حزقیال 35

۱ 1 و کلام خداوند بر من نازل شده، گفت:

Moreover the word of the LORD came unto me, saying,

۲ 2 «ای پسر انسان نظر خود را بر کوه سعیر بدار و به ضد آن نبوت نما!

Son of man, set thy face against mount Seir, and prophesy against it,

۳ 3 و آن را بگوخداوند یهوه چنین می‌فرماید: اینک‌ای کوه سعیر من به ضد تو هستم. و دست خود را بر تودراز کرده، تو را ویران و محل دهشت خواهم ساخت.

and say unto it, Thus saith the Lord GOD: Behold, I am against thee, O mount Seir, and I will stretch out mine hand against thee, and I will make thee a desolation and an astonishment.

۴ 4 شهرهایت را خراب خواهم نمود تاویران شده، بدانی که من یهوه هستم.

I will lay thy cities waste, and thou shalt be desolate; and thou shalt know that I am the LORD.

۵ 5 چونکه عداوت دائمی داشتی و بنی‌اسرائیل را در زمان مصیبت ایشان و هنگام عقوبت آخر به دم شمشیرتسلیم نمودی،

Because thou hast had a perpetual enmity, and hast given over the children of Israel to the power of the sword in the time of their calamity, in the time of the iniquity of the end:

۶ 6 لهذا خداوند یهوه چنین می گوید: به حیات خودم قسم که تو را به خون تسلیم خواهم نمود که خون تو را تعاقب نماید. چون از خون نفرت نداشتی، خون تو را تعاقب خواهد نمود.

therefore, as I live, saith the Lord GOD, I will prepare thee unto blood, and blood shall pursue thee: sith thou hast not hated blood, therefore blood shall pursue thee.

۷ 7 و کوه سعیر را محل دهشت وویران ساخته، روندگان و آیندگان را از آن منقطع خواهم ساخت.

Thus will I make mount Seir an astonishment and a desolation; and I will cut off from it him that passeth through and him that returneth.

۸ 8 و کوههایش را از کشتگانش مملو می‌کنم که مقتولان شمشیر بر تلها و دره‌ها وهمه وادیهای تو بیفتند.

And I will fill his mountains with his slain: in thy hills and in thy valleys and in all thy watercourses shall they fall that are slain with the sword.

۹ 9 و تو را خرابه های دائمی می‌سازم که شهرهایت دیگر مسکون نشودو بدانید که من یهوه هستم.

I will make thee perpetual desolations, and thy cities shall not be inhabited: and ye shall know that I am the LORD.

۱۰ 10 چونکه گفتی این دوامت و این دو زمین از آن من می‌شود و آن را به تصرف خواهیم آورد با آنکه یهوه در آنجا است.»

Because thou hast said, These two nations and these two countries shall be mine, and we will possess it; whereas the LORD was there:

۱۱ 11 بنابراین خداوند یهوه چنین می‌گوید: «به حیات خودم قسم که موافق خشم و حسدی که به ایشان نمودی، از کینه‌ای که با ایشان داشتی با توعمل خواهم نمود. و چون بر تو داوری کرده باشم، خویشتن را بر تو در میان ایشان معروف خواهم گردانید.

therefore, as I live, saith the Lord GOD, I will do according to thine anger, and according to thine envy which thou hast shewed out of thy hatred against them; and I will make myself known among them, when I shall judge thee.

۱۲ 12 و خواهی دانست که من یهوه تمامی سخنان کفرآمیز را که به ضد کوههای اسرائیل گفته‌ای، شنیده‌ام. چونکه گفتی: خراب گردید و برای خوراک ما داده شد.

And thou shalt know that I the LORD have heard all thy blasphemies which thou hast spoken against the mountains of Israel, saying, They are laid desolate, they are given us to devour.

۱۳ 13 و شما به دهان خود به ضد من تکبر نموده، سخنان خویش را بر من افزودید و من آنها را شنیدم.

And ye have magnified yourselves against me with your mouth, and have multiplied your words against me: I have heard it.

۱۴ 14 خداوندیهوه چنین می‌گوید: حینی که تمامی جهان شادی کنند من تو را ویران خواهم ساخت.

Thus saith the Lord GOD: When the whole earth rejoiceth, I will make thee desolate.

۱۵ 15 وچنانکه بر میراث خاندان اسرائیل حینی که ویران شد شادی نمودی، همچنان با تو عمل خواهم نمود. و تو‌ای کوه سعیر و تمام ادوم جمیع ویران خواهید شد. پس خواهند دانست که من یهوه هستم.»

As thou didst rejoice over the inheritance of the house of Israel, because it was desolate, so will I do unto thee: thou shalt be desolate, O mount Seir, and all Edom, even all of it: and they shall know that I am the LORD.