Salmenes 139

1 Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.

[Psalm lal David] LEUM GOD, kom liyeyu ac eteyu.

2 Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.

Kom etu ma nukewa nga oru; Kom ne muta loes likiyu, kom etu nunak luk nukewa.

3 Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.

Kom liyeyu lah nga orekma, ku nga mongla; Kom etu mukuikui luk nukewa.

4 For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.

Meet liki na nga kaskas, Kom etu tari lah mea nga ac fahk.

5 Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.

Kom apinyula ke siska nukewa, Kom karinginyu ke ku lom.

6 Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.

Etu lom keik uh arulana yohk, Yohk liki ma nga ku in kalem kac.

7 Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?

Nga ac som nu ya in kaingla liki kom? Nga ac kaing nu ya liki ye motom?

8 For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)

Nga fin som nu inkusrao, kom oasr we; Nga fin ona infulan misa, kom oasr pac we. (Sheol h7585)

9 Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,

Nga finne sokla loesla liki kutulap, Ku muta yen loeslana nu roto,

10 di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.

Kom ac oasr pac we in pwenyu, Kom ac oasr pa ingo in kasreyu.

11 Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »

Nga ku in siyuk lohsr uh in wikinyula Ku kalem su rauniyula in ekla nu ke fong,

12 so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.

Tusruktu, lohsr uh el tia lohsr nu sum, Ac fong uh arulana kalem nu sum, oana len. Lohsr ac kalem oana sie nu sum.

13 For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.

Kom lumahla ip nukewa ke monuk; Kom oakiyuwi insien nina kiuk.

14 Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.

Nga kaksakin kom mweyen fal mwet uh in sangeng sum. Ma nukewa kom oru, usrnguk ac wolana, Nga etu ouinge ke insiuk nufon.

15 Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.

Ke mutawauk in lumweyuk sri keik uh, Ac oakiyuki wo insien nina kiuk, Ke nga kapkapak ingo in lukma, Kom nuna etu lah nga oasr we.

16 Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.

Kom tuh liyeyu meet liki nga isusla. Pisen len ma oakiyuki nu sik tuh nga in moul Simla tari in book nutum Meet liki na kais sie ma inge mutawauk.

17 Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!

O God, arulana pus nunak lom, Ac arulana upa nu sik in kalem kac.

18 Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.

Nga fin oek, pisalos ac pus liki puk uh. Ke nga ngutalik, nga srakna muta yurum.

19 Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -

O God, nga kena tuh kom in uniya mwet koluk! Nga arulana kena tuh mwet sulallal in fahsr likiyu.

20 dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!

Elos fahk ma koluk keim; Elos fahk kas na koluk lain Inem.

21 Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?

O LEUM GOD, nga arulana srungalos su srungakom! Nga kwaselos su tuyak lain Kom.

22 Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.

Nga srungalos na pwaye; Nga oakalos mwet lokoalok luk.

23 Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!

Liyeyu, O God, ac etu insiuk; Srikeyu, ac konauk nunak luk.

24 Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!

Suk lah oasr kutena ma sufal in nga Ac kolyu ke inkanek kawil nu tok.