Salmenes 80

1 Til songmeisteren, etter «Liljor»; eit vitnemål av Asaf, ein salme. Du Israels hyrding, vend øyra til! du som fører Josef som ei hjord, du som tronar yver kerubarne, syn deg herleg!

Asafa dziesma dziedātāju vadonim, pēc: „Lilijas ir liecība“. Israēla gans, klausies, Tu, kas Jāzepu vadi kā avis; Tu, kas sēdi pār ķerubiem, parādies ar spožumu!

2 Vekk upp ditt velde for Efraim og Benjamin og Manasse, og kom oss til hjelp!

Uzmodini savu varu priekš Efraīma, Benjamina un Manasus, un nāc mūs pestīt.

3 Gud, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!

Ak Dievs, atgriez mūs un liec Savam vaigam spīdēt, tad tapsim pestīti.

4 Herre Gud, Allhers drott! Kor lenge du frøser av harm, endå folket ditt bed!

Kungs, Dievs Cebaot, cik ilgi Tava dusmība kūpēs pie Tavu ļaužu lūgšanas?

5 Du gav deim tårebrød til å eta og tåror til å drikka i fullt mål.

Tu tos ēdini ar asaru maizi un tos dzirdini ar lielu mēru asaru.

6 Du sette oss til eit trættemål for våre grannar, og våre fiendar spottar seg imillom.

Tu mūs esi licis par ķildu mūsu kaimiņiem, un mūsu ienaidnieki mūs apmēda.

7 Gud, allhers drott, reis oss upp att og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!

Dievs Cebaot, atgriezi mūs un liec Savam vaigam spīdēt, tad tapsim pestīti.

8 Eit vintre flutte du frå Egyptarland, du dreiv heidningar ut og planta det.

Vienu vīna koku Tu esi atvedis no Ēģiptes, pagānus Tu esi izdzinis un to dēstījis.

9 Du rudde rom for det, og det feste rot og fyllte landet.

Vietu priekš viņa Tu esi sataisījis un viņam licis iesakņoties, ka viņš zemi piepildījis.

10 Fjell vart løynde av skuggen frå det, og Guds cedrar av greinerne.

Kalni ar viņa ēnu ir apklāti un Dieva ciedru koki ar viņa zariem.

11 Det strekte sine greiner ut til havet, og sine renningar burt imot elvi.

Viņš izplēta savus zarus līdz pat jūrai un savus jaunos zariņus līdz tai lielai upei.

12 Kvi hev du rive ned gardarne ikring det, so alle som gjeng framum på vegen, plukkar av det?

Kāpēc tad Tu viņa sētu esi salauzījis, ka visi, kas iet garām, viņu plosa?

13 Svinet frå skogen gneg på det og dyri på marki beitar i det.

Mežacūka viņu izrakusi, un lauka zvēri viņu noēduši.

14 Gud, allhers drott, vend um att! skoda ned frå himmelen og sjå og vitja ditt vintre!

Dievs Cebaot, atgriezies jel, skaties no debesīm un redzi un uzlūko šo vīna koku,

15 og verna um det som di høgre hand hev planta, og um den son du hev valt deg ut!

To stādu, ko Tava labā roka dēstījusi, un To Dēlu, ko Tu Sev esi izredzējis!

16 Det er brent med eld, det er avhogge, for trugsl frå ditt andlit gjeng dei til grunnar.

Viņš ar uguni ir sadedzināts un izcirsts; no Tava vaiga rāšanas tie iet bojā.

17 Haldt di hand yver mannen ved di høgre hand, yver menneskjesonen som du hev valt deg ut,

Tava roka lai ir pār to vīru pie Tavas labās rokas, pār To Cilvēka Dēlu, ko Tu Sev esi izredzējis.

18 so vil me ikkje vika frå deg! Gjer oss levande att, so vil me kalla på ditt namn!

Tad mēs neatkāpsimies no Tevis; uzturi mūs dzīvus, tad mēs Tavu vārdu piesauksim.

19 Herre Gud, allhers drott, reis oss upp att, og lat ditt andlit lysa, so me vert frelste!

Ak Kungs, Dievs Cebaot, atgriez mūs, liec Savam vaigam spīdēt, tad tapsim pestīti.