4 Mosebok 10
1 Og Herren tala atter til Moses, og sagde:
LEUM GOD El fahk nu sel Moses,
2 «Gjer deg tvo lurar av drive sylv! Deim skal du hava til å kalla lyden i hop med, og til å varsla folket når lægret skal flytjast.
“Orala luo mwe ukuk ke silver tuktuki, in orekmakinyuk in pangoneni mwet uh nu sie, ac in sulkakin pacl in tuleya nien aktuktuk uh.
3 Blæs de i båe, so skal heile lyden samla seg hjå deg framanfor møtetjelddøri;
Pacl se ac loes ukyen mwe ukuk luo an kewa, na sruf nukewa lun Israel fah fahsreni nu yurum ke nien utyak lun Lohm Nuknuk Mutal sik.
4 blæs de berre i ein, so skal styresmennerne, hovdingarne yver Israels-ætterne, samla seg hjå deg.
Tusruktu ke pacl siena sin mwe ukuk inge kas, na mwet kol mukena lun sou lulap uh fah tukeni nu yurum.
5 Blæs de alarm, so skal dei flokkarne fara i veg som hev lægret sitt i aust;
Pacl se pusren ukuk uh kasla wotwot uh, sruf ma muta layen kutulap fah mukuiyak in fahsr.
6 blæs de alarm andre venda, so skal dei som ligg i sud taka ut. Alarm skal de blåsa kvar gong de bryt upp frå lægret;
Pusren ukuk uh fin kasla wotwot pacl se akluo, na sruf layen eir fah mukuiyak. Ouinge, pusren ukuk uh fin pisrpisr ac wotwot, ma in akkalemye pacl in tuleyuki nien aktuktuk uh.
7 men når du vil kalla folket i hop til ålmannamøte, skal de låta lint i lurarne, og ikkje blåsa alarm.
Tusruktu in pangoneni sruf nukewa nu sie, na ukuk uh ac asla pusra.
8 Arons-sønerne, prestarne, er det som skal blåsa i deim. Dette skal vera ei æveleg lov hjå dykk, frå ætt til ætt.
Mwe ukuk inge ac fah ukuk sin wen natul Aaron, mwet tol. Oakwuk inge in karinginyukyang in pacl nukewa fahsru.
9 Og når de fær ufred i landet, og fienden bryt på dykk, so skal de blåsa sterkt i lurarne; då skal Herren, dykkar Gud, koma dykk i hug, so de vert berga for uvenerne.
Ke pacl kowos ac mweun in lain mwet lokoalok su utyak nu in facl suwos in mweuni kowos, ukya mwe ukuk inge, mwe sensenkakin mwet uh lah ac oasr mweun. Na nga LEUM GOD lowos, fah kasrekowos ac molikowosla liki mwet lokoalok lowos.
10 Og på glededagarne dykkar og høgtiderne og nymånedagarne skal de låta i lurarne til brennofferi og takkofferi dykkar, so det kann minna dykkar Gud um dykk. Eg, Herren, er dykkar Gud.»
Oayapa ke pacl in aengani lowos — ke Kufwen Malem Sasu ac kutena kufwen akfulat ke alu lowos — kowos fah ukya mwe ukuk pacl se kowos oru mwe kisa firir ac mwe kisa in akinsewowo. Na nga ac fah kasrekowos. Nga LEUM GOD lowos.”
11 Tjugande dagen i andre månaden i det andre året lyfte skyi seg upp ifrå gudshuset,
Ke len se aklongoul in malem se akluo in yac se akluo tukun mwet Israel illa liki facl Egypt, pukunyeng se ma oan fin Lohm Nuknuk Mutal sin LEUM GOD mukuiyak,
12 Då tok Israels-sønerne ut frå Sinaiheidi, flokk for flokk, etter som dei var fylkte; og skyi let seg ned att i Paranheidi.
na mwet Israel uh mutawauk fufahsryesr lalos liki yen Mwesis Sinai. Pukunyeng sac tuku ac tui yen mwesis Paran.
13 Dette var fyrste gongen dei braut lægret, og det var etter Herrens bod, som Moses hadde kunngjort for deim.
Elos mutawauk in fahsr, fal nu ke ma LEUM GOD El sapkin nu sel Moses.
14 Fyrst tok Juda-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Nahson, son åt Amminadab, som stod yver Juda-flokken;
Pacl nukewa ma elos ac mukuiyak, elos ac takla oana ma oakwuk nu selos. Elos su oasr ye flag lun u ke sruf lal Judah pa ac fahsr meet uh, kais sie u nu ke u, ac Nahshon wen natul Amminadab pa leumi u inge kewa.
15 yver Issakars-flokken stod Netanel, son åt Suar,
Nethanel wen natul Zuar pa leumi u ke sruf lal Issachar,
16 og yver Sebulons-flokken Eliab, son åt Helon.
ac Eliab wen natul Helon pa leumi u ke sruf lun Zebulun.
17 Kvar gong gudshuset var teke ned, for Gersons-sønerne og Merari-sønerne i veg, dei som førde huset.
Na Lohm Nuknuk Mutal fah tuleyuki, ac sou lulap lal Gershon ac Merari pa ac us fahsr meet.
18 So tok Rubens-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Elisur, son åt Sede’ur, som stod yver Rubens-flokken;
Toko, elos su oasr ye flag lun u ke sruf lal Reuben pa ac mukuiyak, kais sie u nu ke u, ac Elizur wen natul Shedeur pa leumi u inge kewa.
19 yver Simeons-flokken stod Selumiel, son åt Surisaddai,
Shelumiel wen natul Zurishaddai pa leumi u ke sruf lal Simeon,
20 og yver Gads-flokken Eljasaf, son åt Re’uel.
ac Eliasaph wen natul Deuel pa leumi u ke sruf lal Gad.
21 So tok Kahats-sønerne i veg, dei som bar dei høgheilage tingi, og fyrr dei kom fram, hadde dei hine reist huset.
Na mwet Levi ke sou lal Kohath elos fah mukuiyak ac us ma mutal. Ke elos ac sun sie pac acn in aktuktuk sasu, Lohm Nuknuk Mutal uh tulokinyukyak tari.
22 So tok Efraims-heren ut med fana si, flokk i flokk. Det var Elisama, son åt Ammihud, som stod yver Efraims-flokken;
Toko, elos su oasr ye flag lun u ke sruf lal Ephraim fah mukuiyak, kais sie u nu ke u, ac Elishama wen natul Ammihud pa leumi u inge kewa.
23 yver Manasse-flokken stod Gamliel, son åt Pedasur,
Gamaliel wen natul Pedahzur pa leumi u ke sruf lal Manasseh,
24 og yver Benjamins-flokken Abidan, son åt Gideoni.
ac Abidan wen natul Gideoni pa leumi u ke sruf lal Benjamin.
25 So tok Dans-heren ut med fana si, flokk i flokk: Dei var attarst i fylkingi. Det var Ahiezer, son åt Ammisaddai, som stod yver Dans-flokken;
U ma fahsr etok, su karingin tuh in wangin mwe lokoalok tuku tok ah me, pa u se ye flag lun sruf lal Dan, kais sie u nu ke u, ac Ahiezer wen natul Ammishaddai pa leumi u inge kewa.
26 yver Assers-flokken stod Pagiel, son åt Okran,
Pagiel wen natul Ochran pa leumi u ke sruf lal Asher,
27 og yver Naftali-flokken Ahira, son åt Enan.
ac Ahira wen natul Enan pa leumi u ke sruf lal Naphtali.
28 Soleis var Israels-sønerne fylkte når dei for i veg, herflokk etter herflokk. Då dei skulde taka ut,
Pa inge takla lun fahsr lun mwet Israel, u nu ke u, ke pacl nukewa elos ac tuleya iwen aktuktuk selos in mukuiyak.
29 sagde Moses til Hobab, son åt Re’uel frå Midjan, verfar hans Moses: «No tek me på vegen til det landet som Herren hev sagt han vil gjeva oss. Kom og ver med oss, so skal me gjera vel mot deg; for Herren hev lova Israel mykje godt.»
Moses el fahk nu sel Hobab, wen natul Jethro mwet Midian, su matu liki mutan kial su, “Kut akola in som nu in facl se ma LEUM GOD El fahk mu El ac ase sesr. El tuh wulema in akinsewowoye mwet Israel u. Ke ma inge, fahsru wi kut ac kut fah oru tuh kom in wi ipeis ke mwe insewowo inge.”
30 «Nei, » svara Hobab, «eg vil fara heim til mitt eige land og folk.»
Hobab el topuk ac fahk, “Tari, nga ac tia wi. Nga ac folokla nu yurin mwet luk in facl sik.”
31 «Kjære væne, gakk ikkje frå oss!» sagde Moses. «Du veit best kvar me kann setja læger i øydemarki; du lyt vera auga vårt!
Moses el fahk, “Nunak munas, nik kom som liki kut. Kom etu acn fal kut ku in aktuktuk we in acn mwesis uh, ac kom ku in atol kut nu we.
32 Gjeng du med oss, so skal me gjeva deg mykje godt, når me fær alt det gode som Herren vil gjeva oss.»
Kom fin wi kut, kut ac oru tuh kom in wi ipeis ke mwe insewowo nukewa su LEUM GOD El ac ase nu sesr.”
33 So for dei då frå Gudsfjellet tri dagsleider fram, og Herrens sambandskista for fyre deim alle tri dagarne, og leita etter ein kvilestad for deim.
Ke mwet uh fahsr liki eol mutal Sinai, elos fahsr len tolu. Pacl nukewa Tuptup in Wuleang lun LEUM GOD pa fahsr meet lukelos in akkalemye acn elos ac aktuktuk we.
34 Herrens sky stod yver deim um dagen, når dei for ifrå lægret.
Ke elos ac fahsr liki kais sie acn elos aktuktuk we, pukunyeng lun LEUM GOD oan faclos ke len uh.
35 Og kvar gong kista tok i veg, kvad Moses: «Reis deg, Herre, so fienden ryk og uvenern’ dine rømer for deg!»
Pacl nukewa ke Tuptup in Wuleang ac mukuiyak uh, Moses el ac fahk, “LEUM GOD, tuyak ac akfahsryelik mwet lokoalok lom, ac oru tuh elos su srungakom in kaingelik!”
36 Og når ho let seg ned, kvad han: «Herre, kom atter til alle dei tusund Israels-ætter!»
Na pacl nukewa ac tui uh, el ac fahk, “LEUM GOD, foloko nu yurin mwet tausin puspis su sou lun Israel.”
