خروج 33

۱ 1 و خداوند به موسی گفت: «روانه شده، از اینجا کوچ کن، تو و این قوم که اززمین مصر برآورده‌ای، بدان زمینی که برای ابراهیم، اسحاق و یعقوب قسم خورده، گفته‌ام آن را به ذریت تو عطا خواهم کرد.

Adonai spoke to Moses [Drawn out], “Depart, go up from here, you and the people that you have brought up out of the land of Egypt [Abode of slavery], to the land of which I swore to Abraham [Father of a multitude], to Isaac [Laughter], and to Jacob [Supplanter], saying, ‘I will give it to your offspring.’

۲ 2 و فرشته‌ای پیش روی تو می‌فرستم، و کنعانیان و اموریان و حتیان و فرزیان و حویان و یبوسیان را بیرون خواهم کرد.

I will send an angel before you; and I will divorce the Canaanite [Descendant of Humbled], the Amorite [Descendants of Talkers], and the Hittite [Descendant of Trembling fear], and the Perizzite [Descendant of Belonging to village], the Hivite [Wicked], and the Jebusite [Descendants of Thresher]:

۳ 3 به زمینی که به شیر و شهد جاری است، زیرا که در میان شما نمی آیم، چونکه قوم گردن کش هستی، مبادا تو را در بین راه هلاک سازم.»

to a land flowing with milk and honey: for I will not go up among you, for you are a stiff-necked people, lest I consume you on the way.”

۴ 4 وچون قوم این سخنان بد را شنیدند، ماتم گرفتند، و هیچکس زیور خود را برخود ننهاد.

When the people sh'ma ·heard obeyed· this evil news, they mourned: and no one put on his jewelry.

۵ 5 وخداوند به موسی گفت: «بنی‌اسرائیل را بگو: شماقوم گردن کش هستید؛ اگر لحظه‌ای در میان توآیم، همانا تو را هلاک سازم. پس اکنون زیورخود را از خود بیرون کن تا بدانم با تو چه کنم.»

Adonai said to Moses [Drawn out], “Tell the children of Israel [God prevails], ‘You are a stiff-necked people. If I were to go up into the middle of you for one moment, I would consume you. Therefore now take off your jewelry from you, that I may know what to do to you.’”

۶ 6 پس بنی‌اسرائیل زیورهای خود را از جبل حوریب از خود بیرون کردند.

The children of Israel [God prevails] stripped themselves of their jewelry from Mount Horeb [Desert] onward.

۷ 7 و موسی خیمه خود را برداشته، آن را بیرون لشکرگاه، دور از اردو زد، و آن را «خیمه اجتماع» نامید. و واقع شد که هر‌که طالب یهوه می‌بود، به خیمه اجتماع که خارج لشکرگاه بود، بیرون می‌رفت.

Now Moses [Drawn out] used to take the tent and to pitch it outside the camp, far away from the camp, and he called it “The Tent of Meeting.” Everyone who sought Adonai went out to the Tent of Meeting, which was outside the camp.

۸ 8 و هنگامی که موسی به سوی خیمه بیرون می‌رفت، تمامی قوم برخاسته، هر یکی به در خیمه خود می‌ایستاد، و در عقب موسی می‌نگریست تا داخل خیمه می‌شد.

When Moses [Drawn out] went out to the Tent, that all the people rose up, and stood, everyone at their tent door, and watched Moses [Drawn out], until he had gone into the Tent.

۹ 9 و چون موسی به خیمه داخل می‌شد، ستون ابر نازل شده، به در خیمه می‌ایستاد، و خدا با موسی سخن می‌گفت.

When Moses [Drawn out] entered into the Tent, the pillar of cloud descended, stood at the door of the Tent, and spoke with Moses [Drawn out].

۱۰ 10 و چون تمامی قوم، ستون ابر رابر در خیمه ایستاده می‌دیدند، همه قوم برخاسته، هر کس به در خیمه خود سجده می‌کرد.

All the people saw the pillar of cloud stand at the door of the Tent, and all the people rose up and worshiped, everyone at their tent door.

۱۱ 11 وخداوند با موسی روبرو سخن می‌گفت، مثل شخصی که با دوست خود سخن گوید. پس به اردو بر می‌گشت. اما خادم او یوشع بن نون جوان، از میان خیمه بیرون نمی آمد.

Adonai spoke to Moses [Drawn out] face to face, as a man speaks to his friend. He turned again into the camp, but his servant Joshua [Salvation Yah], the son of Nun, a young man, didn’t depart from the Tent.

۱۲ 12 و موسی به خداوند گفت: «اینک تو به من می‌گویی: این قوم را ببر. و تو مرا خبر نمی دهی که همراه من که را می‌فرستی. و تو گفته‌ای، تو را به نام می‌شناسم، و ایض در حضور من فیض یافته‌ای.

Moses [Drawn out] said to Adonai, “Behold, you tell me, ‘Bring up this people:’ and you haven’t let me know whom you will send with me. Yet you have said, ‘I know you by name, and you have also found chen ·grace· in my sight.’

۱۳ 13 الان اگر فی الحقیقه منظور نظر توشده‌ام، طریق خود را به من بیاموز تا تو رابشناسم، و در حضور تو فیض یابم، و ملاحظه بفرما که این طایفه، قوم تو می‌باشند.»

Now therefore, if I have found chen ·grace· in your sight, please show me now your way, that I may know you, so that I may find favor in your sight: and consider that this nation is your people.”

۱۴ 14 گفت: «روی من خواهد آمد و تو را آرامی خواهم بخشید.»

He said, “My presence will go with you, and I will give you rest.”

۱۵ 15 به وی عرض کرد: «هر گاه روی تونیاید، ما را از اینجا مبر.

He said to him, “If your presence does not go with me, don’t carry us up from here.

۱۶ 16 زیرا به چه چیز معلوم می‌شود که من و قوم تو منظور نظر تو شده‌ایم، آیانه از آمدن تو با ما؟ پس من و قوم تو از جمیع قومهایی که بر روی زمینند، ممتاز خواهیم شد.»

For how would people know that I have found chen ·grace· in your sight, I and your people? Is not it that you go with us, so that we are separated, I and your people, from all the people who are on the surface of the earth?”

۱۷ 17 خداوند به موسی گفت: «این کار را نیز که گفته‌ای خواهم کرد، زیرا که در نظر من فیض یافته‌ای و تو را بنام می‌شناسم.»

Adonai said to Moses [Drawn out], “I will do this thing also that you have spoken; for you have found chen ·grace· in my sight, and I know you by name.”

۱۸ 18 عرض کرد: «مستدعی آنکه جلال خود را به من بنمایی.»

He said, “Please show me your kavod ·weighty glory·.”

۱۹ 19 گفت: «من تمامی احسان خود را پیش روی تومی گذرانم و نام یهوه را پیش روی تو ندا می‌کنم، و رافت می‌کنم بر هر‌که رئوف هستم و رحمت خواهم کرد بر هر‌که رحیم هستم.

He said, “I will make all my goodness pass before you, and will proclaim Adonai’s name before you. I will be gracious to whom I will be gracious, and will show racham ·merciful love· on whom I will show racham ·mercy·.”

۲۰ 20 و گفت روی مرا نمی توانی دید، زیرا انسان نمی تواند مرا ببیندو زنده بماند.»

He said, “You cannot see my face, for man may not see me and live.”

۲۱ 21 و خداوند گفت: «اینک مقامی نزد من است. پس بر صخره بایست.

Adonai also said, “Behold, there is a place by me, and you shall stand on the rock.

۲۲ 22 و واقع می‌شود که چون جلال من می‌گذرد، تو را درشکاف صخره می‌گذارم، و تو را به‌دست خودخواهم پوشانید تا عبور کنم.

It will happen, while my kavod ·weighty glory· passes by, that I will put you in a cleft of the rock, and will cover you with my hand until I have passed by;

۲۳ 23 پس دست خودرا خواهم برداشت تا قفای مرا ببینی، اما روی من دیده نمی شود.»

then I will take away my hand, and you will see my back; but my face shall not be seen.”