جامعه 10

۱ 1 فاسد می‌سازد، و اندک حماقتی از حکمت و عزت سنگینتر است.

Dead flies cause the ointment of the apothecary to send forth a stinking savour: so doth a little folly him that is in reputation for wisdom and honour.

۲ 2 دل مرد حکیم بطرف راستش مایل است و دل احمق بطرف چپش.

A wise man’s heart is at his right hand; but a fool’s heart at his left.

۳ 3 ونیز چون احمق به راه می‌رود، عقلش ناقص می‌شود و به هر کس می‌گوید که احمق هستم.

Yea also, when he that is a fool walketh by the way, his wisdom faileth him, and he saith to every one that he is a fool.

۴ 4 اگر خشم پادشاه بر تو انگیخته شود، مکان خود را ترک منما زیرا که تسلیم، خطایای عظیم را می‌نشاند.

If the spirit of the ruler rise up against thee, leave not thy place; for yielding pacifieth great offences.

۵ 5 بدی‌ای هست که زیر آفتاب دیده‌ام مثل سهوی که از جانب سلطان صادر شود.

There is an evil which I have seen under the sun, as an error which proceedeth from the ruler:

۶ 6 جهالت بر مکان های بلند برافراشته می‌شود و دولتمندان در مکان اسفل می‌نشینند.

Folly is set in great dignity, and the rich sit in low place.

۷ 7 غلامان را بر اسبان دیدم و امیران را مثل غلامان بر زمین روان.

I have seen servants upon horses, and princes walking as servants upon the earth.

۸ 8 آنکه چاه می‌کند در آن می‌افتد و آنکه دیواررا می‌شکافد، مار وی را می‌گزد.

He that diggeth a pit shall fall into it; and whoso breaketh an hedge, a serpent shall bite him.

۹ 9 آنکه سنگها رامی کند، از آنها مجروح می‌شود و آنکه درختان رامی برد از آنها در خطر می‌افتد.

Whoso removeth stones shall be hurt therewith; and he that cleaveth wood shall be endangered thereby.

۱۰ 10 اگر آهن کند باشد و دمش را تیز نکنند بایدقوت زیاده بکار آورد، اما حکمت به جهت کامیابی مفید است.

If the iron be blunt, and he do not whet the edge, then must he put to more strength: but wisdom is profitable to direct.

۱۱ 11 اگر مار پیش از آنکه افسون کنند بگزد پس افسونگر‌چه فایده دارد؟

Surely the serpent will bite without enchantment; and a babbler is no better.

۱۲ 12 سخنان دهان حکیم فیض بخش است، امالبهای احمق خودش را می‌بلعد.

The words of a wise man’s mouth are gracious; but the lips of a fool will swallow up himself.

۱۳ 13 ابتدای سخنان دهانش حماقت است و انتهای گفتارش دیوانگی موذی می‌باشد.

The beginning of the words of his mouth is foolishness: and the end of his talk is mischievous madness.

۱۴ 14 احمق سخنان بسیارمی گوید، اما انسان آنچه را که واقع خواهد شدنمی داند و کیست که او را از آنچه بعد از وی واقع خواهد شد مخبر سازد؟

A fool also is full of words: a man cannot tell what shall be; and what shall be after him, who can tell him?

۱۵ 15 محنت احمقان ایشان را خسته می‌سازد چونکه نمی دانند چگونه به شهر باید رفت.

The labour of the foolish wearieth every one of them, because he knoweth not how to go to the city.

۱۶ 16 وای بر تو‌ای زمین وقتی که پادشاه تو طفل است و سرورانت صبحگاهان می‌خورند.

Woe to thee, O land, when thy king is a child, and thy princes eat in the morning!

۱۷ 17 خوشابحال تو‌ای زمین هنگامی که پادشاه توپسر نجبا است و سرورانت در وقتش برای تقویت می‌خورند و نه برای مستی.

Blessed art thou, O land, when thy king is the son of nobles, and thy princes eat in due season, for strength, and not for drunkenness!

۱۸ 18 از کاهلی سقف خراب می‌شود و از سستی دستها، خانه آب پس می‌دهد.

By much slothfulness the building decayeth; and through idleness of the hands the house droppeth through.

۱۹ 19 بزم به جهت لهو و لعب می‌کنند و شراب زندگانی را شادمان می‌سازد، اما نقره همه‌چیز رامهیا می‌کند.

A feast is made for laughter, and wine maketh merry: but money answereth all things.

۲۰ 20 پادشاه را در فکر خود نیز نفرین مکن ودولتمند را در اطاق خوابگاه خویش لعنت منمازیرا که مرغ هوا آواز تو را خواهد برد و بالدار، امررا شایع خواهد ساخت.

Curse not the king, no not in thy thought; and curse not the rich in thy bedchamber: for a bird of the air shall carry the voice, and that which hath wings shall tell the matter.