جامعه 5

۱ 1 چون به خانه خدا بروی، پای خود را نگاه دار زیرا تقرب جستن به جهت استماع، ازگذرانیدن قربانی های احمقان بهتر است، چونکه ایشان نمی دانند که عمل بد می‌کنند.

你到 神的殿要谨慎脚步；因为近前听，胜过愚昧人献祭，他们本不知道所做的是恶。

۲ 2 با دهان خود تعجیل منما و دلت برای گفتن سخنی به حضور خدا نشتابد زیرا خدا در آسمان است و تو بر زمین هستی پس سخنانت کم باشد.

你在 神面前不可冒失开口，也不可心急发言；因为 神在天上，你在地下，所以你的言语要寡少。

۳ 3 زیراخواب از کثرت مشقت پیدا می‌شود و آواز احمق از کثرت سخنان.

事务多，就令人做梦；言语多，就显出愚昧。

۴ 4 چون برای خدا نذر نمایی دروفای آن تاخیر منما زیرا که او از احمقان خشنودنیست؛ پس به آنچه نذر کردی وفا نما.

你向 神许愿，偿还不可迟延，因他不喜悦愚昧人，所以你许的愿应当偿还。

۵ 5 بهتراست که نذر ننمایی از اینکه نذر نموده، وفا نکنی.

你许愿不还，不如不许。

۶ 6 مگذار که دهانت جسد تو را خطاکار سازد و درحضور فرشته مگو که این سهو شده است. چراخدا به‌سبب قول تو غضبناک شده، عمل دستهایت را باطل سازد؟

不可任你的口使肉体犯罪，也不可在祭司面前说是错许了。为何使 神因你的声音发怒，败坏你手所做的呢？

۷ 7 زیرا که این از کثرت خوابها و اباطیل و کثرت سخنان است؛ لیکن تو ازخدا بترس.

多梦和多言，其中多有虚幻，你只要敬畏 神。

۸ 8 اگر ظلم را بر فقیران و برکندن انصاف وعدالت را در کشوری بینی، از این امر مشوش مباش زیرا آنکه بالاتر از بالا است ملاحظه می‌کندو حضرت اعلی فوق ایشان است.

你若在一省之中见穷人受欺压，并夺去公义公平的事，不要因此诧异；因有一位高过居高位的鉴察，在他们以上还有更高的。

۹ 9 و منفعت زمین برای همه است بلکه مزرعه، پادشاه را نیزخدمت می‌کند.

况且地的益处归众人，就是君王也受田地的供应。

۱۰ 10 آنکه نقره را دوست دارد ازنقره سیر نمی شود، و هر‌که توانگری را دوست دارد از دخل سیر نمی شود. این نیز بطالت است.

贪爱银子的，不因得银子知足；贪爱丰富的，也不因得利益知足。这也是虚空。

۱۱ 11 چون نعمت زیاده شود، خورندگانش زیادمی شوند؛ و به جهت مالکش چه منفعت است غیراز آنکه آن را به چشم خود می‌بیند؟

货物增添，吃的人也增添，物主得什么益处呢？不过眼看而已！

۱۲ 12 خواب عمله شیرین است خواه کم و خواه زیاد بخورد، اما سیری مرد دولتمند او رانمی گذارد که بخوابد.

劳碌的人不拘吃多吃少，睡得香甜；富足人的丰满却不容他睡觉。

۱۳ 13 بلایی سخت بود که آن را زیر آفتاب دیدم یعنی دولتی که صاحبش آن را برای ضرر خود نگاه داشته بود.

我见日光之下有一宗大祸患，就是财主积存资财，反害自己。

۱۴ 14 و آن دولت از حادثه بد ضایع شد و پسری آورد اما چیزی در دست خودنداشت.

因遭遇祸患，这些资财就消灭；那人若生了儿子，手里也一无所有。

۱۵ 15 چنانکه از رحم مادرش بیرون آمد، همچنان برهنه به حالتی که آمد خواهد برگشت واز مشقت خود چیزی نخواهد یافت که به‌دست خود ببرد.

他怎样从母胎赤身而来，也必照样赤身而去；他所劳碌得来的，手中分毫不能带去。

۱۶ 16 و این نیز بلای سخت است که از هرجهت چنانکه آمد همچنین خواهد رفت؛ و او راچه منفعت خواهد بود از اینکه در‌پی باد زحمت کشیده است؟

他来的情形怎样，他去的情形也怎样。这也是一宗大祸患。他为风劳碌有什么益处呢？

۱۷ 17 و تمامی ایام خود را در تاریکی می‌خورد و با بیماری و خشم، بسیار محزون می‌شود.

并且他终身在黑暗中吃喝，多有烦恼，又有病患呕气。

۱۸ 18 اینک آنچه من دیدم که خوب و نیکومی باشد، این است که انسان در تمامی ایام عمرخود که خدا آن را به او می‌بخشد بخورد و بنوشدو از تمامی مشقتی که زیر آسمان می‌کشد به نیکویی تمتع ببرد زیرا که نصیبش همین است.

我所见为善为美的，就是人在 神赐他一生的日子吃喝，享受日光之下劳碌得来的好处，因为这是他的分。

۱۹ 19 و نیز هر انسانی که خدا دولت و اموال به اوببخشد و او را قوت عطا فرماید که از آن بخورد ونصیب خود را برداشته، از محنت خود مسرورشود، این بخشش خدا است.

神赐人资财丰富，使他能以吃用，能取自己的分，在他劳碌中喜乐，这乃是 神的恩赐。

۲۰ 20 زیرا روزهای عمر خود را بسیار به یاد نمی آورد چونکه خدا اورا از شادی دلش اجابت فرموده است.

他不多思念自己一生的年日，因为 神应他的心使他喜乐。