خروج 13

۱ 1 و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت:

And the LORD spoke to Moses, saying,

۲ 2 «هر نخست زاده‌ای را که رحم رابگشاید، در میان بنی‌اسرائیل، خواه از انسان خواه از بهایم، تقدیس نما؛ او از آن من است.»

Sanctify to me all the firstborn, whatever opens the womb among the children of Israel, both of man and of beast: it is mine.

۳ 3 وموسی به قوم گفت: «این‌روز را که از مصر از خانه غلامی بیرون آمدید، یاد دارید، زیرا خداوندشما را به قوت دست، از آنجا بیرون آورد، پس نان خمیر، خورده نشود.

And Moses said to the people, Remember this day, in which you came out from Egypt, out of the house of bondage; for by strength of hand the LORD brought you out from this place: there shall no leavened bread be eaten.

۴ 4 این‌روز، در ماه ابیب بیرون آمدید.

This day came you out in the month Abib.

۵ 5 و هنگامی که خداوند تو را به زمین کنعانیان و حتیان و اموریان و حویان ویبوسیان داخل کند، که با پدران تو قسم خورد که آن را به تو بدهد، زمینی که به شیر و شهد جاری است، آنگاه این عبادت را در این ماه بجا بیاور.

And it shall be when the LORD shall bring you into the land of the Canaanites, and the Hittites, and the Amorites, and the Hivites, and the Jebusites, which he swore to your fathers to give you, a land flowing with milk and honey, that you shall keep this service in this month.

۶ 6 هفت روز نان فطیر بخور، و در روز هفتمین عیدخداوند است.

Seven days you shall eat unleavened bread, and in the seventh day shall be a feast to the LORD.

۷ 7 هفت روز نان فطیر خورده شود، و هیچ‌چیز خمیر شده نزد تو دیده نشود، و خمیرمایه نزد تو در تمامی حدودت پیدا نشود.

Unleavened bread shall be eaten seven days; and there shall no leavened bread be seen with you, neither shall there be leaven seen with you in all your quarters.

۸ 8 و در آن روز پسر خود را خبر داده، بگو: این است به‌سبب آنچه خداوند به من کرد، وقتی که از مصربیرون آمدم.

And you shall show your son in that day, saying, This is done because of that which the LORD did to me when I came forth out of Egypt.

۹ 9 و این برای تو علامتی بر دستت خواهد بود و تذکره‌ای در میان دو چشمت، تاشریعت خداوند در دهانت باشد. زیرا خداوند تورا به‌دست قوی از مصر بیرون آورد.

And it shall be for a sign to you on your hand, and for a memorial between your eyes, that the LORD’s law may be in your mouth: for with a strong hand has the LORD brought you out of Egypt.

۱۰ 10 و این فریضه را در موسمش سال به سال نگاه دار.

You shall therefore keep this ordinance in his season from year to year.

۱۱ 11 «و هنگامی که خداوند تو را به زمین کنعانیان درآورد، چنانکه برای تو و پدرانت قسم خورد، و آن را به تو بخشد.

And it shall be when the LORD shall bring you into the land of the Canaanites, as he swore to you and to your fathers, and shall give it you,

۱۲ 12 آنگاه هر‌چه رحم را گشاید، آن را برای خدا جدا بساز، و هرنخست زاده‌ای از بچه های بهایم که از آن توست، نرینه‌ها از آن خداوند باشد.

That you shall set apart to the LORD all that opens the matrix, and every firstling that comes of a beast which you have; the males shall be the LORD’s.

۱۳ 13 و هر نخست زاده الاغ را به بره‌ای فدیه بده، و اگر فدیه ندهی گردنش را بشکن، و هر نخست زاده انسان را ازپسرانت فدیه بده.

And every firstling of an ass you shall redeem with a lamb; and if you will not redeem it, then you shall break his neck: and all the firstborn of man among your children shall you redeem.

۱۴ 14 و در زمان آینده چون پسرت از تو سوال کرده، گوید که این چیست، اورا بگو، یهوه ما را به قوت دست از مصر، از خانه غلامی بیرون آورد.

And it shall be when your son asks you in time to come, saying, What is this? that you shall say to him, By strength of hand the LORD brought us out from Egypt, from the house of bondage:

۱۵ 15 و چون فرعون از رها کردن ما دل خود را سخت ساخت، واقع شد که خداوندجمیع نخست زادگان مصر را از نخست زاده انسان تا نخست زاده بهایم کشت. بنابراین من همه نرینه‌ها را که رحم را گشایند، برای خداوند ذبح می‌کنم، لیکن هر نخست زاده‌ای از پسران خود رافدیه می‌دهم.

And it came to pass, when Pharaoh would hardly let us go, that the LORD slew all the firstborn in the land of Egypt, both the firstborn of man, and the firstborn of beast: therefore I sacrifice to the LORD all that opens the matrix, being males; but all the firstborn of my children I redeem.

۱۶ 16 و این علامتی بر دستت وعصابه‌ای در میان چشمان تو خواهد بود، زیراخداوند ما را بقوت دست از مصر بیرون آورد.»

And it shall be for a token on your hand, and for frontlets between your eyes: for by strength of hand the LORD brought us forth out of Egypt.

۱۷ 17 و واقع شد که چون فرعون قوم را رها کرده بود، خدا ایشان را از راه زمین فلسطینیان رهبری نکرد، هرچند آن نزدیکتر بود. زیرا خدا گفت: «مبادا که چون قوم جنگ بینند، پشیمان شوند و به مصر برگردند.»

And it came to pass, when Pharaoh had let the people go, that God led them not through the way of the land of the Philistines, although that was near; for God said, Lest peradventure the people repent when they see war, and they return to Egypt:

۱۸ 18 اما خدا قوم را از راه صحرای دریای قلزم دور گردانید. پس بنی‌اسرائیل مسلح شده، از زمین مصر برآمدند.

But God led the people about, through the way of the wilderness of the Red sea: and the children of Israel went up harnessed out of the land of Egypt.

۱۹ 19 و موسی استخوانهای یوسف را با خود برداشت، زیرا که او بنی‌اسرائیل را قسم سخت داده، گفته بود: «هرآینه خدا از شما تفقد خواهد نمود واستخوانهای مرا از اینجا با خود خواهید برد.»

And Moses took the bones of Joseph with him: for he had straightly sworn the children of Israel, saying, God will surely visit you; and you shall carry up my bones away hence with you.

۲۰ 20 و از سکوت کوچ کرده، در ایتام به کنار صحرااردو زدند.

And they took their journey from Succoth, and encamped in Etham, in the edge of the wilderness.

۲۱ 21 و خداوند در روز، پیش روی قوم در ستون ابر می‌رفت تا راه را به ایشان دلالت کند، و شبانگاه در ستون آتش، تا ایشان را روشنایی بخشد، و روز و شب راه روند.

And the LORD went before them by day in a pillar of a cloud, to lead them the way; and by night in a pillar of fire, to give them light; to go by day and night:

۲۲ 22 و ستون ابر را درروز و ستون آتش را در شب، از پیش روی قوم برنداشت.

He took not away the pillar of the cloud by day, nor the pillar of fire by night, from before the people.