اول سموئیل 4

۱ 1 و کلام سموئیل به تمامی اسرائیل رسید. واسرائیل به مقابله فلسطینیان در جنگ بیرون آمده، نزد ابن عزر اردو زدند، و فلسطینیان در افیق فرود آمدند.

У вақитта Исраил Филистийләр билән җәң қилғили чиқип Әбән-Әзәргә йеқин җайда баргаһ-чедирларни тикти. Филистийләр болса Афәк дегән җайда баргаһ-чедирларни тикти.

۲ 2 و فلسطینیان در مقابل اسرائیل صف آرایی کردند، و چون جنگ درپیوستند، اسرائیل از حضور فلسطینیان شکست خوردند، و در معرکه به قدر چهار هزار نفر را درمیدان کشتند.

Филистийләр Исраиллар билән соқушқили сәп тизип турди. Җәң кеңәйгәндә Исраил Филистийләр алдида тар мар болди; Филистийләр уларниң җәң сәплиридин төрт миңчә адәмни өлтүрди.

۳ 3 و چون قوم به لشکرگاه رسیدند، مشایخ اسرائیل گفتند: «چرا امروز خداوند ما رااز حضور فلسطینیان شکست داد؟ پس تابوت عهد خداوند را از شیلوه نزد خود بیاوریم تا درمیان ما آمده، ما را از دست دشمنان ما نجات دهد.»

Халайиқ баргаһқа йенип кәлгәндә, Исраилниң ақсақаллири: — Немишкә Пәрвәрдигар бүгүн бизни Филистийләр тәрипидин тар мар қилдурди? Биз Шилоһдин Пәрвәрдигарниң әһдә сандуғини қешимизға елип келәйли; у аримизда болса, бизни дүшминимизниң қолидин қутқузиду, деди.

۴ 4 و قوم به شیلوه فرستاده، تابوت عهد یهوه صبایوت را که در میان کروبیان ساکن است از آنجاآوردند، و دو پسر عیلی حفنی و فینحاس درآنجا با تابوت عهد خدا بودند.

Шу гәптин кейин халайиқ Шилоһға адәм маңдуруп, шу йәрдин керубларниң оттурисида олтарған самави қошунларниң Сәрдари Пәрвәрдигарниң әһдә сандуғини елип көтирип кәлди. Шуниңдәк Әлиниң икки оғли Хофний билән Финиһасму Худаниң әһдә сандуғи билән биллә кәлди.

۵ 5 و چون تابوت عهد خداوند به لشکرگاه داخل شد، جمیع اسرائیل صدای بلند زدند به حدی که زمین متزلزل شد.

Вә шундақ болдики, Пәрвәрдигарниң әһдә сандуғи ләшкәргаһқа елип келингәндә пүткүл Исраил йәрни тәврәткидәк күчлүк бир чуқан көтиришти.

۶ 6 و چون فلسطینیان آواز صدا را شنیدند، گفتند: «این آواز صدای بلنددر اردوی عبرانیان چیست؟» پس فهمیدند که تابوت خداوند به اردو آمده است.

Филистийләр күчлүк тәнтәнә авазини аңлап: — Ибранийларниң ләшкәргаһидин аңланған бу күчлүк чуқан немә вәҗидин чиққанду, дәп ейтишти. Арқидинла улар Пәрвәрдигарниң әһдә сандуғиниң уларниң ләшкәргаһиға кәлтүрүлгинини билип йәтти.

۷ 7 و فلسطینیان ترسیدند زیرا گفتند: «خدا به اردو آمده است» و گفتند: «وای بر ما، زیرا قبل از این‌چنین چیزی واقع نشده است!

Шуниң билән Филистийләр қорқуп: — Илаһлар уларниң ләшкәргаһиға кәпту, һалимизға вай! Мундақ иш бу вақитқичә һеч болған әмәс, дейишти.

۸ 8 وای بر ما، کیست که ما را ازدست این خدایان زورآور رهایی دهد، همین خدایانند که مصریان را در بیابان به همه بلایا مبتلاساختند.

Һалимизға вай! Бизни бу қудрәтлик илаһларниң қолидин ким қутқузиду? Мана баяванда мисирлиқларни түрлүк бала-вабалар билән урған илаһлар дәл шулардур!

۹ 9 ‌ای فلسطینیان خویشتن را تقویت داده، مردان باشید مبادا عبرانیان را بندگی کنید، چنانکه ایشان شما را بندگی نمودند، پس مردان شوید و جنگ کنید.»

И Филистийләр, өзлириңларни җәсур көрситип әркәктәк туруңлар. Болмиса, ибранийлар бизгә қул болғандәк биз уларға қул болимиз; әркәктәк болуп җәң қилиңлар! — деди.

۱۰ 10 پس فلسطینیان جنگ کردند و اسرائیل شکست خورده، هر یک به خیمه خود فرار کردندو کشتار بسیار عظیمی شد، و از اسرائیل سی هزار پیاده کشته شدند.

Шуниң билән Филистийләр Исраиллар билән җәң қилди. Исраил тар мар қилинип, һәр бири тәрәп-тәрәпкә өз чедиригә бәдәр қачти. Җәңдә қаттиқ қирғинчилиқ болуп, Исраилдин оттуз миң пиядә әскәр өлтүрүлди.

۱۱ 11 و تابوت خدا گرفته شد، و دو پسر عیلی حفنی و فینحاس کشته شدند.

Пәрвәрдигарниң әһдә сандуғи олҗа болуп кәтти вә Әлиниң икки оғли Хофний билән Финиһасму өлтүрүлди.

۱۲ 12 و مردی بنیامینی از لشکر دویده، در همان روز با جامه دریده و خاک بر سر ریخته، به شیلوه آمد.

Шу күни бир Биняминлиқ җәң мәйданидин қечип кийим-кечәклири житиқ, үстибеши топа-чаң һалда Шилоһға жүгүрүп кәлди.

۱۳ 13 و چون وارد شد اینک عیلی به کنار راه برکرسی خود مراقب نشسته، زیرا که دلش درباره تابوت خدا مضطرب می‌بود. و چون آن مرد به شهر داخل شده، خبر داد، تمامی شهر نعره زدند.

У йетип кәлгәндә, мана Әли йолниң четидә өз орундуқида олтирип тақити-тақ болуп күтүвататти; униң көңли Пәрвәрдигарниң әһдә сандуғиниң ғемидә пәришан еди. У киши хәвәрни йәткүзгили шәһәргә киргәндә, пүткүл шәһәр пәряд-чуқан көтәрди.

۱۴ 14 و چون عیلی آواز نعره را شنید، گفت: «این آواز هنگامه چیست؟» پس آن مرد شتافته، عیلی را خبر داد.

Әли пәряд садасини аңлап: — Бу зади немә вараң-чуруң? дәп сориди. У киши алдирап келип әлигә хәвәр бәрди

۱۵ 15 و عیلی نود و هشت ساله بود وچشمانش تار شده، نمی توانست دید.

(Әли тохсән сәккиз яшқа киргән, көзлири қетип қалған болуп, көрмәйтти).

۱۶ 16 پس آن مرد به عیلی گفت: «منم که از لشکرآمده، و من امروز از لشکر فرار کرده‌ام.» گفت: «ای پسرم کار چگونه گذشت؟»

У киши Әлигә: — Мән җәңдин қайтип кәлгән кишимән, бүгүн җәң мәйданидин қечип кәлдим, деди. Әли: — И оғлум, немә иш йүз бәрди? — дәп сориди.

۱۷ 17 و آن خبرآورنده در جواب گفت: «اسرائیل از حضورفلسطینیان فرار کردند، و شکست عظیمی هم درقوم واقع شد، و نیز دو پسرت حفنی و فینحاس مردند و تابوت عهد خدا گرفته شد.»

Хәвәрчи җавап берип: — Исраил Филистийләрниң алдидин бәдәр қачти. Хәлиқ арисида қаттиқ қирғинчилиқ болди! Сениң икки оғлуң, Хофний билән Финиһасму өлди һәмдә Худаниң әһдә сандуғиму олҗа болуп кәтти, деди.

۱۸ 18 و چون ازتابوت خدا خبر داد، عیلی از کرسی خود به پهلوی دروازه به پشت افتاده، گردنش بشکست وبمرد، زیرا که مردی پیر و سنگین بود و چهل سال بر اسرائیل داوری کرده بود.

Вә шундақ болдики, хәвәрчи Худаниң әһдә сандуғини тилға алғанда, Әли дәрвазиниң йенидики орундуқтин кәйнигә жиқилип чүшүп, бойни сунуп өлди; чүнки у қерип, бәдиниму еғирлишип кәткән еди. У қириқ жил Исраилниң һакими болған еди.

۱۹ 19 و عروس او، زن فینحاس که حامله و نزدیک به زاییدن بود، چون خبر‌گرفتن تابوت خدا و مرگ پدر شوهرش وشوهرش را شنید، خم شده، زایید زیرا که درد زه او را بگرفت.

Униң келини, йәни Финиһасниң аяли һамилдар болуп туғушқа аз қалған еди. У Худаниң әһдә сандуғиниң олҗа болуп кәткәнлиги вә қийинатиси билән ериниңму өлгәнлик хәвирини аңлиғанда, бирдинла қаттиқ толғақ тутуп, пүкүлүп балини туғди.

۲۰ 20 و در وقت مردنش زنانی که نزدوی ایستاده بودند، گفتند: «مترس زیرا که پسرزاییدی، » اما او جواب نداد و اعتنا ننمود.

У өләй дәп қалғанда, чөрисидә турған аяллар: — Қорқмиғин, сән оғул бала туғдуң, деди. Лекин у буниңға җавапму бәрмиди һәм көңүл бөлмиди.

۲۱ 21 وپسر را ایخابود نام نهاده، گفت: «جلال از اسرائیل زایل شد»، چونکه تابوت خدا گرفته شده بود و به‌سبب پدر شوهرش و شوهرش.

У: «Шан-шәрәп Исраилдин кәтти» дәп балиға «Ихабод» дәп исим қойди; чүнки Худаниң әһдә сандуғи олҗа болуп кәткән һәм қейинатиси билән ериму өлгән еди.

۲۲ 22 پس گفت: «جلال از اسرائیل زایل شد زیرا که تابوت خداگرفته شده است.»

У йәнә: — Шан-шәрәп Исраилдин кәтти; чүнки Худаниң әһдә сандуғи олҗа болуп кәтти! — деди.