11 پس جد و جهد بکنیم تا به آن آرامی داخل شویم، مبادا کسی در آن نافرمانی عبرت آمیز بیفتد.

Let us, therefore, strive to enter into that rest; lest we fall short, after the manner of them who believed not.

۱۲ 12 زیرا کلام خدا زنده و مقتدر و برنده تر است ازهر شمشیر دودم و فرورونده تا جدا کند نفس وروح و مفاصل و مغز را و ممیز افکار و نیتهای قلب است،

For the word of God is living, and all-efficient, and sharper than a two-edged sword, and entereth even to the severance of the soul and the spirit, and of the joints and the marrow and the bones, and judgeth the thoughts and reasonings of the heart:

۱۳ 13 و هیچ خلقت از نظر او مخفی نیست بلکه همه‌چیز در چشمان او که کار ما باوی است، برهنه و منکشف می‌باشد.

neither is there any creature, which is concealed from before him; but every thing is naked and manifest before his eyes, to whom we are to give account.

۱۴ 14 پس چون رئیس کهنه عظیمی داریم که ازآسمانها درگذشته است یعنی عیسی، پسر خدا، اعتراف خود را محکم بداریم.

Seeing then that we have a great High Priest, Jesus the Messiah, the son of God, who hath ascended to heaven; let us persevere in professing him.

۱۵ 15 زیرا رئیس کهنه‌ای نداریم که نتواند همدرد ضعفهای مابشود، بلکه آزموده شده در هر چیز به مثال مابدون گناه.

For we have not a high priest, who cannot sympathize with our infirmity; but one who was tempted in all respects like us, aside from sin.

۱۶ 16 پس با دلیری نزدیک به تخت فیض بیاییم تا رحمت بیابیم و فیضی را حاصل کنیم که در وقت ضرورت (ما را) اعانت کند.

Let us, therefore, approach with assurance to the throne of his grace, that we may obtain mercy, and may find grace for assistance in the time of affliction.