پیدایش 15

۱ 1 بعد از این وقایع، کلام خداوند دررویا، به ابرام رسیده، گفت: «ای ابرام مترس، من سپر تو هستم، و اجر بسیار عظیم تو.»

Some time later, Abram had a vision in which Yahweh spoke to him and said, “Do not be afraid of (anything/your enemies). I will protect you [MTY], and I will give a great reward.”

۲ 2 ابرام گفت: «ای خداوند یهوه، مرا چه خواهی داد، و من بی‌اولاد می‌روم، و مختارخانه‌ام، این العاذار دمشقی است؟»

But Abram replied, “Yahweh God, how can you give me what I truly want, because I have no children, and the one who will be like a son and inherit all my possessions is my servant Eliezer from Damascus!”

۳ 3 و ابرام گفت: «اینک مرا نسلی ندادی، و خانه زادم وارث من است.»

Abram added, “You have not given me any children, so think about this: A servant in my household will inherit all I own!”

۴ 4 در ساعت، کلام خداوند به وی دررسیده، گفت: «این وارث تو نخواهد بود، بلکه کسی‌که از صلب تو درآید، وارث تو خواهدبود.»

Yahweh replied, “No! He will not be the one who will inherit it. Instead, you yourself will be the father of the one who will inherit everything you own.”

۵ 5 و او را بیرون آورده، گفت: «اکنون بسوی آسمان بنگر و ستارگان را بشمار، هرگاه آنها راتوانی شمرد.» پس به وی گفت: «ذریت تو چنین خواهد بود.»

Then Yahweh took Abram outside [of his tent] and said, “Look up at the sky! Can you count the stars? No, you cannot count them because there are so many of them, and your descendants will be as numerous as the stars.”

۶ 6 و به خداوند ایمان آورد، و او، این را برای وی عدالت محسوب کرد.

Abram believed that what Yahweh said would happen. And because of that, Yahweh considered that Abram was righteous.

۷ 7 پس وی راگفت: «من هستم یهوه که تو را از اور کلدانیان بیرون آوردم، تا این زمین را به ارثیت، به تو بخشم.»

Yahweh also said to him, “I am Yahweh. I am the one who brought you from Ur in Chaldea land. I brought you here to give you this land to possess.”

۸ 8 گفت: «ای خداوند یهوه، به چه نشان بدانم که وارث آن خواهم بود؟»

But Abram replied, “Yahweh God, how can I know for sure that this land will belong to me?”

۹ 9 به وی گفت: «گوساله ماده سه ساله و بز ماده سه ساله و قوچی سه ساله و قمری و کبوتری برای من بگیر.»

God said to him, “Bring a three-year-old heifer and a three-year-old goat to me, and a dove and a pigeon.”

۱۰ 10 پس این همه را بگرفت، و آنها را از میان، دوپاره کرد، و هر پاره‌ای را مقابل جفتش گذاشت، لکن مرغان را پاره نکرد.

So Abram brought all of them and killed them and cut each of the animals in half. He arranged the halves of each one, side by side. But he did not cut the pigeon and dove in half.

۱۱ 11 و چون لاشخورها برلاشه‌ها فرود آمدند، ابرام آنها را راند.

Birds that eat dead flesh came down to eat the carcasses, but Abram shooed them away.

۱۲ 12 و چون آفتاب غروب می‌کرد، خوابی گران بر ابرام مستولی شد، و اینک تاریکی ترسناک سخت، اورا فرو گرفت.

As the sun was going down, Abram fell sound asleep, and suddenly everything around him became dark and frightening.

۱۳ 13 پس به ابرام گفت: «یقین بدان که ذریت تو در زمینی که از آن ایشان نباشد، غریب خواهند بود، و آنها را بندگی خواهند کرد، و آنهاچهارصد سال ایشان را مظلوم خواهند داشت.

Then God said to Abram, “I want you to know that your descendants will become foreigners living in a land that does not belong to them. They will become slaves of the owners of that land. The owners of the land will mistreat them for 400 years.

۱۴ 14 و بر آن امتی که ایشان بندگان آنها خواهند بود، من داوری خواهم کرد. و بعد از آن با اموال بسیاربیرون خواهند آمد.

But then I will punish the people of that country that made them become slaves, and then your descendants will leave that country, taking many possessions with them.

۱۵ 15 و تو نزد پدران خود به سلامتی خواهی رفت، و در‌پیری نیکو مدفون خواهی شد.

But as for you, you will die [EUP] peacefully when you are very old.

۱۶ 16 و در پشت چهارم بدینجاخواهند برگشت، زیرا گناه اموریان هنوز تمام نشده است.»

After your descendants have been slaves for 400 years, they will return here, and take control of this land and defeat the Amor people-group. Those people will, because those people have not yet sinned enough to deserve to be punished now.”

۱۷ 17 و واقع شد که چون آفتاب غروب کرده بودو تاریک شد، تنوری پر دود و چراغی مشتعل ازمیان آن پاره‌ها گذر نمود.

When the sun had set and it had become dark, [unexpectedly] a blazing torch and a clay pot containing burning coals from which smoke was rising appeared and went between the halves of the animals.

۱۸ 18 در آن روز، خداوندبا ابرام عهد بست و گفت: «این زمین را از نهر مصرتا به نهر عظیم، یعنی نهر فرات، به نسل توبخشیده‌ام،

And on that day Yahweh made an agreement with Abram. Yahweh told him, “I will give to your descendants all the land between the river that is on the eastern border of Egypt to the south, and north to the huge Euphrates River.

۱۹ 19 یعنی قینیان و قنزیان و قدمونیان وحتیان و فرزیان و رفائیان،

That is the land where the Ken, the Keniz, the Kidmon,

۲۰ 20 و اموریان و کنعانیان و جرجاشیان و یبوسیان را.»

the Heth, the Periz, the Repha,

۲۱ 21

the Amor, the Canaan, the Girgash, and the Tebus people-groups live.”