کارهای رسولان 16

۱ 1 و به دربه و لستره آمد که اینک شاگردی تیموتاوس نام آنجا بود، پسر زن یهودیه مومنه لیکن پدرش یونانی بود.

And he came to Derbe and Lystra: and there was a certain disciple there named Timothy, whose mother was one of the Jews of the faith, but his father was a Greek;

۲ 2 که برادران در لستره و ایقونیه بر او شهادت می‌دادند.

Of whom the brothers at Lystra and Iconium had a high opinion.

۳ 3 چون پولس خواست او همراه وی بیاید، او راگرفته مختون ساخت، به‌سبب یهودیانی که در آن نواحی بودند زیرا که همه پدرش را می‌شناختندکه یونانی بود.

Paul had a desire for him to go with him, and he gave him circumcision because of the Jews who were in those parts: for they all had knowledge that his father was a Greek.

۴ 4 و در هر شهری که می‌گشتند، قانونها را که رسولان و کشیشان در اورشلیم حکم فرموده بودند، بدیشان می‌سپردند تا حفظ نمایند.

And on their way through the towns, they gave them the rules which had been made by the Apostles and the rulers of the church at Jerusalem, so that they might keep them.

۵ 5 پس کلیساها در ایمان استوار می‌شدند و روزبروز در شماره افزوده می‌گشتند.

So the churches were made strong in the faith and were increased in number every day.

۶ 6 و چون از فریجیه و دیار غلاطیه عبورکردند، روح‌القدس ایشان را از رسانیدن کلام به آسیا منع نمود.

And after they had gone through the land of Phrygia and Galatia, the Holy Spirit did not let them take the word into Asia;

۷ 7 پس به میسیا آمده، سعی نمودندکه به بطینیا بروند، لیکن روح عیسی ایشان رااجازت نداد.

And having come to Mysia, they made an attempt to go into Bithynia, but the Spirit of Jesus did not let them;

۸ 8 و از میسیا گذشته به ترواس رسیدند.

And going past Mysia, they came down to Troas.

۹ 9 شبی پولس را رویایی رخ نمود که شخصی از اهل مکادونیه ایستاده بود التماس نموده گفت: «به مکادونیه آمده، ما را امداد فرما.»

And Paul had a vision in the night; a man of Macedonia came, requesting him, and saying, Come over into Macedonia and give us help.

۱۰ 10 چون این‌رویا را دید، بی‌درنگ عازم سفرمکادونیه شدیم، زیرا به یقین دانستیم که خداوندما را خوانده است تا بشارت بدیشان رسانیم.

And when he had seen the vision, straight away we made the decision to go into Macedonia, for it seemed certain to us that God had sent us to give the good news to them.

۱۱ 11 پس از ترواس به کشتی نشسته، به راه مستقیم به ساموتراکی رفتیم و روز دیگر به نیاپولیس.

So, from Troas we went straight by ship to Samothrace and the day after to Neapolis;

۱۲ 12 و از آنجا به فیلپی رفتیم که شهر اول ازسرحد مکادونیه و کلونیه است و در آن شهر‌چندروز توقف نمودیم.

And from there to Philippi, which is the most important town of Macedonia and a Roman colony: and we were there for some days.

۱۳ 13 و در روز سبت از شهربیرون شده و به کنار رودخانه جایی که نماز می گذاردند، نشسته با زنانی که در آنجا جمع می‌شدند سخن راندیم.

And on the Sabbath we went outside the town, by the river, where we had an idea that there would be a place of prayer; and, being seated, we had talk with the women who had come together.

۱۴ 14 و زنی لیدیه نام، ارغوان فروش، که از شهر طیاتیرا و خداپرست بود، می‌شنید که خداوند دل او را گشود تا سخنان پولس را بشنود.

And a certain woman named Lydia, a trader in purple cloth of the town of Thyatira, and a God-fearing woman, gave ear to us: whose heart the Lord made open to give attention to the things which Paul was saying.

۱۵ 15 و چون او و اهل خانه‌اش تعمید یافتند، خواهش نموده، گفت: «اگر شما رایقین است که به خداوند ایمان آوردم، به خانه من درآمده، بمانید.» و ما را الحاح نمود.

And when she and her family had had baptism, she made a request to us, saying, If it seems to you that I am true to the Lord, come into my house and be my guests. And she made us come.

۱۶ 16 و واقع شد که چون ما به محل نمازمی رفتیم، کنیزی که روح تفال داشت و ازغیب گویی منافع بسیار برای آقایان خود پیدامی نمود، به ما برخورد.

And when we were going to the place of prayer, we came across a girl with a spirit which gave knowledge of the future, whose masters made great profit from her power.

۱۷ 17 و از عقب پولس و ماآمده، ندا کرده، می‌گفت که «این مردمان خدام خدای تعالی می‌باشند که شما را از طریق نجات اعلام می‌نمایند.»

She came after Paul and us, crying out and saying, These men are the servants of the Most High God, who are giving you news of the way of salvation.

۱۸ 18 و چون این کار را روزهای بسیار می‌کرد، پولس دلتنگ شده، برگشت و به روح گفت: «تو را می‌فرمایم به نام عیسی مسیح ازاین دختر بیرون بیا.» که در ساعت از او بیرون شد.

And this she did on a number of days. But Paul was greatly troubled and, turning, said to the spirit, I give you orders in the name of Jesus Christ, to come out of her. And it came out that very hour.

۱۹ 19 اما چون آقایانش دیدند که از کسب خودمایوس شدند، پولس و سیلاس را گرفته، در بازارنزد حکام کشیدند.

But when her masters saw that their hope of profit was gone, they took Paul and Silas, pulling them into the market-place before the rulers;

۲۰ 20 و ایشان را نزد والیان حاضرساخته، گفتند: «این دو شخص شهر ما را به شورش آورده‌اند و از یهود هستند،

And when they had taken them before the authorities, they said, These men, who are Jews, are greatly troubling our town;

۲۱ 21 و رسومی را اعلام می‌نمایند که پذیرفتن و به‌جا آوردن آنهابر ما که رومیان هستیم، جایز نیست.»

Teaching rules of living which it is not right for us to have or to keep, being Romans.

۲۲ 22 پس خلق بر ایشان هجوم آوردند و والیان جامه های ایشان را کنده، فرمودند ایشان را چوب بزنند.

And the people made an attack on them all together: and the authorities took their clothing off them, and gave orders for them to be whipped.

۲۳ 23 و چون ایشان را چوب بسیار زدند، به زندان افکندند و داروغه زندان را تاکید فرمودند که ایشان را محکم نگاه دارد.

And when they had given them a great number of blows, they put them in prison, giving orders to the keeper of the prison to keep them safely:

۲۴ 24 و چون او بدینطورامر یافت، ایشان را به زندان درونی انداخت وپایهای ایشان را در کنده مضبوط کرد.

And he, having such orders, put them into the inner prison with chains on their feet.

۲۵ 25 اما قریب به نصف شب، پولس و سیلاس دعا کرده، خدا را تسبیح می‌خواندند و زندانیان ایشان را می‌شنیدند.

But about the middle of the night, Paul and Silas were making prayers and songs to God in the hearing of the prisoners;

۲۶ 26 که ناگاه زلزله‌ای عظیم حادث گشت بحدی که بیناد زندان به جنبش درآمد و دفعه همه درها باز شد و زنجیرها از همه فرو ریخت.

And suddenly there was an earth-shock, so that the base of the prison was moved: and all the doors came open, and everyone's chains came off.

۲۷ 27 اما داروغه بیدار شده، چون درهای زندان را گشوده دید، شمشیر خود راکشیده، خواست خود را بکشد زیرا گمان برد که زندانیان فرار کرده‌اند.

And the keeper, coming out of his sleep, and seeing the prison doors open, took his sword and was about to put himself to death, fearing that the prisoners had got away.

۲۸ 28 اما پولس به آواز بلندصدا زده، گفت: «خود را ضرری مرسان زیرا که ماهمه در اینجا هستیم.»

But Paul said in a loud voice, Do yourself no damage, for we are all here.

۲۹ 29 پس چراغ طلب نموده، به اندرون جست و لرزان شده، نزد پولس وسیلاس افتاد.

And he sent for lights and came rushing in and, shaking with fear, went down on his face before Paul and Silas,

۳۰ 30 و ایشان را بیرون آورده، گفت: «ای آقایان، مرا چه باید کرد تا نجات یابم؟»

And took them out and said, Sirs, what have I to do to get salvation?

۳۱ 31 گفتند: «به خداوند عیسی مسیح ایمان آور که تو و اهل خانه ات نجات خواهید یافت.»

And they said, Have faith in the Lord Jesus, and you and your family will have salvation.

۳۲ 32 آنگاه کلام خداوند را برای او وتمامی اهل بیتش بیان کردند.

And they gave the word of the Lord to him and to all who were in his house.

۳۳ 33 پس ایشان را برداشته، در همان ساعت شب زخمهای ایشان را شست و خود و همه کسانش فی الفور تعمید یافتند.

And that same hour of the night, he took them, and when he had given attention to their wounds, he and all his family had baptism straight away.

۳۴ 34 و ایشان را به خانه خود درآورده، خوانی پیش ایشان نهاد و باتمامی عیال خود به خدا ایمان آورده، شادگردیدند.

And he took them into his house and gave them food, and he was full of joy, having faith in God with all his family.

۳۵ 35 اما چون روز شد، والیان فراشان فرستاده، گفتند: «آن دو شخص را رها نما.»

But when it was day, the authorities sent the police, saying, Let these men go.

۳۶ 36 آنگاه داروغه پولس را از این سخنان آگاهانیدکه «والیان فرستاده‌اند تا رستگار شوید. پس الان بیرون آمده، به سلامتی روانه شوید.»

And the keeper said to Paul, The authorities have given orders to let you go: come out now, and go in peace.

۳۷ 37 لیکن پولس بدیشان گفت: «ما را که مردمان رومی می‌باشیم، آشکارا و بی‌حجت زده، به زندان انداختند. آیا الان ما را به پنهانی بیرون می‌نمایند؟ نی بلکه خود آمده، ما را بیرون بیاورند.

But Paul said to them, They have given us who are Romans a public whipping without judging us, and have put us in prison. Will they now send us out secretly? no, truly, let them come themselves and take us out.

۳۸ 38 پس فراشان این سخنان را به والیان گفتند و چون شنیدند که رومی هستند بترسیدند

And the police gave an account of these words to the authorities, and they were full of fear on hearing that they were Romans;

۳۹ 39 و آمده، بدیشان التماس نموده، بیرون آوردندو خواهش کردند که از شهر بروند.

Then they came and made prayers to them, requesting them, when they had taken them out, to go away from the town.

۴۰ 40 آنگاه اززندان بیرون آمده، به خانه لیدیه شتافتند و بابرادران ملاقات نموده و ایشان را نصیحت کرده، روانه شدند.

And they came out of the prison and went to the house of Lydia: and when they had seen the brothers they gave them comfort and went away.