< پیدایش 23 >

و ایام زندگانی ساره، صد و بیست وهفت سال بود، این است سالهای عمرساره. ۱ 1
Sarah loe saning cumvai, pumphae sarihto hing;
و ساره در قریه اربع، که حبرون باشد، درزمین کنعان مرد. و ابراهیم آمد تا برای ساره ماتم و گریه کند. ۲ 2
Sarah loe Kanaan prae Kirjath Arba (Hebron tiah doeh thuih) ah duek; Abraham loe Sarah pongah palungset moe qah.
و ابراهیم از نزد میت خودبرخاست، و بنی حت را خطاب کرده، گفت: ۳ 3
To pacoengah Abraham loe kadueh a zu qok khae hoi angthawk moe, Hit caanawk khaeah lok a thuih, nihcae khaeah,
«من نزد شما غریب و نزیل هستم. قبری از نزد خود به ملکیت من دهید، تا میت خود را از پیش روی خود دفن کنم.» ۴ 4
Kai loe nangcae salakah angvin ah ni ka oh; kadueh ka zu qok aphum hanah long ahmuen na qan o sak thoem ah, tiah a naa.
پس بنی حت در جواب ابراهیم گفتند: ۵ 5
Hit kaminawk mah Abraham khaeah,
«ای مولای من، سخن ما را بشنو. تو درمیان ما رئیس خدا هستی. در بهترین مقبره های ما، میت خود را دفن کن. هیچ کدام از ما، قبرخویش را از تو دریغ نخواهد داشت که میت خودرا دفن کنی.» ۶ 6
ka angraeng, Kaicae ih lok hae tahngai ah; nang loe kaicae salakah thacak angraeng capa ah na oh; na koeh ih ahmuen to qoi ah loe, qok to kaicae ih taprong salakah aphum ah; kadueh qok aphum hanah mi mah doeh taprong to paawt mak ai, tiah a naa o.
پس ابراهیم برخاست، و نزد اهل آن زمین، یعنی بنی حت، تعظیم نمود. ۷ 7
To pacoengah Abraham loe angthawk moe, to prae thungah kaom Hit kaminawk hma ah akuep pae.
و ایشان را خطاب کرده، گفت: «اگر مرضی شما باشد که میت خود را از نزد خود دفن کنم، سخن مرابشنوید و به عفرون بن صوحار، برای من سفارش کنید، ۸ 8
Nihcae khaeah, Kadueh ka zu ih qok to ka mikhnuk ah aphum sak han nang koeh o haih nahaeloe, ka lok hae tahngai oh; Zohar capa Ephron mah,
تا مغاره مکفیله را که از املاک او در کنارزمینش واقع است، به من دهد، به قیمت تمام، درمیان شما برای قبر، به ملکیت من بسپارد.» ۹ 9
angmah ih lawk taengah kaom, Makpelah thlung khaw to, atho kating ah kai khaeah zawh hanah na hni pae oh, tiah a naa.
و عفرون در میان بنی حت نشسته بود. پس عفرون حتی، در مسامع بنی حت، یعنی همه که به دروازه شهر او داخل می‌شدند، در جواب ابراهیم گفت: ۱۰ 10
To nathuem ah Ephron loe Hit kaminawk salakah anghnut; Hit kami Ephron loe vangpui khongkha thungah akun, Hit kami rangpui hmaa ah Abraham ih lok to pathim pae; anih mah,
«ای مولای من، نی، سخن مرا بشنو، آن زمین را به تو می‌بخشم، و مغاره‌ای را که در آن است به تو می‌دهم، بحضور ابنای قوم خود، آن رابه تو می‌بخشم. میت خود را دفن کن.» ۱۱ 11
ka angraeng, to tih na ai ni, ka lok hae tahngai ah; lawk to kang paek moe, lawk thungah kaom thlung khaw doeh kang paek; kaimah ih kaminawk hma ah nang han kang paek boeh, kadueh na zu ih qok to aphum lai ah, tiah a naa.
پس ابراهیم نزد اهل آن زمین تعظیم نمود، ۱۲ 12
Abraham mah to kaminawk hma ah akuep let moe,
و عفرون را به مسامع اهل زمین خطاب کرده، گفت: «اگر تو راضی هستی، التماس دارم عرض مرا اجابت کنی. قیمت زمین را به تو می‌دهم، از من قبول فرمای، تا در آنجا میت خود را دفن کنم.» ۱۳ 13
prae kaminawk mikhnuk ah Ephron khaeah, Na koeh nahaeloe, ka lok hae tahngai ah; lawk qanhaih atho to kang paek han; to ah qok ka phum thai hanah, atho hae na talawk paeh, tiah a naa.
عفرون در جواب ابراهیم گفت: ۱۴ 14
Ephron mah Abraham khaeah,
«ای مولای من، از من بشنو، قیمت زمین چهارصد مثقال نقره است، این در میان من و تو چیست؟ میت خود رادفن کن.» ۱۵ 15
ka angraeng, tahngai ah, to long loe phoisa shekel cumvai palito a ting; toe nang hoi kai salakah timaw angaih? Kadueh na zu ih qok to mah aphum laih, tiah a naa.
پس ابراهیم، سخن عفرون را اجابت نمود، و آن مبلغی را که در مسامع بنی حت گفته بود، یعنی چهارصد مثقال نقره رایج المعامله، به نزدعفرون وزن کرد. ۱۶ 16
Ephron ih lok to Abraham mah tapom moe, Hit kaminawk ih mikhnuk ah thuih ih lok baktih toengah, hmuen zaw kaminawk mah patoh ih tahhaih pongah, Ephron hanah phoisa cumvai palito a noek pae.
پس زمین عفرون، که درمکفیله، برابر ممری واقع است، یعنی زمین ومغاره‌ای که در آن است، با همه درختانی که در آن زمین، و در تمامی حدود و حوالی آن بود، مقررشد ۱۷ 17
To pongah Mamre hma ah kaom, Makpelah ahmuen, Ephron lawk thung ih thlung khaw hoi thingkungnawk boih, a taengah kaom thingkungnawk boih to,
به ملکیت ابراهیم، بحضور بنی حت، یعنی همه که به دروازه شهرش داخل می‌شدند. ۱۸ 18
vangpui khongkha thung akun Hit kaminawk boih mikhnuk ah Abraham ih hmuen ah oh.
ازآن پس، ابراهیم، زوجه خود، ساره را در مغاره صحرای مکفیله، در مقابل ممری، که حبرون باشد، در زمین کنعان دفن کرد. ۱۹ 19
To pacoengah Abraham mah a zu sarah to Kanaan prae Mamre (Hebron) taengah kaom Makpelah lawk thung ih thlung khaw thungah aphum.
و آن صحرا، بامغاره‌ای که در آن است، از جانب بنی حت، به ملکیت ابراهیم، به جهت قبر مقرر شد. ۲۰ 20
To pongah lawk hoi a thungah kaom thlung khaw to, Abraham ih taprong ah oh thai hanah, Hit kaminawk mah raihaih om ai ah paek o.

< پیدایش 23 >