Salmenes 73

1 En salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot de rene av hjertet.

O IAIO, he lokomaikai ke Akua ia Iseraela, I ka poe naau maemae.

2 Men jeg - nær hadde mine føtter snublet, på lite nær var mine trin glidd ut.

A owau nei la, aneane haule ko'u mau wawae; Mai pahee io ko'u mau kapuwai.

3 For jeg harmedes over de overmodige da jeg så at det gikk de ugudelige vel.

No ka mea, ua huahua au i ka poe naaupo, I kuu ike ana i ka pookeokeo ana o ka poe hewa:

4 For de er fri for lidelser inntil sin død, og deres styrke er vel ved makt.

No ka mea, aohe mea e paa ai i ko lakou make ana; Ua mae ole ko lakou ikaika.

5 De kjenner ikke til nød som andre folk, og de blir ikke plaget som andre mennesker.

Aohe o lakou popilikia e like me na kanaka e ae; Aole lilo lakou e like me na kanaka e ae, i ka lauwiliia.

6 Derfor er overmot deres halssmykke, vold omhyller dem som et klædebon.

Nolaila i hoopuni ai ka haaheo ia lakou me he kaula hao la; A o ke kolohe ka i uhi mai ia lakou me he kapa komo la.

7 Deres øine står ut av fedme, hjertets tanker bryter frem.

Ua puka ko lakou mau maka i ka momona; A oi aku ko lakou waiwai, mamua o ko ka naau makemake.

8 De håner og taler i ondskap om undertrykkelse; fra det høie taler de.

Ua henehene lakou, a ua kamailio hewa: No ka hooluhi hewa ana, ua olelo hookiekie lakou:

9 De løfter sin munn op til himmelen, og deres tunge farer frem på jorden.

Ua hooku e lakou i ko lakou waha i ka lani, A ua holoholo ko lakou alelo ma ka honua.

10 Derfor får de sitt folk til å vende sig om til dem, og vann i overflod suger de i sig.

Nolaila i hoi ai kona poe kanaka ilaila; A ua kowiia na wai o ke kiaha piha no lakou.

11 Og de sier: Hvorledes skulde Gud vite noget? Er det vel kunnskap hos den Høieste?

A olelo lakou, Pehea la e ike ai ke Akua? He ike anei hoi ko loko o ka Mea kiekie loa?

12 Se, dette er de ugudelige, og evig trygge vokser de i velmakt.

Eia hoi, oia ka poe aia e maluhia ana ma ke ao nei; Ua mahuahua ko lakou waiwai ana.

13 Ja, forgjeves har jeg renset mitt hjerte og tvettet mine hender i uskyld;

Oiaio, hoomaemae mea ole au i kuu naau; Ua holoi hoi au i kuu mau lima me ka pono:

14 jeg blev dog plaget hele dagen, og hver morgen kom til mig med tukt.

No ka mea, ua lauwiliia au a po ka la; A ua hahauia mai au i na kakahiaka a pau.

15 Dersom jeg hadde sagt: Jeg vil tale således, se, da hadde jeg vært troløs mot dine barns slekt.

Ina e i iho au, E olelo aku wau peneia: Eia hoi, e kumakaia paha au i ka hanauna o kau poe keiki.

16 Og jeg tenkte efter for å forstå dette; det var en plage i mine øine

A, i kuu noonoo ana e ike ia mea, He hana luhi no ia no'u;

17 - inntil jeg gikk inn i Guds helligdommer og gav akt på deres endelikt.

A komo aku au i kahi hoano o ke Akua, Alaila maopopo ia'u ko lakou hope.

18 Ja, på glatte steder setter du dem; du lot dem falle, så de gikk til grunne.

Oiaio, ua hooku oe ia lakou ma na wahi paheehee, Ua hoohaule iho oe ia lakou ilalo i ka hoopaiia'na.

19 Hvor de blev ødelagt i et øieblikk! De gikk under og tok ende med forferdelse.

Ua hookae koke ia lakou me he imo ana la o ka maka! Ua hoopau loa ia hoi lakou i na mea makau.

20 Likesom en akter for intet en drøm når en har våknet op, således akter du, Herre, deres skyggebillede for intet når du våkner op.

Me he moe la i ke ala ana'e o kekahi; Pela, e ka Haku, i kou ala ana, e hoowahawaha ai oe i ko lakou ano.

21 Når mitt hjerte var bittert, og det stakk mig i mine nyrer,

No ka mea, ua pono ole ko'u naau, A walania ae la ko'u mau puupaa.

22 da var jeg ufornuftig og forstod intet; som et dyr var jeg imot dig.

A ua naaupo hoi au, me ka ike ole; Ua like au me ka holoholona imua ou.

23 Men jeg blir alltid hos dig, du har grepet min høire hånd.

Aka, ke noho mau nei no hoi au me oe; Ua paa mai oe ia'u ma kuu lima akau.

24 Du leder mig ved ditt råd, og derefter optar du mig i herlighet.

E alakai no oe ia'u ma kau oleloao, A mahope aku, e hookipa ia'u i ka nani.

25 Hvem har jeg ellers i himmelen? Og når jeg har dig, har jeg ikke lyst til noget på jorden.

Owai la ko'u ma ka lani? Aohe hoi mea ma ka honua nei a'u e makemake nei mamua ou.

26 Vansmekter enn mitt kjød og mitt hjerte, så er dog Gud mitt hjertes klippe og min del evindelig.

Ke maule nei ko'u kino a me ko'u naau, Aka, o ke Akua ka ikaika o ko'u naau; A me ko'u kuleana a mau loa.

27 For se, de som holder sig borte fra dig, går til grunne; du utrydder hver den som faller fra dig i hor.

No ka mea, aia hoi, o ka poe mamao e ia oe, e make lakou; E luku mai hoi oe i ka poe a pau e hele moekolohe ana mai ou aku la.

28 Men for mig er det godt å holde mig nær til Gud; jeg setter min lit til Herren, Israels Gud, for å fortelle alle dine gjerninger.

Aka, he pono no'u e hookokoke aku i ke Akua; Ua hilinai aku au i ka Haku, ia Iehova, I hai aku ai au i kau hana a pau.