Iyyoob 29
1 Iyyoob haasaa isaa itti fufee akkana jedhe:
Addidit quoque Job, assumens parabolam suam, et dixit:
2 “Ani jiʼoota darban, bara Waaqni na eege sana akkamin hawwa ture,
Quis mihi tribuat ut sim juxta menses pristinos, secundum dies quibus Deus custodiebat me?
3 yeroo ibsaan isaa mataa koo irratti ife, anis ifa isaatiin dukkana keessa darbee yeroon deeme,
Quando splendebat lucerna ejus super caput meum, et ad lumen ejus ambulabam in tenebris:
4 yeroo ani nama jabaa ture, yeroo michummaan Waaqaa mana koo eebbise,
sicut fui in diebus adolescentiæ meæ, quando secreto Deus erat in tabernaculo meo:
5 yeroo Waaqni Waan Hunda Dandaʼu na wajjin ture, yeroo ijoolleen koo naannoo koo turan,
quando erat Omnipotens mecum, et in circuitu meo pueri mei:
6 yeroo daandiin koo dhadhaadhaan jiifame, yeroo kattaanis laga zayitii ejersaa naaf yaase.
quando lavabam pedes meos butyro, et petra fundebat mihi rivos olei:
7 “Yeroo ani gara karra magaalaatti gad baʼee oobdii sabaa keessa barcuma koo irra taaʼe,
quando procedebam ad portam civitatis, et in platea parabant cathedram mihi.
8 dargaggeeyyiin na arganii karaa irraa goru; maanguddoonnis kaʼanii dhaabatu ture;
Videbant me juvenes, et abscondebantur: et senes assurgentes stabant.
9 hangafoonni sabaa dubbii afaanitti qabatanii harka isaanii afaan irra kaaʼatu ture;
Principes cessabant loqui, et digitum superponebant ori suo.
10 sagaleen namoota bebeekamoo hin dhagaʼamu ture; arrabni isaaniis laagaa isaaniitti ni maxxana ture.
Vocem suam cohibebant duces, et lingua eorum gutturi suo adhærebat.
11 Namni na dhagaʼu kam iyyuu na jaja; kanneen na arganis na galateeffatu ture;
Auris audiens beatificabat me, et oculus videns testimonium reddebat mihi:
12 ani hiyyeessa gargaarsa barbaachaaf booʼu, nama abbaa hin qabne kan namni isa gargaaru tokko iyyuu hin jirre fureeraatii.
eo quod liberassem pauperem vociferantem, et pupillum cui non esset adjutor.
13 Namni duʼuu gaʼe na eebbiseera; ani akka garaan haadha hiyyeessaa gammachuun ililchus godheera.
Benedictio perituri super me veniebat, et cor viduæ consolatus sum.
14 Qajeelummaa akka uffata kootti uffadheera; murtiin qajeelaan immoo uffata koo fi marata mataa koo ture.
Justitia indutus sum, et vestivi me, sicut vestimento et diademate, judicio meo.
15 Ani nama jaameef ija, okkolaaf immoo miilla taʼeen ture.
Oculus fui cæco, et pes claudo.
16 Ani rakkataadhaaf abbaan ture; nama ormaatiif illee nan falman ture.
Pater eram pauperum, et causam quam nesciebam diligentissime investigabam.
17 Qarriffaa nama hamaa nan cabse; waan inni qabates afaan isaatii buuseera.
Conterebam molas iniqui, et de dentibus illius auferebam prædam.
18 “Ani akkana jedheen yaadee ture; ‘Manuma koo keessattin duʼa; barri jireenya kootiis akkuma cirrachaa baayʼata.
Dicebamque: In nidulo meo moriar, et sicut palma multiplicabo dies.
19 Hiddi koo gad fagaatee bishaan qaqqaba; fixeensis halkan guutuu dameewwan koo irra bula.
Radix mea aperta est secus aquas, et ros morabitur in messione mea.
20 Ulfinni koo na keessatti haaraa taʼee jiraata; iddaanis harka koo keessatti haaromfama.’
Gloria mea semper innovabitur, et arcus meus in manu mea instaurabitur.
21 “Namoonni calʼisanii gorsa koo eeggachaa abdiidhaan na dhaggeeffatu.
Qui me audiebant, expectabant sententiam, et intenti tacebant ad consilium meum.
22 Erga ani dubbadhee booddee isaan deebiʼanii hin dubbanne; dubbiin koos akka gaariitti gurra isaanii seena ture.
Verbis meis addere nihil audebant, et super illos stillabat eloquium meum.
23 Isaan akkuma nama bokkaa eeggatuutti na eeggatan; dubbii koos akkuma bokkaa arfaasaa dhugan.
Expectabant me sicut pluviam, et os suum aperiebant quasi ad imbrem serotinum.
24 Yeroo ani isaaniif seequtti isaan hin amanne; ifni fuula koos isaaniif waan guddaa ture.
Siquando ridebam ad eos, non credebant: et lux vultus mei non cadebat in terram.
25 Ani karaa isaaniif filee akka hangafa isaaniitti nan taaʼe; akka mootii loltoota isaa gidduu jiraatuutti nan jiraadhe; ani akka nama warra booʼan jajjabeessuus taʼe.
Si voluissem ire ad eos, sedebam primus: cumque sederem quasi rex, circumstante exercitu, eram tamen mœrentium consolator.
