Amos 5

1 Høyr dette ordet som eg syng yver dykk, ein syrgjesong yver Israels hus:

Èujte ovu rijeè, naricanje koje podižem za vama, dome Izrailjev.

2 «Ho falli er, ris aldri upp meir, den møy Israel; slengd til jord i sit eige land. Ingen reiser ho upp.»

Pade, neæe više ustati djevojka Izrailjeva; baèena je na zemlju svoju, nema nikoga da je podigne.

3 For so segjer Herren, Herren: Ein by sender tusund ut, fær hundrad att, sender ho hundrad ut, fær tie att til Israels hus.

Jer ovako veli Gospod Gospod: u gradu iz kojega je izlazila tisuæa ostaæe stotina, a iz kojega je izlazila stotina u njemu æe ostati deset domu Izrailjevu.

4 For so segjer Herren til Israels hus: Søk meg, so skal de liva!

Jer ovako veli Gospod domu Izrailjevu: tražite me, i biæete živi.

5 Men aldri de søkje til Betel, til Gilgal aldri kom, og gakk ikkje til Be’erseba! For Gilgal burt skal førast, og Betel vert upp i tjon.

A ne tražite Vetilja, i ne idite u Galgal, i ne prolazite u Virsaveju, jer æe Galgal otiæi u ropstvo, a Vetilj æe se obratiti u ništa.

6 Søk Herren, so skal de liva! Elles kjem han som eld yver Josefs hus; det brenn, og ingen sløkkjer for Betel.

Tražite Gospoda i biæete živi, da ne obuzme doma Josifova kao oganj i spali i ne bude nikoga da gasi Vetilj.

7 De som vender retten til malurt, og kastar rettferd til jord!

Koji obraæate sud u pelen, i pravdu na zemlju obarate,

8 Han som skapte Sjustjerna og Orion, og gjer kolmyrkret til morgon, gjer dagen til svarte natt, han som kallar på vatnet i havet og auser det ut yver jordi - Herren er hans namn.

Onoga tražite koji je stvorio zvijezde kola i štape, i koji pretvara sjen smrtni u jutro a dan u tamnu noæ, koji doziva vode morske i proljeva ih po zemlji; ime mu je Gospod.

9 Han øyder dei sterke med sitt ljon, han øyder borgi den faste!

Koji podiže pogibao na jakoga, te pogibao doðe na grad.

10 Dei hatar den som refser for retten, styggjest ved den som talar sanning.

Mrze na onoga koji kara na vratima, i gade se na onoga koji govori pravo.

11 Difor, då småfolk de trakkar ned og kornleiga driv av deim ut - vel hev de hogt stein og bygt hus, men de skal ikkje sjølv der bu. De hev fagre vinhagar stelt, men de skal ikkje drikka deira vin.

Zato što gazite siromaha i uzimate od njega žito u danak, sagradiste kuæe od tesana kamena, ali neæete sjedjeti u njima; nasadiste lijepe vinograde, ali neæete piti vina iz njih.

12 For eg veit um synderne dykkar so mange og misgjerder utan tal; de trykkjer den skuldlause, tek imot mutor, ein arming for retten de svik.

Jer znam bezakonja vaša, kojih je mnogo, i grijehe vaše, koji su veliki, koji muèite pravednika, primate poklone i izvræete pravdu ubogima na vratima.

13 Difor tegjer den kloke i denne tid, for ei vond tid er det.

Zato æe pravedni muèati u ovo vrijeme, jer je zlo vrijeme.

14 Legg vinn på godt og ikkje på vondt, so de kann liva. Då vera med dykk Herren, allhers Gud, som de hev sagt.

Tražite dobro a ne zlo, da biste bili živi; i tako æe Gospod Bog nad vojskama biti s vama, kako rekoste.

15 Hata vondt og elska godt, haldt retten uppe på tinget! Kann henda Herren, allhers Gud, då er nådig mot Josefs leivning.

Mrzite na zlo i ljubite dobro, i postavite na vratima sud, ne bi li se Gospod Bog nad vojskama smilovao na ostatak Josifov.

16 Difor, so segjer Herren, allhers Gud, Herren: Det er liksong på alle torg, og på alle gator dei ropar: «Ai, ai!» Bonden dei bed til gravøl, og til liksong deim som kann kveda.

Zato ovako veli Gospod Bog nad vojskama, Gospod: biæe tužnjava po svijem ulicama, i po svijem putovima govoriæe: jaoh! jaoh! i zvaæe ratare na žalost i na tužnjavu one koji umiju naricati.

17 Frå kvar vinhage liksongar stig; for eg vil millom dykk ganga, segjer Herren.

I po svijem æe vinogradima biti tužnjava, jer æu proæi posred tebe, govori Gospod.

18 Ai dykk som trår etter Herrens dag! Kva er han for dykk, Herrens dag? Han er myrker og ikkje ljos.

Teško onima koji žele dan Gospodnji! što æe vam dan Gospodnji? tada je mrak a ne vidjelo.

19 Som når du undan ei løva spring og møter ein bjørn, du kjem heim og styd handi mot veggen, og so bit deg ein orm.

Kao da bi ko bježao od lava pa bi ga sreo medvjed; ili kao da bi ko došao u kuæu i naslonio se rukom na zid, pa bi ga zmija ujela.

20 Ja, ja, myrker er Herrens dag og ikkje ljos, dimleitt, han hev ingen glans.

Nije li dan Gospodnji mrak a ne vidjelo? i tama, bez svjetlosti?

21 Eg hatar og vanvyrder dykkar høgtider, eg hev ingen hugnad i dykkar stemnor,

Mrzim na vaše praznike, odbacio sam ih, i neæu da mirišem svetkovina vaših.

22 ja, um de meg brennoffer gjev og grjonoffer, det hugar ikkje meg. Eg gjev ikkje på gjødkalve-offer gaum.

Ako mi prinesete žrtve paljenice i prinose svoje, neæu ih primiti, i neæu pogledati na zahvalne žrtve od ugojene stoke vaše.

23 Lat meg vera i fred for din buldrande song, ditt harpespel lyder eg’kje på.

Ukloni od mene buku pjesama svojih, i sviranja psaltira tvojih neæu da èujem.

24 Men lat rett velta fram som vatn, og rettferd som rennande bekk!

Nego sud neka teèe kao voda i pravda kao silan potok.

25 Bar De slagtoffer, grjonoffer til meg dei fyrti åri i øydemarki, du Israels hus?

Jeste li meni prinosili žrtve i dare u pustinji èetrdeset godina, dome Izrailjev?

26 Og bar det då Sukkot, dykkar konge, og Kijun, dykkar bilæte, dykkar gudestjerna, som de hadde gjort dykk?

Nego ste nosili šator Moloha svojega, i Hijuna, likove svoje, zvijezdu boga svojega, koje sami sebi naèiniste.

27 Eg vil føra dykk av burtanfor Damaskus, segjer han som heiter Herren, allhers Gud.

Zato æu vas preseliti iza Damaska, govori Gospod, kojemu je ime Bog nad vojskama.