عبرانیان 12
| تادیب الهی بنابراین چونکه ما نیز چنین ابر شاهدان را گرداگرد خود داریم، هر بار گران وگناهی را که ما را سخت می‌پیچد دور بکنیم و باصبر در آن میدان که پیش روی ما مقرر شده است بدویم، | ۱ 1 |
ato hetoretAvatsAkSimeghai rveSTitAH santo vayamapi sarvvabhAram AzubAdhakaM pApaJca nikSipyAsmAkaM gamanAya nirUpite mArge dhairyyeNa dhAvAma|
| و به سوی پیشوا و کامل کننده ایمان یعنی عیسی نگران باشیم که بجهت آن خوشی که پیش او موضوع بود، بی‌حرمتی را ناچیز شمرده، متحمل صلیب گردید و به‌دست راست تخت خدا نشسته است. | ۲ 2 |
yazcAsmAkaM vizvAsasyAgresaraH siddhikarttA cAsti taM yIzuM vIkSAmahai yataH sa svasammukhasthitAnandasya prAptyartham apamAnaM tucchIkRtya kruzasya yAtanAM soDhavAn IzvarIyasiMhAsanasya dakSiNapArzve samupaviSTavAMzca|
| پس تفکر کنید در او که متحمل چنین مخالفتی بود که از گناهکاران به اوپدید آمد، مبادا در جانهای خود ضعف کرده، خسته شوید. | ۳ 3 |
yaH pApibhiH svaviruddham etAdRzaM vaiparItyaM soDhavAn tam Alocayata tena yUyaM svamanaHsu zrAntAH klAntAzca na bhaviSyatha|
| هنوز در جهاد با گناه تا به حدخون مقاومت نکرده‌اید، | ۴ 4 |
yUyaM pApena saha yudhyanto'dyApi zoNitavyayaparyyantaM pratirodhaM nAkuruta|
| و نصیحتی را فراموش نموده‌اید که با شما چون با پسران مکالمه می‌کندکه «ای پسر من تادیب خداوند را خوار مشمار ووقتی که از او سرزنش یابی، خسته خاطر مشو. | ۵ 5 |
tathA ca putrAn pratIva yuSmAn prati ya upadeza uktastaM kiM vismRtavantaH? "parezena kRtAM zAstiM he matputra na tucchaya| tena saMbhartsitazcApi naiva klAmya kadAcana|
| زیرا هر‌که را خداوند دوست می‌دارد، توبیخ می‌فرماید و هر فرزند مقبول خود را به تازیانه می‌زند.» | ۶ 6 |
parezaH prIyate yasmin tasmai zAstiM dadAti yat| yantu putraM sa gRhlAti tameva praharatyapi|"
| اگر متحمل تادیب شوید، خدا با شما مثل باپسران رفتار می‌نماید. زیرا کدام پسر است که پدرش او را تادیب نکند؟ | ۷ 7 |
yadi yUyaM zAstiM sahadhvaM tarhIzvaraH putrairiva yuSmAbhiH sArddhaM vyavaharati yataH pitA yasmai zAstiM na dadAti tAdRzaH putraH kaH?
| لکن اگر بی‌تادیب می‌باشید، که همه از آن بهره یافتند، پس شماحرام زادگانید نه پسران. | ۸ 8 |
sarvve yasyAH zAsteraMzino bhavanti sA yadi yuSmAkaM na bhavati tarhi yUyam AtmajA na kintu jArajA Adhve|
| و دیگر پدران جسم خود را وقتی داشتیم که ما را تادیب می‌نمودند وایشان را احترام می‌نمودیم، آیا از طریق اولی پدرروحها را اطاعت نکنیم تا زنده شویم؟ | ۹ 9 |
aparam asmAkaM zArIrikajanmadAtAro'smAkaM zAstikAriNo'bhavan te cAsmAbhiH sammAnitAstasmAd ya AtmanAM janayitA vayaM kiM tato'dhikaM tasya vazIbhUya na jIviSyAmaH?
| زیرا که ایشان اندک زمانی، موافق صوابدید خود ما راتادیب کردند، لکن او بجهت فایده تا شریک قدوسیت او گردیم. | ۱۰ 10 |
te tvalpadinAni yAvat svamano'matAnusAreNa zAstiM kRtavantaH kintveSo'smAkaM hitAya tasya pavitratAyA aMzitvAya cAsmAn zAsti|
| لکن هر تادیب در حال، نه از خوشیها بلکه از دردها می‌نماید، اما در آخرمیوه عدالت سلامتی را برای آنانی که از آن ریاضت یافته‌اند بار می‌آورد. | ۱۱ 11 |
zAstizca varttamAnasamaye kenApi nAnandajanikA kintu zokajanikaiva manyate tathApi ye tayA vinIyante tebhyaH sA pazcAt zAntiyuktaM dharmmaphalaM dadAti|
| لهذا دستهای افتاده و زانوهای سست شده را استوار نمایید، | ۱۲ 12 |
ataeva yUyaM zithilAn hastAn durbbalAni jAnUni ca sabalAni kurudhvaM|
| و برای پایهای خود راههای راست بسازید تاکسی‌که لنگ باشد، از طریق منحرف نشود، بلکه شفا یابد. | ۱۳ 13 |
yathA ca durbbalasya sandhisthAnaM na bhajyeta svasthaM tiSThet tathA svacaraNArthaM saralaM mArgaM nirmmAta|
| و در‌پی سلامتی با همه بکوشید و تقدسی که بغیر از آن هیچ‌کس خداوند را نخواهد دید. | ۱۴ 14 |
aparaJca sarvvaiH sArtham ekyabhAvaM yacca vinA paramezvarasya darzanaM kenApi na lapsyate tat pavitratvaM ceSTadhvaM|
| و مترصد باشید مبادا کسی از فیض خدامحروم شود و ریشه مرارت نمو کرده، اضطراب بار آورد و جمعی از آن آلوده گردند. | ۱۵ 15 |
yathA kazcid IzvarasyAnugrahAt na patet, yathA ca tiktatAyA mUlaM praruhya bAdhAjanakaM na bhavet tena ca bahavo'pavitrA na bhaveyuH,
| مباداشخصی زانی یا بی‌مبالات پیدا شود، مانند عیسوکه برای طعامی نخستزادگی خود را بفروخت. | ۱۶ 16 |
yathA ca kazcit lampaTo vA ekakRtva AhArArthaM svIyajyeSThAdhikAravikretA ya eSaustadvad adharmmAcArI na bhavet tathA sAvadhAnA bhavata|
| زیرا می‌دانید که بعد از آن نیز وقتی که خواست وارث برکت شود مردود گردید (زیرا که جای توبه پیدا ننمود) با آنکه با اشکها در جستجوی آن بکوشید. | ۱۷ 17 |
yataH sa eSauH pazcAd AzIrvvAdAdhikArI bhavitum icchannapi nAnugRhIta iti yUyaM jAnItha, sa cAzrupAtena matyantaraM prArthayamAno'pi tadupAyaM na lebhe|
| زیرا تقرب نجسته‌اید به کوهی که می‌توان لمس کرد و به آتش افروخته و نه به تاریکی وظلمت و باد سخت، | ۱۸ 18 |
aparaJca spRzyaH parvvataH prajvalito vahniH kRSNAvarNo megho 'ndhakAro jhaJbhza tUrIvAdyaM vAkyAnAM zabdazca naiteSAM sannidhau yUyam AgatAH|
| و نه به آواز کرنا و صدای کلامی که شنوندگان، التماس کردند که آن کلام، دیگر بدیشان گفته نشود. | ۱۹ 19 |
taM zabdaM zrutvA zrotArastAdRzaM sambhASaNaM yat puna rna jAyate tat prArthitavantaH|
| زیرا که متحمل آن قدغن نتوانستند شد که اگر حیوانی نیز کوه رالمس کند، سنگسار یا به نیزه زده شود. | ۲۰ 20 |
yataH pazurapi yadi dharAdharaM spRzati tarhi sa pASANAghAtai rhantavya ityAdezaM soDhuM te nAzaknuvan|
| و آن رویت بحدی ترسناک بود که موسی گفت: «بغایت ترسان و لرزانم.» | ۲۱ 21 |
tacca darzanam evaM bhayAnakaM yat mUsasoktaM bhItastrAsayuktazcAsmIti|
| بلکه تقرب جسته ایدبه جبل صهیون و شهر خدای حی یعنی اورشلیم سماوی و به جنود بی‌شماره از محفل فرشتگان | ۲۲ 22 |
kintu sIyonparvvato 'marezvarasya nagaraM svargasthayirUzAlamam ayutAni divyadUtAH
| و کلیسای نخستزادگانی که در آسمان مکتوبندو به خدای داور جمیع و به ارواح عادلان مکمل | ۲۳ 23 |
svarge likhitAnAM prathamajAtAnAm utsavaH samitizca sarvveSAM vicArAdhipatirIzvaraH siddhIkRtadhArmmikAnAm AtmAno
| و به عیسی متوسط عهد جدید و به خون پاشیده شده که متکلم است به‌معنی نیکوتر ازخون هابیل. | ۲۴ 24 |
nUtananiyamasya madhyastho yIzuH, aparaM hAbilo raktAt zreyaH pracArakaM prokSaNasya raktaJcaiteSAM sannidhau yUyam AgatAH|
| زنهار از آنکه سخن می‌گوید رو مگردانیدزیرا اگر آنانی که از آنکه بر زمین سخن گفت روگردانیدند، نجات نیافتند، پس ما چگونه نجات خواهیم یافت اگر از او که از آسمان سخن می‌گوید روگردانیم؟ | ۲۵ 25 |
sAvadhAnA bhavata taM vaktAraM nAvajAnIta yato hetoH pRthivIsthitaH sa vaktA yairavajJAtastai ryadi rakSA nAprApi tarhi svargIyavaktuH parAGmukhIbhUyAsmAbhiH kathaM rakSA prApsyate?
| که آواز او در آن وقت زمین را جنبایند، لکن الان وعده داده است که «یک مرتبه دیگر نه فقط زمین بلکه آسمان را نیزخواهم جنبانید.» | ۲۶ 26 |
tadA tasya ravAt pRthivI kampitA kintvidAnIM tenedaM pratijJAtaM yathA, "ahaM punarekakRtvaH pRthivIM kampayiSyAmi kevalaM tannahi gaganamapi kampayiSyAmi|"
| و این قول او یک مرتبه دیگراشاره است از تبدیل چیزهایی که جنبانیده می‌شود، مثل آنهایی که ساخته شد، تا آنهایی که جنبانیده نمی شود باقی ماند. | ۲۷ 27 |
sa ekakRtvaH zabdo nizcalaviSayANAM sthitaye nirmmitAnAmiva caJcalavastUnAM sthAnAntarIkaraNaM prakAzayati|
| پس چون ملکوتی را که نمی توان جنبانیدمی یابیم، شکر به‌جا بیاوریم تا به خشوع و تقواخدا را عبادت پسندیده نماییم. | ۲۸ 28 |
ataeva nizcalarAjyaprAptairasmAbhiH so'nugraha Alambitavyo yena vayaM sAdaraM sabhayaJca tuSTijanakarUpeNezvaraM sevituM zaknuyAma|
| زیرا خدای ماآتش فروبرنده است. | ۲۹ 29 |
yato'smAkam IzvaraH saMhArako vahniH|
