Salomos Ordsprog 9
1 Visdomsmøyi hev bygt seg hus, hev hogge til sine stolpar sju.
La saĝo konstruis sian domon, Ĉarpentis ĝiajn sep kolonojn.
2 Ho hev slagta sitt slagt og blanda sin vin og attåt duka sitt bord.
Ĝi buĉis sian bruton, verŝis sian vinon, Kaj pretigis sian tablon.
3 Sine ternor hev ho sendt ut, og ropar ovan frå haugarne i byen:
Ĝi sendis siajn servantinojn, Por anonci sur la pintoj de la altaĵoj de la urbo:
4 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Til den vitlause segjer ho:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Al la senspritulo ĝi diris:
5 «Kom, og et av mitt brød og drikk av den vin eg hev blanda!»
Venu, manĝu de mia pano, Kaj trinku el la vino, kiun mi enverŝis.
6 Lat fåkunna fara so de kann liva og vandra på vegen til vit!
Forlasu la malsaĝaĵon, kaj vivu; Kaj iru laŭ la vojo de la prudento.
7 Den som refser ein spottar, fær skam yver seg, den som lastar ein gudlaus, fær seg ein flekk.
Kiu instruas blasfemanton, tiu prenas sur sin malhonoron; Kaj kiu penas ĝustigi malpiulon, tiu estas mokata.
8 Lasta’kje spottaren, han vil hata deg! Lasta den vise, han vil elska deg!
Ne penu ĝustigi blasfemanton, ke li vin ne malamu: Penu ĝustigi saĝulon, kaj li vin amos.
9 Gjev ein vismann, so aukar hans visdom, lær ein rettferdig, so lærar han meir.
Donu al saĝulo, kaj li ankoraŭ pli saĝiĝos; Instruu justulon, kaj li lernos pli.
10 Otte for Herren er upphav til visdom, og vit er å kjenna den Heilage.
La komenco de la saĝo estas timo antaŭ la Eternulo; Kaj ekkono pri la Sanktulo estas prudento.
11 «For ved meg dine dagar skal aukast, og fleire livs-år fær du.»
Ĉar per mi plimultiĝos viaj tagoj, Kaj aldoniĝos al vi jaroj da vivo.
12 Er du vis, so gagnar det deg sjølv, spottar du, so lyt du bera det åleine.
Se vi saĝiĝis, vi saĝiĝis por vi; Kaj se vi blasfemas, vi sola suferos.
13 Fru dårskap fer med ståk, fåkunnig som ho er og ingen ting veit.
Virino malsaĝa, bruema, Sensprita, kaj nenion scianta,
14 Ho sit attmed husdøri si, på ein stol høgt uppe i byen,
Sidas ĉe la pordo de sia domo, Sur seĝo sur altaĵo de la urbo,
15 og bed inn dei som ferdast på vegen, som gjeng sine stigar beint fram:
Por voki la pasantojn, Kiuj iras sian ĝustan vojon:
16 «Den som er fåkunnig, vende seg hit!» Ja, til den vitlause segjer ho:
Kiu estas naiva, tiu sin turnu ĉi tien! Kaj al la senspritulo ŝi diris:
17 «Stole vatn er søtt, og ljuvlegt er løyn-ete brød.»
Akvoj ŝtelitaj estas dolĉaj, Kaj pano kaŝita estas agrabla.
