حزقیال 4

۱ 1 «و تو نیز‌ای پسر انسان آجری بگیر و آن راپیش روی خود بگذار و شهر اورشلیم را برآن نقش نما.

И ты, сыне человечь, возми себе плинфу и положи ю пред лицем твоим, и да напишеши на ней град Иерусалим,

۲ 2 و آن را محاصره کن و در برابرش برجها ساخته، سنگری در مقابلش برپا نما و به اطرافش اردو زده، منجنیقها به هر سوی آن برپاکن.

и да даси окрест его ограждение, и да соградиши над ним забрала и обложиши его острогом, и да поставиши окрест его полки и да учиниши поставления стрельниц окрест:

۳ 3 و تابه آهنین برای خود گرفته، آن را در میان خود و شهر، دیواری آهنین بگذار و روی خود رابر آن بدار و محاصره خواهد شد و تو آن رامحاصره کن تا آیتی به جهت خاندان اسرائیل بشود.

ты же возми себе сковраду железну, и да положиши ю в стену железну между тобою и между градом, и да уготовиши лице твое нань, и будет в затворе, и затвориши и: знамение сие есть сыном Израилевым.

۴ 4 پس تو بر پهلوی چپ خود بخواب و گناه خاندان اسرائیل را بر آن بگذار. موافق شماره روزهایی که بر آن بخوابی، گناه ایشان را متحمل خواهی شد.

Ты же да спиши на левем боку твоем, и да положиши неправды дому Израилева на нем, по числу дний пятьдесят и сто, в няже поспиши на нем, и возмеши неправды их.

۵ 5 و من سالهای گناه ایشان را مطابق شماره روزها یعنی سیصد و نود روز بر تونهاده‌ام. پس متحمل گناه خاندان اسرائیل خواهی شد.

И Аз дах тебе две неправды их в число дний, в девятьдесят и сто дний, и возмеши неправды дому Израилева.

۶ 6 و چون اینها را به انجام رسانیده باشی، بازبه پهلوی راست خود بخواب و چهل روزمتحمل گناه خاندان یهودا خواهی شد. هر روزی را به جهت سالی برای تو قرار داده‌ام.

И совершиши сия, и поспиши на десных ребрех твоих второе, и возмеши неправды дому Иудина четыредесять дний, день за едино лето положих тебе.

۷ 7 و بازوی خود را برهنه کرده، روی به محاصره اورشلیم بدار و به ضد آن نبوت کن.

И на заключение Иерусалима да уготоваеши лице твое, и мышцу твою утвердиши, и пророчествовати будеши на него.

۸ 8 و اینک بندها بر تومی نهم و تا روزهای محاصره ات را به اتمام نرسانیده باشی از پهلو به پهلوی دیگرت نخواهی غلطید.

И се, Аз дах на тя узы, и не превратишися от ребр твоих на ребра твоя, дондеже скончаются дние заключения твоего.

۹ 9 پس گندم و جو و باقلا و عدس و ارزن وجلبان برای خود گرفته، آنها را در یک ظرف بریزو خوراکی از آنها برای خود بپز و تمامی روزهایی که به پهلوی خود می‌خوابی، یعنی سیصد و نود روز آن را خواهی خورد.

Ты же (сыне человечь) возми себе пшеницу и ячмень, и боб и лящу, и просо и пыро, и вложиши я в сосуд един глинян: и сотвориши я себе в хлебы, и по числу дний, в няже спиши на ребрех твоих, девятьдесят и сто дний ясти будеши оныя.

۱۰ 10 وغذایی که می‌خوری به وزن خواهد بود، یعنی بیست مثقال برای هر روز. وقت به وقت آن راخواهی خورد.

Ядь же твоя, юже ясти будеши, весом двадесять сикль на день, от времене до времене снеси сия.

۱۱ 11 و آب را به پیمایش یعنی سدس یک هین خواهی نوشید. آن را وقت به وقت خواهی نوشید.

И воду мерою пити будеши, и шестую часть ина от времене до времене испиеши.

۱۲ 12 و قرصهای نان جو که می‌خوری، آنها را بر سرگین انسان در نظر ایشان خواهی پخت.

И опреснок ячменный снеси я, в лайне мотыл человечих сокрыеши я пред очима их

۱۳ 13 و خداوند فرمود به همین منوال بنی‌اسرائیل نان نجس در میان امت هایی که من ایشان را به میان آنها پراکنده می‌سازم خواهندخورد.»

и речеши: сия глаголет Господь Бог Израилев: тако снедят сынове Израилевы хлеб свой нечист во языцех, аможе разсыплю я.

۱۴ 14 پس گفتم: «آه‌ای خداوند یهوه اینک جان من نجس نشده و از طفولیت خود تا به حال میته یادریده شده را نخورده‌ام و خوراک نجس به دهانم نرفته است.»

И рех: никакоже, Господи Боже Израилев! Се, душа моя не осквернилася в нечистоте, и мертвечины и звероядины не ядох от рождения моего даже доныне, ниже вниде во уста моя всякое мясо мерзко и сквернаво.

۱۵ 15 آنگاه به من گفت: «بدان که سرگین گاو را به عوض سرگین انسان به تو دادم، پس نان خود را بر آن خواهی پخت.»

И рече ко мне: се, дах тебе мотыла говяжая вместо мотыл человечих, и сотвориши хлебы себе в них.

۱۶ 16 و مرا گفت: «ای پسر انسان اینک من عصای نان را در اورشلیم خواهم شکست و نان را به وزن و عسرت خواهندخورد و آب را به پیمایش و حیرت خواهندنوشید.

И рече ко мне: сыне человечь, се, Аз сотру утверждение хлебное во Иерусалиме, и снедят хлеб весом и во оскудении, и воду мерою и в пагубе испиют,

۱۷ 17 زیرا که محتاج نان و آب خواهند شد وبه حیرت بر یکدیگر نظر خواهند انداخت و به‌سبب گناهان خود گداخته خواهند شد.

яко да скудни будут хлебом и водою: и погибнет человек и брат его, и истают в неправдах своих.