2 Tessalonikerne 3

1 Elles, brør, bed for oss at Herrens ord må hava framgang og syna seg herlegt liksom hjå dykk,

En fin, hermanos, orád por nosotros, que la palabra del Señor corra libremente, y sea glorificada, así como lo es entre vosotros:

2 og at me må verta utfria frå dei uliklege og vonde menneskje; for trui er ikkje kvar manns sak.

Y que seamos librados de hombres perversos y malos; porque no todos tienen fe.

3 Men Herren er trufast, han skal styrkja dykk og vara dykk frå det vonde.

Mas fiel es el Señor que os confirmará, y os guardará de mal.

4 Me hev den tiltru til dykk i Herren, at de både gjer og kjem til å gjera det som me byd dykk.

Y tenemos confianza de vosotros en el Señor, que hacéis y haréis lo que os hemos mandado.

5 Men Herren styre dykkar hjarto til å elska Gud og til å venta på Kristus med tolmod!

El Señor enderece vuestros corazones en el amor de Dios, y en la paciencia de Cristo.

6 Men me byd dykk, brør, i vår Herre Jesu Kristi namn, at de held dykk frå kvar ein bror som ferdast uskipeleg og ikkje etter den lærdom som de fekk av oss.

Os denunciamos empero, hermanos, en el nombre de nuestro Señor Jesu Cristo, que os apartéis de todo hermano que anduviere fuera de orden, y no conforme a la tradición que recibió de nosotros;

7 For de veit sjølve korleis de skal etterfylgja oss; for me livde ikkje uskipeleg millom dykk;

Porque vosotros sabéis de qué manera es menester imitarnos; porque no nos hubimos desordenadamente entre vosotros:

8 og me åt ikkje heller brød hjå nokon for inkje, men i strev og møda arbeidde me natt og dag, for at me ikkje skulde vera nokon av dykk til tyngsla,

Ni comimos de balde el pan de nadie; antes trabajamos con trabajo y fatiga de noche y de día, por no ser gravosos a ninguno de vosotros.

9 ikkje for det at me ikkje hev rett til det, men at me kunde gjeva dykk eit fyredøme i oss sjølve, so de skulde etterfylgja oss;

No porque no tuviésemos potestad, mas por darnos a vosotros por dechado, para que nos imitaseis.

10 for då me var hjå dykk, baud me dykk og dette, at um nokon ikkje vil arbeida, skal han heller ikkje eta.

Porque aun estando con vosotros os denunciábamos esto: Que si alguno no quisiere trabajar, tampoco coma.

11 Me høyrer nemleg at sume ferdast uskipeleg millom dykk, so dei ikkje arbeider, men fer med slikt som ikkje kjem deim ved.

Porque oímos que andan algunos entre vosotros fuera de orden, no ocupándose en cosa alguna, sino en indagar lo que no les importa.

12 Men slike byd og påminner me i Herren Jesus Kristus, at dei skal arbeida i stilla og eta sitt eige brød.

Y a los que son tales, mandámosles y rogámosles por nuestro Señor Jesu Cristo, que trabajando con silencio coman su propio pan.

13 Men de, brør, vert ikkje trøytte av å gjera det som godt er!

Mas vosotros, hermanos, no desfallezcáis en bien hacer.

14 Men um nokon ikkje lyder vårt ord her i brevet, so merk dykk honom; hav ikkje samkv me med honom, so han må blygjast!

Y si alguno no obedeciere a nuestra palabra por esta epístola, notád al tal, y no le tratéis para que se avergüence.

15 og haldt honom ikkje for ein fiende, men påminn honom som ein bror!

Empero no le tengáis como a enemigo, sino amonestádle como a hermano.

16 Men han, fredsens Herre, gjeve dykk fred alltid i alle måtar! Herren vere med dykk alle!

Y el mismo Señor de paz os dé siempre paz de toda manera. El Señor sea con todos vosotros.

17 Helsing med mi, Paulus’ hand, som er eit merke i kvart brev. Soleis skriv eg:

La salutación de mi propia mano, de Pablo, que es mi signo en todas mis cartas. Así yo escribo.

18 Vår Herre Jesu Kristi nåde vere med dykk alle!

La gracia del Señor nuestro Jesu Cristo sea con todos vosotros. Amén. La segunda carta a los Tesalonicenses fue escrita de Aténas.