پیدایش 20

۱ 1 پس ابراهیم از آنجا بسوی ارض جنوبی کوچ کرد، و در میان قادش وشور، ساکن شد و در جرار منزل گرفت.

Abraham loe ohhaih ahmuen hoi aloih bang ah angpuen moe, Kadesh hoi Shur vangpui salakah khosak. Gerar vangpui ah doeh nawnetta thung oh.

۲ 2 وابراهیم در خصوص زن خود، ساره، گفت که «اوخواهر من است.» و ابی ملک، ملک جرار، فرستاده، ساره را گرفت.

To naah Abraham mah a zu Sarah to, Ka tanuh ni, tiah thuih. To pongah Gerar vangpui siangpahrang Abimelek mah kami to patoeh moe, Sarah to laksak.

۳ 3 و خدا در رویای شب، بر ابی ملک ظاهر شده، به وی گفت: «اینک تومرده‌ای بسبب این زن که گرفتی، زیرا که زوجه دیگری می‌باشد.»

Toe qum amang ah Abimelek khaeah Sithaw angzoh pae moe, anih khaeah, Khenah, nongpata to na naeh pongah nang loe kadueh kami ah ni na oh boeh, anih loe kami maeto ih zu boeh ni, tiah a naa.

۴ 4 و ابی ملک، هنوز به اونزدیکی نکرده بود. پس گفت: «ای خداوند، آیاامتی عادل را هلاک خواهی کرد؟

Toe Abimelek loe Sarah khaeah caeh ai vop; anih mah, Angraeng, katoeng acaeng to na hum han maw?

۵ 5 مگر او به من نگفت که “او خواهر من است “، و او نیز خود گفت که “او برادر من است؟” به ساده دلی و پاک دستی خود این را کردم.»

Anih mah kai khaeah nongpata loe, Ka tanuh ni, tiah ang naa moe, nongpata mah doeh anih loe, Ka thangqoi ni, tiah thuih; kai loe hae hmuen hae poekciimhaih hoi kaciim ban hoiah ni ka sak, tiah a naa.

۶ 6 خدا وی را در رویا گفت: «من نیز می‌دانم که این را به ساده دلی خود کردی، و من نیز تو را نگاه داشتم که به من خطا نورزی، و از این سبب نگذاشتم که او را لمس نمایی.

To naah Sithaw mah amang ah anih khaeah, Ue, poekciimhaih hoiah ni na sak tito ka panoek; to pongah ni ka koeh ai ih hmuen baktiah na zae haih han ai ah kang pakaa moe, anih to kang suisak ai.

۷ 7 پس الان زوجه این مرد را رد کن، زیرا که او نبی است، وبرای تو دعا خواهد کرد تا زنده بمانی، و اگر او رارد نکنی، بدان که تو و هر‌که از آن تو باشد، هرآینه خواهید مرد.»

To pongah kami ih zu to paek let ah; anih loe tahmaa ah oh, anih mah nang hanah lawk na thui pae nahaeloe, hinghaih na hnu tih; toe anih ih zu to na paek let ai nahaeloe, nangmah hoi na caanawk boih, na dueh o tangtang tih, tiah panoek ah, tiah a naa.

۸ 8 بامدادان، ابی ملک برخاسته، جمیع خادمان خود را طلبیده، همه این امور را به سمع ایشان رسانید، و ایشان بسیار ترسان شدند.

Abimelek loe khawnbang khawnthaw ah angthawk, a tamnanawk to kawk moe, nihcae khaeah amang ah hnuk ih hmuennawk to thuih pae boih, to naah nihcae loe paroeai zit o.

۹ 9 پس ابی ملک، ابراهیم را خوانده، بدو گفت: «به ما چه کردی؟ و به تو چه گناه کرده بودم، که بر من و بر مملکت من گناهی عظیم آوردی و کارهای ناکردنی به من کردی؟»

To pacoengah Abimelek mah Abraham to kawk moe, anih khaeah, Tipongah kaicae nuiah hae baktih hmuen hae na sak loe? Na nuiah tih sethaih maw ka sak moe, ka nui hoi ka prae thungah hae baktih kalen zaehaih to nang phaksak? Tikhoe sak koi ai hmuen to ka nuiah na sak loe? tiah a naa.

۱۰ 10 و ابی ملک به ابراهیم گفت: «چه دیدی که این کار را کردی؟»

Abimelek mah Abraham khaeah, Kawbang maw na poek moe, hae tiah na sak? tiah a naa.

۱۱ 11 ابراهیم گفت: «زیرا گمان بردم که خداترسی در این مکان نباشد، و مرا به جهت زوجه‌ام خواهند کشت.

Abraham mah, Hae prae kaminawk loe Sithaw zithaih tawn o ai moe, ka zu pongah kai na hum o tih, tiah ka poek.

۱۲ 12 وفی الواقع نیز او خواهر من است، دختر پدرم، اما نه دختر مادرم، و زوجه من شد.

To pacoengah anih loe ka tanuh ah doeh oh roe; kam pa ih canu ah oh, toe amno loe lah; anih to ka zu haih.

۱۳ 13 و هنگامی که خدا مرا از خانه پدرم آواره کرد، او را گفتم: احسانی که به من باید کرد، این است که هر جابرویم، درباره من بگویی که او برادر من است.»

Kam pa imthung hoiah Sithaw mah ang proengsak naah, nongpata khaeah, Nam lunghaih kai khaeah amtuengsak hanah, na caehhaih ahmuen kruekah, kai loe, na thangqoi ni, tiah thui ah, tiah ka naa, tiah a thuih pae.

۱۴ 14 پس ابی ملک، گوسفندان و گاوان و غلامان وکنیزان گرفته، به ابراهیم بخشید، و زوجه‌اش ساره را به وی رد کرد.

To pacoengah Abimelek mah, tuu hoi maitawnawk, tamna nongpa hoi nongpatanawk to lak moe, a zu Sarah hoi nawnto Abraham khaeah paek let.

۱۵ 15 و ابی ملک گفت: «اینک زمین من پیش روی توست، هر جا که پسند نظرت افتد، ساکن شو.»

Abimelek mah Abraham khaeah, Khenah, na hmaa ah kaom long loe kai ih boih ni; na koeh ih ahmuen ah khosah ah, tiah a naa.

۱۶ 16 و به ساره گفت: «اینک هزار مثقال نقره به برادرت دادم، همانا او برای تو پرده چشم است، نزد همه کسانی که با تو هستند، و نزد همه دیگران، پس انصاف تو داده شد.»

Anih mah Sarah khaeah, Khenah, Na thangqoi khaeah mikhmai sakhaih phoisa shekel sangto ka paek boeh; to phoisa loe na taengah kaom kaminawk boih hmaa ah kaciim ah na oh moe, zaehaih tidoeh na sah ai, tiah nihcae boih mah panoek han ih ni, tiah a naa.

۱۷ 17 و ابراهیم نزدخدا دعا کرد. و خدا ابی ملک، و زوجه او وکنیزانش را شفا بخشید، تا اولاد بهم رسانیدند،

To pacoengah Abraham mah Sithaw khaeah lawkthuih pae, to naah Sithaw mah Abimelek, anih ih zu hoi a tamna nongpatanawk to ngantuisak; nihcae loe caa sak o.

۱۸ 18 زیرا خداوند، رحم های تمام اهل بیت ابی ملک را بخاطر ساره، زوجه ابراهیم بسته بود.

Abraham ih zu Sarah pongah, Angraeng mah Abimelek imthung takoh boih caa kaaksak.