پیدایش 8

۱ 1 بهایمی را که با وی در کشتی بودند، بیادآورد. و خدا بادی بر زمین وزانید و آب ساکن گردید.

А Бог се опомену Ноја и свих звери и све стоке што беху с њим у ковчегу; и посла Бог ветар на земљу да узбије воду.

۲ 2 و چشمه های لجه و روزنهای آسمان بسته شد، و باران از آسمان باز ایستاد.

И затворише се извори бездану и уставе небеске, и дажд с неба престаде.

۳ 3 و آب رفته رفته از روی زمین برگشت. و بعد از انقضای صد و پنجاه روز، آب کم شد،

И стаде вода опадати на земљи, и једнако опадаше после сто педесет дана;

۴ 4 و روز هفدهم ازماه هفتم، کشتی بر کوههای آرارات قرار گرفت.

Те се устави ковчег седмог месеца дана седамнаестог на планини Арарату.

۵ 5 و تا ماه دهم، آب رفته رفته کمتر می‌شد، و درروز اول از ماه دهم، قله های کوهها ظاهر گردید.

И вода опадаше све већма до десетог месеца; и првог дана десетог месеца показаше се врхови од брда.

۶ 6 و واقع شد بعد از چهل روز که نوح دریچه کشتی را که ساخته بود، باز کرد.

А после четрдесет дана отвори Ноје прозор на ковчегу, који беше начинио;

۷ 7 و زاغ را رهاکرد. او بیرون رفته، در تردد می‌بود تا آب از زمین خشک شد.

И испусти гаврана, који једнако одлеташе и долеташе докле не пресахну вода на земљи.

۸ 8 پس کبوتر را از نزد خود رها کرد تاببیند که آیا آب از روی زمین کم شده است.

Па пусти и голубицу да би видео је ли опала вода са земље.

۹ 9 اماکبوتر چون نشیمنی برای کف پای خود نیافت، زیرا که آب در تمام روی زمین بود، نزد وی به کشتی برگشت. پس دست خود را دراز کرد و آن را گرفته نزد خود به کشتی در‌آورد.

А голубица не нашавши где би стала ногом својом врати се к њему у ковчег, јер још беше вода по свој земљи; и Ноје пруживши руку ухвати је и узе к себи у ковчег.

۱۰ 10 و هفت روز دیگر نیز درنگ کرده، باز کبوتر را از کشتی رها کرد.

И почека још седам дана, па опет испусти голубицу из ковчега.

۱۱ 11 و در وقت عصر، کبوتر نزد وی برگشت، و اینک برگ زیتون تازه در منقار وی است. پس نوح دانست که آب از روی زمین کم شده است.

И пред вече врати се к њему голубица, и гле, у кљуну јој лист маслинов, који беше откинула; тако позна Ноје да је опала вода са земље.

۱۲ 12 و هفت روز دیگر نیز توقف نموده، کبوتر را رها کرد، و او دیگر نزد وی برنگشت.

Али почека још седам дана, па опет испусти голубицу, а она му се више не врати.

۱۳ 13 و در سال ششصد و یکم در روز اول از ماه اول، آب از روی زمین خشک شد. پس نوح پوشش کشتی را برداشته، نگریست، و اینک روی زمین خشک بود.

Шест стотина прве године века Нојевог први дан првог месеца усахну вода на земљи; и Ноје откри кров на ковчегу, и угледа земљу суву.

۱۴ 14 و در روز بیست و هفتم از ماه دوم، زمین خشک شد.

А другог месеца двадесет седмог дана беше сва земља сува.

۱۵ 15 آنگاه خدا نوح رامخاطب ساخته، گفت:

Тада рече Бог Ноју говорећи:

۱۶ 16 «از کشتی بیرون شو، توو زوجه ات و پسرانت و ازواج پسرانت با تو.

Изађи из ковчега ти и жена твоја и синови твоји и жене синова твојих с тобом;

۱۷ 17 وهمه حیواناتی را که نزد خود داری، هرذی جسدی را از پرندگان و بهایم و کل حشرات خزنده بر زمین، با خود بیرون آور، تا بر زمین منتشر شده، در جهان بارور و کثیر شوند.»

Све звери што су са тобом од сваког тела, птице и стоку и шта год гамиже по земљи, изведи са собом, нека се разиђу по земљи, и нека се плоде и множе на земљи.

۱۸ 18 پس نوح و پسران او و زنش و زنان پسرانش، با وی بیرون آمدند.

И изиђе Ноје и синови његови и жена његова и жене синова његових с њим.

۱۹ 19 و همه حیوانات و همه حشرات و همه پرندگان، و هر‌چه بر زمین حرکت می‌کند، به اجناس آنها، از کشتی به در شدند.

Све звери, све ситне животиње, све птице и све што се миче по земљи по својим врстама изиђоше из ковчега.

۲۰ 20 و نوح مذبحی برای خداوند بنا کرد، و از هر بهیمه پاک واز هر پرنده پاک گرفته، قربانی های سوختنی برمذبح گذرانید.

И начини Ноје жртвеник Господу, и узе од сваке чисте стоке и од свих птица чистих, и принесе на жртвенику жртве паљенице.

۲۱ 21 و خداوند بوی خوش بویید و خداوند در دل خود گفت: «بعد از این دیگر زمین را بسبب انسان لعنت نکنم، زیرا که خیال دل انسان از طفولیت بد است، و بار دیگر همه حیوانات را هلاک نکنم، چنانکه کردم.

И Господ омириса мирис угодни, и рече у срцу свом: Нећу више клети земље с људи, што је мисао срца човечијег зла од малена; нити ћу више убијати све што живи, као што учиних.

۲۲ 22 مادامی که جهان باقی است، زرع و حصاد، و سرما و گرما، و زمستان و تابستان، و روز و شب موقوف نخواهد شد.»

Од сада докле буде земље, неће нестајати сетве ни жетве, студени ни врућине, лета ни зиме, дана ни ноћи.

A Dove is Sent Forth from the Ark