پیدایش 8

۱ 1 بهایمی را که با وی در کشتی بودند، بیادآورد. و خدا بادی بر زمین وزانید و آب ساکن گردید.

И вспомнил Бог о Ное, и о всех зверях, и о всех скотах, и о всех птицах, и о всех гадах пресмыкающихся, бывших с ним в ковчеге; и навел Бог ветер на землю, и воды остановились.

۲ 2 و چشمه های لجه و روزنهای آسمان بسته شد، و باران از آسمان باز ایستاد.

И закрылись источники бездны и окна небесные, и перестал дождь с неба.

۳ 3 و آب رفته رفته از روی زمین برگشت. و بعد از انقضای صد و پنجاه روز، آب کم شد،

Вода же постепенно возвращалась с земли, и стала убывать вода по окончании ста пятидесяти дней.

۴ 4 و روز هفدهم ازماه هفتم، کشتی بر کوههای آرارات قرار گرفت.

И остановился ковчег в седьмом месяце, в семнадцатый день месяца, на горах Араратских.

۵ 5 و تا ماه دهم، آب رفته رفته کمتر می‌شد، و درروز اول از ماه دهم، قله های کوهها ظاهر گردید.

Вода постоянно убывала до десятого месяца; в первый день десятого месяца показались верхи гор.

۶ 6 و واقع شد بعد از چهل روز که نوح دریچه کشتی را که ساخته بود، باز کرد.

По прошествии сорока дней Ной открыл сделанное им окно ковчега

۷ 7 و زاغ را رهاکرد. او بیرون رفته، در تردد می‌بود تا آب از زمین خشک شد.

и выпустил ворона, чтобы видеть, убыла ли вода с земли, который, вылетев, отлетал и прилетал, пока осушилась земля от воды.

۸ 8 پس کبوتر را از نزد خود رها کرد تاببیند که آیا آب از روی زمین کم شده است.

Потом выпустил от себя голубя, чтобы видеть, сошла ли вода с лица земли,

۹ 9 اماکبوتر چون نشیمنی برای کف پای خود نیافت، زیرا که آب در تمام روی زمین بود، نزد وی به کشتی برگشت. پس دست خود را دراز کرد و آن را گرفته نزد خود به کشتی در‌آورد.

но голубь не нашел места покоя для ног своих и возвратился к нему в ковчег, ибо вода была еще на поверхности всей земли; и он простер руку свою, и взял его, и принял к себе в ковчег.

۱۰ 10 و هفت روز دیگر نیز درنگ کرده، باز کبوتر را از کشتی رها کرد.

И помедлил еще семь дней других и опять выпустил голубя из ковчега.

۱۱ 11 و در وقت عصر، کبوتر نزد وی برگشت، و اینک برگ زیتون تازه در منقار وی است. پس نوح دانست که آب از روی زمین کم شده است.

Голубь возвратился к нему в вечернее время, и вот, свежий масличный лист во рту у него, и Ной узнал, что вода сошла с земли.

۱۲ 12 و هفت روز دیگر نیز توقف نموده، کبوتر را رها کرد، و او دیگر نزد وی برنگشت.

Он помедлил еще семь дней других и опять выпустил голубя; и он уже не возвратился к нему.

۱۳ 13 و در سال ششصد و یکم در روز اول از ماه اول، آب از روی زمین خشک شد. پس نوح پوشش کشتی را برداشته، نگریست، و اینک روی زمین خشک بود.

Шестьсот первого года жизни Ноевой к первому дню первого месяца иссякла вода на земле; и открыл Ной кровлю ковчега и посмотрел, и вот, обсохла поверхность земли.

۱۴ 14 و در روز بیست و هفتم از ماه دوم، زمین خشک شد.

И во втором месяце, к двадцать седьмому дню месяца, земля высохла.

۱۵ 15 آنگاه خدا نوح رامخاطب ساخته، گفت:

И сказал Господь Бог Ною:

۱۶ 16 «از کشتی بیرون شو، توو زوجه ات و پسرانت و ازواج پسرانت با تو.

выйди из ковчега ты и жена твоя, и сыновья твои, и жены сынов твоих с тобою;

۱۷ 17 وهمه حیواناتی را که نزد خود داری، هرذی جسدی را از پرندگان و بهایم و کل حشرات خزنده بر زمین، با خود بیرون آور، تا بر زمین منتشر شده، در جهان بارور و کثیر شوند.»

выведи с собою всех животных, которые с тобою, от всякой плоти, из птиц, и скотов, и всех гадов, пресмыкающихся по земле: пусть разойдутся они по земле, и пусть плодятся и размножаются на земле.

۱۸ 18 پس نوح و پسران او و زنش و زنان پسرانش، با وی بیرون آمدند.

И вышел Ной и сыновья его, и жена его, и жены сынов его с ним;

۱۹ 19 و همه حیوانات و همه حشرات و همه پرندگان، و هر‌چه بر زمین حرکت می‌کند، به اجناس آنها، از کشتی به در شدند.

все звери, и весь скот, и все гады, и все птицы, все движущееся по земле, по родам своим, вышли из ковчега.

۲۰ 20 و نوح مذبحی برای خداوند بنا کرد، و از هر بهیمه پاک واز هر پرنده پاک گرفته، قربانی های سوختنی برمذبح گذرانید.

И устроил Ной жертвенник Господу; и взял из всякого скота чистого и из всех птиц чистых и принес во всесожжение на жертвеннике.

۲۱ 21 و خداوند بوی خوش بویید و خداوند در دل خود گفت: «بعد از این دیگر زمین را بسبب انسان لعنت نکنم، زیرا که خیال دل انسان از طفولیت بد است، و بار دیگر همه حیوانات را هلاک نکنم، چنانکه کردم.

И обонял Господь приятное благоухание, и сказал Господь Бог в сердце Своем: не буду больше проклинать землю за человека, потому что помышление сердца человеческого - зло от юности его; и не буду больше поражать всего живущего, как Я сделал:

۲۲ 22 مادامی که جهان باقی است، زرع و حصاد، و سرما و گرما، و زمستان و تابستان، و روز و شب موقوف نخواهد شد.»

впредь во все дни земли сеяние и жатва, холод и зной, лето и зима, день и ночь не прекратятся.

A Dove is Sent Forth from the Ark