کارهای رسولان 4

۱ 1 و چون ایشان با قوم سخن می‌گفتند، کهنه وسردار سپاه هیکل و صدوقیان بر سر ایشان تاختند،

And as they are speaking unto the people, there came to them the priests, and the magistrate of the temple, and the Sadducees —

۲ 2 چونکه مضطرب بودند از اینکه ایشان قوم را تعلیم می‌دادند و در عیسی به قیامت ازمردگان اعلام می‌نمودند.

being grieved because of their teaching the people, and preaching in Jesus the rising again out of the dead —

۳ 3 پس دست بر ایشان انداخته، تا فردا محبوس نمودند زیرا که آن، وقت عصر بود.

and they laid hands upon them, and did put them in custody unto the morrow, for it was evening already;

۴ 4 اما بسیاری از آنانی که کلام را شنیدند ایمان آوردند و عدد ایشان قریب به پنج هزاررسید.

and many of those hearing the word did believe, and the number of the men became, as it were, five thousand.

۵ 5 بامدادان روسا و مشایخ و کاتبان ایشان دراورشلیم فراهم آمدند،

And it came to pass upon the morrow, there were gathered together of them the rulers, and elders, and scribes, to Jerusalem,

۶ 6 با حنای رئیس کهنه وقیافا و یوحنا و اسکندر و همه کسانی که از قبیله رئیس کهنه بودند.

and Annas the chief priest, and Caiaphas, and John, and Alexander, and as many as were of the kindred of the chief priest,

۷ 7 و ایشان را در میان بداشتند واز ایشان پرسیدند که «شما به کدام قوت و به چه نام این کار را کرده‌اید؟»

and having set them in the midst, they were inquiring, 'In what power, or in what name did ye do this?'

۸ 8 آنگاه پطرس ازروح‌القدس پر شده، بدیشان گفت: «ای روسای قوم و مشایخ اسرائیل،

Then Peter, having been filled with the Holy Spirit, said unto them: 'Rulers of the people, and elders of Israel,

۹ 9 اگر امروز از ما بازپرس می‌شود درباره احسانی که بدین مرد ضعیف شده، یعنی به چه سبب او صحت یافته است،

if we to-day are examined concerning the good deed to the ailing man, by whom he hath been saved,

۱۰ 10 جمیع شما و تمام قوم اسرائیل را معلوم باد که به نام عیسی مسیح ناصری که شما مصلوب کردید و خدا او را از مردگان برخیزانید، در او این کس به حضور شما تندرست ایستاده است.

be it known to all of you, and to all the people of Israel, that in the name of Jesus Christ of Nazareth, whom ye did crucify, whom God did raise out of the dead, in him hath this one stood by before you whole.

۱۱ 11 این است آن سنگی که شما معماران آن را رد کردید والحال سر زاویه شده است.

'This is the stone that was set at nought by you — the builders, that became head of a corner;

۱۲ 12 و در هیچ‌کس غیراز او نجات نیست زیرا که اسمی دیگر زیر آسمان به مردم عطانشده که بدان باید ما نجات یابیم.»

and there is not salvation in any other, for there is no other name under the heaven that hath been given among men, in which it behoveth us to be saved.'

۱۳ 13 پس چون دلیری پطرس و یوحنا را دیدندو دانستند که مردم بی‌علم و امی هستند، تعجب کردند و ایشان را شناختند که از همراهان عیسی بودند.

And beholding the openness of Peter and John, and having perceived that they are men unlettered and plebeian, they were wondering — they were taking knowledge also of them that with Jesus they had been —

۱۴ 14 و چون آن شخص را که شفا یافته بود باایشان ایستاده دیدند، نتوانستند به ضد ایشان چیزی گویند.

and seeing the man standing with them who hath been healed, they had nothing to say against [it],

۱۵ 15 پس حکم کردند که ایشان ازمجلس بیرون روند و با یکدیگر مشورت کرده، گفتند

and having commanded them to go away out of the sanhedrim, they took counsel with one another,

۱۶ 16 که «با این دو شخص چه کنیم؟ زیرا که برجمیع سکنه اورشلیم واضح شد که معجزه‌ای آشکار از ایشان صادر گردید و نمی توانیم انکار کرد.

saying, 'What shall we do to these men? because that, indeed, a notable sign hath been done through them, to all those dwelling in Jerusalem [is] manifest, and we are not able to deny [it];

۱۷ 17 لیکن تا بیشتر در میان قوم شیوع نیابد، ایشان را سخت تهدید کنیم که دیگر با هیچ‌کس این اسم را به زبان نیاورند.»

but that it may spread no further toward the people, let us strictly threaten them no more to speak in this name to any man.'

۱۸ 18 پس ایشان راخواسته قدغن کردند که هرگز نام عیسی را بر زبان نیاورند و تعلیم ندهند.

And having called them, they charged them not to speak at all, nor to teach, in the name of Jesus,

۱۹ 19 اما پطرس و یوحنا درجواب ایشان گفتند: «اگر نزد خدا صواب است که اطاعت شما را بر اطاعت خدا ترجیح دهیم حکم کنید.

and Peter and John answering unto them said, 'Whether it is righteous before God to hearken to you rather than to God, judge ye;

۲۰ 20 زیرا که ما را امکان آن نیست که آنچه دیده و شنیده‌ایم، نگوییم.»

for we cannot but speak what we did see and hear.'

۲۱ 21 و چون ایشان رازیاد تهدید نموده بودند، آزاد ساختند چونکه راهی نیافتند که ایشان را معذب سازند به‌سبب قوم زیرا همه به واسطه آن ماجرا خدا را تمجیدمی نمودند،

And they having further threatened [them], let them go, finding nothing how they may punish them, because of the people, because all were glorifying God for that which hath been done,

۲۲ 22 زیرا آن شخص که معجزه شفا دراو پدید گشت، بیشتر از چهل ساله بود.

for above forty years of age was the man upon whom had been done this sign of the healing.

۲۳ 23 و چون رهایی یافتند، نزد رفقای خودرفتند و ایشان را از آنچه روسای کهنه و مشایخ بدیشان گفته بودند، مطلع ساختند.

And being let go, they went unto their own friends, and declared whatever the chief priests and the elders said unto them,

۲۴ 24 چون این راشنیدند، آواز خود را به یکدل به خدا بلند کرده، گفتند: «خداوندا، تو آن خدا هستی که آسمان وزمین و دریا و آنچه در آنها است آفریدی،

and they having heard, with one accord did lift up the voice unto God, and said, 'Lord, thou [art] God, who didst make the heaven, and the earth, and the sea, and all that [are] in them,

۲۵ 25 که بوسیله روح‌القدس به زبان پدر ما و بنده خودداود گفتی “چرا امت‌ها هنگامه می‌کنند و قومها به باطل می‌اندیشند؛

who, through the mouth of David thy servant, did say, Why did nations rage, and peoples meditate vain things?

۲۶ 26 سلاطین زمین برخاستند وحکام با هم مشورت کردند، برخلاف خداوند وبرخلاف مسیحش.”

the kings of the earth stood up, and the rulers were gathered together against the Lord and against His Christ;

۲۷ 27 زیرا که فی الواقع بر بنده قدوس تو عیسی که او را مسح کردی، هیرودیس و پنطیوس پیلاطس با امت‌ها و قومهای اسرائیل با هم جمع شدند،

for gathered together of a truth against Thy holy child Jesus, whom Thou didst anoint, were both Herod and Pontius Pilate, with nations and peoples of Israel,

۲۸ 28 تا آنچه را که دست و رای تو از قبل مقدر فرموده بود، به‌جا آورند.

to do whatever Thy hand and Thy counsel did determine before to come to pass.

۲۹ 29 و الان ای خداوند، به تهدیدات ایشان نظر کن و غلامان خود را عطا فرما تا به دلیری تمام به کلام تو سخن گویند،

'And now, Lord, look upon their threatenings, and grant to Thy servants with all freedom to speak Thy word,

۳۰ 30 به دراز کردن دست خود، بجهت شفادادن و جاری کردن آیات و معجزات به نام بنده قدوس خود عیسی.»

in the stretching forth of Thy hand, for healing, and signs, and wonders, to come to pass through the name of Thy holy child Jesus.'

۳۱ 31 و چون ایشان دعا کرده بودند، مکانی که درآن جمع بودند به حرکت آمد و همه به روح‌القدس پر شده، کلام خدا را به دلیری می‌گفتند.

And they having prayed, the place was shaken in which they were gathered together, and they were all filled with the Holy Spirit, and were speaking the word of God with freedom,

۳۲ 32 و جمله مومنین را یک دل و یک جان بود، بحدی که هیچ‌کس چیزی از اموال خودرا از آن خود نمی دانست، بلکه همه‌چیز رامشترک می‌داشتند.

and of the multitude of those who did believe the heart and the soul was one, and not one was saying that anything of the things he had was his own, but all things were to them in common.

۳۳ 33 و رسولان به قوت عظیم به قیامت عیسی خداوند شهادت می‌دادند و فیضی عظیم برهمگی ایشان بود.

And with great power were the apostles giving the testimony to the rising again of the Lord Jesus, great grace also was on them all,

۳۴ 34 زیرا هیچ‌کس از آن گروه محتاج نبود زیرا هر‌که صاحب زمین یا خانه بود، آنها را فروختند و قیمت مبیعات را آورده،

for there was not any one among them who did lack, for as many as were possessors of fields, or houses, selling [them], were bringing the prices of the thing sold,

۳۵ 35 به قدمهای رسولان می‌نهادند و به هر یک بقدراحتیاجش تقسیم می‌نمودند.

and were laying them at the feet of the apostles, and distribution was being made to each according as any one had need.

۳۶ 36 و یوسف که رسولان او را برنابا یعنی ابن الوعظ لقب دادند، مردی از سبط لاوی و از طایفه قپرسی،

And Joses, who was surnamed by the apostles Barnabas — which is, having been interpreted, Son of Comfort — a Levite, of Cyprus by birth,

۳۷ 37 زمینی را که داشت فروخته، قیمت آن را آورد و پیش قدمهای رسولان گذارد.

a field being his, having sold [it], brought the money and laid [it] at the feet of the apostles.